ช่วยด้วย! ใครอยู่ข้างนอกบ้าง ช่วยด้วย!

1515 Words

ใคร!? ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยตกใจกลัวเท่านี้มาก่อน เจ้าอรุณเหลือบมองร่างใหญ่ด้านหลังที่ทาบทับตัวเองด้วยร่างกายเปล่าเปลือยอย่างหวาดหวั่น ในหัวเขาไม่คิดแม้แต่น้อยว่าผู้ชายคนนี้จะมาดี ก็ใครมันจะคิดว่ามาดีได้ลงคอกันล่ะ มาจากไหนก็ไม่รู้ โผล่มาดึกๆ ดื่นๆ มาถึงก็มาขึ้นคร่อม แถมยังแก้ผ้าอีก เป็นใครก็คิดว่ามาร้ายกันทั้งนั้น! ข่มขืน... ข่มขืนแน่ๆ คิดแง่ลบสุดกู่ไปเรียบร้อย ยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดหวั่น ยิ่งรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ จากคนด้านหลัง เจ้าอรุณก็ยิ่งหนาวยะเยือกด้วยความหวาดกลัวสุดขั้วหัวใจ พลันต้องการคำตอบว่าทำไมถึงต้องเป็นเขา ถ้าอยากมากนัก ช่วยตัวเองไม่เป็นหรือไง! นี่มันผู้ชายนะเว้ย! เจ้าอรุณอยากจะตะโกนประโยคนี้ใส่นัก ย้ำเตือนไอ้โจรบ้าห้าร้อยนี่สักหน่อยว่าเขาเองก็เป็นผู้ชาย จะมาทำอะไรบ้าๆ อย่างนี้ไม่ได้ หากแต่โจรบ้ากามคงจะไม่ได้สนใจ กระซิบแผ่วเบาอีกครั้ง “ขอนะ...” ขออะไรวะ!? เจ้าอรุณพยายามจะอ้าปากพูด อยากจะทั้งร้องห้าม ทั้งขอความช่วยเหลือ แต่อาการชาก็ยังไม่หายไปแม้แต่น้อย เขาเลยได้แต่เหลือกตามองไปยังร่างใหญ่บนหลัง ใบหน้าคร้ามของชายฉกรรจ์ที่มีหนวดเคราขึ้นเขียวครึ้มปกบังใบหน้าปรากฏสู่สายตา ผมหยักศกสีน้ำตาลรุงรังปกปิดซีกแก้มทำให้มองเห็นหน้าอีกฝ่ายไม่ชัดนัก อย่าว่าแต่เส้นผมหยักศกที่ปิดอำพรางหน้าตาเลย ลำพังแค่หนวดเครา เขาก็เห็นไม่ชัดแล้วว่าหน้าตาเป็นอย่างไร แต่จะอะไรก็ตามเถอะ สิ่งที่ทำให้ต้องพรึงเพริดก็คือดวงตาสีน้ำตาลเปลือกไม้ที่ประกายวาวยามจับจ้องใบหน้าเขาต่างหาก สายตาหวานหยาดเยิ้มนั่นมันทำให้เจ้าอรุณขนลุกไปทั่วทั้งกาย แล้วก็ต้องขนลุกไปยันทุกอณูไม่เว้นแม้แต่ซอกหลืบเมื่ออีกฝ่ายกระซิบเสียงพร่าข้างหู “ขอดูดหน่อย” ดูดบ้าอะไร!? เมื่อกี้ขอรัด ตอนนี้ขอดูด เจ้าอรุณไม่สามารถคิดเป็นอย่างอื่นไปได้เลยนอกจากความอกุศล ชักจะมั่นใจมากกว่าเดิมว่าผู้ชายคนนี้มีจุดประสงค์อะไร ก่อนจะพยายามดิ้นรนขัดขืนเมื่อผิวเนื้อบริเวณใบหน้าถูกเคราถูไถสร้างความสะพรึงให้ ตอนนี้ไม่คิดจะหาคำตอบใดๆ แล้วว่าอาการมึนงงและชาเกิดขึ้นกับตัวเขาได้อย่างไร จิตใต้สำนึกในตอนนี้บอกอย่างเดียวว่าให้รีบหนีเท่านั้น ปลายนิ้วเริ่มขยับได้แล้ว เจ้าอรุณคิดให้วุ่นว่าจะใช้ปลายนิ้วทำอะไรเพื่อให้ตัวเองรอดจากการกระทำอุกอาจนี้ได้บ้าง หากแต่กระบวนการคิดของเขาก็ถูกทำลายลงเมื่อจู่ๆ ก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างลากไล้ไปตามแนวสันหลังของเขา ถึงจะเป็นการสัมผัสผ่านเสื้อผ้า ทว่าก็ทำให้เจ้าอรุณกัดฟันแน่น ขยะแขยงกับการสัมผัสนี้เต็มทน แต่แล้วก็ต้องตระหนกสุดขีดเมื่อชายเสื้อของตัวเองถูกถลกขึ้น พลันสัมผัสนั่นก็แตะลงมาสู่ผิวเนื้อ นั่นมันอะไร!? ตอนแรกก็ตระหนกเพราะถูกเลิกเสื้อขึ้น แต่ตอนนี้ตกใจเพราะตระหนักได้ว่าสัมผัสที่ลากไล้แนวแผ่นหลังเขาเมื่อครู่มันไม่ใช่ฝ่ามือ ทว่าเป็นวัตถุบางอย่างที่มีลักษณะอ่อนนุ่ม เรียวและเล็กเกินกว่าจะเป็นฝ่ามือหรือเรียวนิ้วมนุษย์ คล้ายกับสัมผัสเมื่อตอนกลางวัน... ตอนกลางวันไหน? ก็ตอนที่เขาศึกษาเถาวัลย์ประหลาดแล้วถูกมันชอนไชเข้าไปในกางเกงอย่างไรล่ะ! สัมผัสเดียวกันเลย! “ยะ...อย่า...” วินาทีนี้อาการชาเริ่มหายไปแล้วเลยพอจะออกปากห้ามได้ แต่ไอ้บ้าหนวดเฟิ้มก็ยังไม่หยุด กระซิบเสียงพร่าเจือหัวเราะมาให้ได้ยิน “ขอดูดนิดเดียว ไม่ทำให้เป็นอันตรายหรอก” จะรัดหรือจะดูด จะเป็นอันตรายหรือไม่ก็ไม่ให้ทำเว้ย! ใครจะยอมกัน! ใจคิดว่าไม่ยอม ปากก็จะบอกว่าไม่ยอม แต่ไอ้คนข้างหลังขี้ตู่ไปเองว่าสมยอมไปเรียบร้อย พูดจบก็จัดการส่งวัตถุประหลาดที่ลากไล้อยู่บนแผ่นหลังนั้นสอดเข้าไปใต้กางเกง เจ้าอรุณจะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้าหากมันไม่เลื้อยชอนไชไปมาราวกับหาที่พักพิงจนเขาขนลุกตั้งแต่หัวยันปลายเท้าขนาดนี้ ขนลุกยิ่งกว่าส่วนอื่นก็ซอกหลืบที่ไม่เคยเปิดเผยให้ใครเห็นนี่แหละ! “อย่า... ยะ...อย่า...” ริมฝีปากเริ่มขยับได้มากขึ้นแล้ว แต่แล้วอีกฝ่ายก็สะกดทุกคำพูดของเจ้าอรุณลงไปด้วยการสำรวจทุกซอกทุกมุม สำรวจลึกเข้าไป ลึก...ลึกมาก... ลึกจนคนถูกบุกเบิกสะดุ้งเฮือกใหญ่ ฮึก! พอรู้สึกเหมือนถูกอะไรบางอย่างล่วงล้ำเข้ามาในร่างกาย กล้ามเนื้อบั้นท้ายก็เกร็งเข้าหากันโดยอัตโนมัติ เสียงจึ๊ปากไม่พอใจดังออกมาจากผู้ชายหน้าหนวดเพราะปากทางถูกปิดสนิท ก่อนจะส่งเสียงหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อเห็นเจ้าอรุณเริ่มขยับร่างกายได้ “หมดฤทธิ์แล้วเหรอเนี่ย” ไอ้หนวดบ้ากามพูดคนเดียว แล้วก็ทำทีไม่สนว่าเหยื่อจะขยับได้เพราะเขาไปสนใจรุกล้ำส่วนอื่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เถาวัลย์เถาเล็กๆ อีกหลายเถาก็ถูกส่งเข้าไปใต้เสื้อผ้าของเจ้าอรุณ ลูบไล้ไปตามแนวเนื้อทั่วลำตัวตั้งแต่บริเวณหน้าอกจนถึงข้อเท้า พอเถาวัลย์ลากผ่านส่วนอ่อนไหวบริเวณหน้าอก คนถูกรุกรานก็สะดุ้งตัวเกร็ง โอ้โห ได้พบพานความสยิวกิ้วที่สุดในชีวิตเป็นครั้งแรก จะสะกิดหัวนมเพื่อ!? เจ้าอรุณตวัดสายตากร้าวไปมองตาเหลือกตาโปน ฟันก็กัดแน่น ข่มความรู้สึกวาบหวามอย่างสุดกำลังขณะที่อีกฝ่ายพึมพำอย่างอารมณ์ดี “แหล่งน้ำๆ” แหล่งน้ำอะไรเล่า! ไม่ใช่ผู้หญิง แถมไม่ใช่สตรีมีครรภ์ ร่างกายไม่ผลิตน้ำนมออกมาหรอก มาทาถูๆ ให้ตายก็ไม่มี ถ้าไม่นับต่อมน้ำตา น้ำมูก หรือน้ำลายล่ะก็ แหล่งน้ำที่จะผลิตได้อีกที่ก็มี... มี...ตรงนั้น... เฮ้ย! หยุดเดี๋ยวนี้! คิดได้ว่ายังมีส่วนไหนที่ผลิตน้ำออกมาได้ก็สะพรึงหนัก ดิ้นพราดๆ หนีทันทีเมื่อคิดได้ว่าเถาวัลย์จะถูกส่งไปหาแหล่งน้ำที่ไหน แต่ไม่ทันแล้ว เถาวัลย์ซอกซอนชอนไชไปที่เป้ากางเกงเขาแล้ว สัมผัสแผ่วเบาตวัดฉวัดเฉวียนเฉียดจู้ฮุกกรู้ไปมาทำเอาน้ำตาลูกผู้ชายของเจ้าอรุณแทบไหลพราก มันไม่ใช่แหล่งน้ำที่ตามหาแน่นอน เจ้าอรุณสาบาน! สาบานไปก็เท่านั้น ไอ้หื่นกามฟังที่ไหน ท่าทางไม่ได้ดูเหมือนอยากจะหาแหล่งน้ำสักนิด เหมือนอยากจะเสกไส้เดือนให้เป็นมังกรมากกว่า เจ้าอรุณรีบข่มความรู้สึกประหลาดลงไปอย่างรวดเร็ว ถึงจะงุนงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่แต่ตอนนี้ก็ไม่คิดจะหาคำตอบแต่อย่างใด ในเมื่อร่างกายเริ่มขยับได้แล้ว เขาก็ไม่นอนแบ็บทนให้ผู้ชายแปลกๆ มาระรานร่างกายเขาอีกต่อไป เริ่มดิ้นรนไปมา ตะเกียกตะกายให้หลุดพ้นจากการเกาะกุม เหมือนจะลืมไปว่าไม่ใช่แค่ถูกร่างใหญ่ทาบทับอยู่ เจ้าอรุณยังถูกเถาวัลย์ประหลาดพันธนาการทั้งร่างไว้ไม่ให้เคลื่อนไหวอีกด้วย ปกติแล้วเขาจะต้องใช้สมองคิดวางแผนสักหน่อยว่าจะทำอย่างไรให้ตัวเองหลุดไปจากการรั้งนี้ไว้ดีตามประสาคนไอคิวสูง ทว่าวินาทีนี้เขาไม่คิดจะใช้สมองแม้แต่น้อย ใช้เพียงสัญชาตญาณล้วนๆ ดิ้นพล่านอย่างกับปลาโดนน้ำร้อนลวกจนโจรบ้ากามที่ยังคงรุกล้ำร่างกายไม่หยุดหย่อนเริ่มโวยวาย “โอ๊ย อย่าดิ้นมากได้ไหม ดูดไม่ได้” “ใครมันจะปล่อยให้ตัวเองถูกดูดกันวะ!” พอพูดได้อย่างอิสระแล้ว เจ้าอรุณก็เปล่งออกไปสุดเสียง ดิ้นหนักเข้าไปใหญ่ทันทีที่ร่างกายลดอาการชาลงจนเกือบจะหายเป็นปลิดทิ้ง “นี่ อย่าดิ้นได้ไหม ก็แค่ขอดูดนิดเดียว อยู่เฉยๆ ก่อนน่า” เจ้าอรุณไม่ฟังน้ำเสียงหงุดหงิดกึ่งขอร้องนั่น ดิ้นหนักยิ่งกว่าเดิม ทำให้ชายหน้าหนวดเริ่มออกแรงกดทับมากขึ้น ซ้ำเถาวัลย์ที่ตรึงแขนและขาเขาอยู่ก็คล้ายจะบีบรัดมากขึ้นเช่นกันราวกับเถาวัลย์พวกนั้นทำตามความปรารถนาของผู้ชายบนตัวเขา แต่จะอะไรก็ช่าง ณ เวลานี้ เขาควรเอาตัวรอดก่อน ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องอื่นแล้ว “ช่วยด้วย! ใครอยู่ข้างนอกบ้าง ช่วยด้วย!” ตะโกนออกไปสุดเสียงและดังยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ซ้ำยังดิ้นพล่านไปชนชั้นที่มีกระถางต้นไม้เล็กๆ นับสิบกระถางซึ่งวางอยู่ใกล้ๆ ตกแตกกระจาย สร้างเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วยิ่งกว่าเดิมอีก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more