INTRO
1062 Words
ร่างบางเรือนร่างสะโอดสะองในชุดเดรสสั้นสีแดงสดอวดเรียวขาสวยก้าวเข้ามาภายในผับสุดหรูย่านมหาลัยแอลมหาลัยฝั่งตรงข้ามกับมหาลัยคิงเวลล์
ผมสลวยสีดำดัดลอนปล่อยสยายเต็มแผ่นหลังบอบบางใบหน้าสวยอย่างหาตัวจับยากตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มทันทีที่เธอปรากฏตัว
ผู้หญิงสวยใครก็ต้องมอง…
“ขอโทษนะครับไม่ทราบว่ามีโต๊ะรึยังครับ”ชายหนุ่มใจกล้าเดินเข้ามาทักทายเธอ
ริมฝีปากสวยที่เคลือบลิปสีสดยกยิ้มก่อนจะเอ่ยตอบเสียงหวาน
“มีแล้วค่ะพอดีมากับแฟน”
“อ่า งั้นหรอครับ”
“ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” ชายหนุ่มรับคำอย่างแสนเสียดายเมื่อเธอมีเจ้าของแล้วแต่ไม่แปลกหรอกสวยขนาดนี้ไม่มีสิแปลก
คนสวยที่ทำให้คนมองเหลียวหลังเดินขึ้นไปยังชั้นสองโซนวีไอพีที่เพื่อนของเธอจองโต๊ะไว้ส่วนเรื่องแฟน..เธอไม่มีหรอกก็แค่หาข้ออ้างเท่านั้นเพราะไม่อยากเสียเวลาต่อความยาว
“กว่าจะเสด็จมานึกว่าต้องให้ราชรถไปรับคุณหนูกาแฟที่พระราชวังซะแล้ว”เสียงแหลมของเพื่อนสาวที่นั่งอยู่โต๊ะทักทายขึ้นแกมแซะเมื่อเห็นเธอมาถึงโต๊ะ
“เว่อร์..ไม่ได้ช้าขนาดนั้น”
“หนึ่งชั่วโมงคือไม่ช้าเลย” สาวสวยในชุดเดรสสีชมพูแขวะไม่เลิก
“ขอโทษได้ไหมล่ะ”สาวสวยในชุดสีแดงสดกะพริบตาออดอ้อนส่งให้เพื่อนสาวจนอีกฝ่ายพยักหน้าอย่างปลงเพราะมีเพื่อนที่สวยและชอบขี้อ้อนแบบนี้แหละจะด่าก็ด่าไม่ลง
“อืมๆ รีบนั่งลงได้แล้ว”
“เพื่อนด้าน่ารักที่สุดเลย” ร่างบางในชุดเดรสสีแดงสดเอื้อมมือไปบีบแก้มเพื่อนสาวคนสนิทอย่างมันเขี้ยวก่อนจะทรุดตัวนั่งลงโซฟาข้างกัน
สวัสดีค่ะทุกคนฉันมีชื่อว่า กาแฟ กำลังจะอายุ 21 ปีเรียนบริหารปีสามที่มหาลัยคิงเวลล์ส่วนเพื่อนสนิทของฉันเธอมีชื่อว่านิด้าเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษรู้จักกันตั้งแต่เรียนไฮสคูลที่อังกฤษแล้วแต่พอเข้ามหาลัยเธอกลับเลือกที่มหาลัยแอล
และวันนี้เธอและฉันว่างตรงกันพอดีเลยนัดมาปาร์ตี้ที่ผับแห่งใหม่ย่านมหาลัยแอลซึ่งฉันก็ต้องลากสังขารมายังอีกฟากของเมืองฝ่ารถติดเพื่อมาเจอเพื่อนสาวคนสนิททันทีที่เธอทักมา
“ทำไมชวนมาที่นี่ปกติเห็นชอบไปสกายผับ”ฉันรับแก้วเหล้าจากเพื่อนสาวขึ้นมาจิบก่อนเอ่ยปากถามอย่างแปลกใจเพราะเพื่อนไม่ค่อยเปลี่ยนที่เที่ยวเท่าไหร่
“ก็..เจ้าของผับหล่อน่ะ”คำตอบของเพื่อนทำให้ฉันขมวดคิ้วมากกว่าเดิม
“แค่เจ้าของหล่อแค่เนี่ย?”
“โอ๊ยแกจะไปรู้อะไรเจ้าของที่นี่เป็นรุ่นพี่มหาลัยของฉันเองเขาเรียกกันว่า..แก๊งหนุ่มฮอตวิศวะ”
“นึกว่ามหาลัยแกมีแต่หนุ่มฮอตมอแอล”ฉันเปรยออกมาเพาะจำได้ว่าที่มหาลัยแอลมีการจัดอันดับชายหนุ่มหน้าตาดีซึ่งฉันเคยได้ยินเพื่อนในคณะพูดถึงอยู่บ่อยๆ แต่ฉันไม่เคยสนใจอะไรแบบนี้
“ก็หนุ่มฮอตนี่แหละแต่หนุ่มฮอตที่ว่าดันเป็นเพื่อนสนิทกันแก่คิดดูสิแก๊งพี่เขามีทั้งหมด 7 คนเลยนะแล้วได้ตำแหน่งหนุ่มฮอตกันทุกคนด้วยที่สำคัญผับนี้ก็มีพวกเขาหุ้นกัน..คิดดูซินี่มันพระเอกนิยายชัดๆ”นิด้าเอ่ยเล่าอย่างกระตือรือร้นจนฉันอดเบะปากใส่ไม่ได้เว่อร์มาก
“จะหล่อขนาดไหนกัน..หล่อสู้พี่วินมหาลัยฉันได้ปะ?” ด้วยความหมั่นไส้เลยยกผู้ชายที่หล่อที่สุดในมหาลัยของฉันหรือพี่อัศวินปี 4 ขึ้นมาเทียบหนุ่มฮอตของเพื่อนสาว
“หึ..พี่วินของแกก็หล่อจริงแหละ”ยัยด้าตอบเสียงอ่อย
“ของฉันอะไรไม่ใช่ซะหน่อย”
“ถ้าแกตอบรับเขา..พี่เขาก็เป็นของแก”
“เอิ่ม..คงไม่มีวันนั้นหรอก”
ฉันถอนหายใจออกมาภัยความสวยอีกอย่างหนึ่งคือโดนผู้ชายตามตื๊อตามจีบไม่เว้นวันซึ่งฉันสามารถสลัดคนพวกนั้นไปได้หมดยกเว้นก็แต่พี่วินเพราะเขาคือหลานชายอีกคนของคุณตาบุญธรรมของฉันเอง
พูดกันตามตรงฉันกับเขาใช้นามสกุลภัทรเมธาสกุลเหมือนกันเติบโตมาด้วยกันถึงไม่ใช่สายเลือดเดียวกันแต่ก็เหมือนพี่น้องกันแต่เขามันไม่รู้จักความเหมาะสมหรืออะไรเลยดื้อด้านจะเอาชนะใจฉันให้ได้ทั้งที่ฉันก็มองเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง
“เออฉันเข้าใจแกคนที่มองว่าเป็นพี่ชายมาตลอดอยู่ดีๆ ก็มาบอกความในใจว่าไม่อยากได้เราเป็นน้องมันดูน่ากลัวอะ”นิด้ายกแขนขึ้นมากอดตัวเองแล้วทำน่าขนลุก
“นี่แหละที่หนักใจแต่ช่างเถอะถ้าเขาไม่วุ่นวายมากฉันก็พอทนได้”
“แต่แกจะไม่มีแฟนไปตลอดชีวิตนะยัยแฟ”
“อืม..”จะให้ยังไงพอมีคนมาจีบฉันหน่อยเขามาอาละวาดระรานคนอื่นแล้วนิสัยโคตรแย่แต่ก่อนเขาก็ปกตินะแต่เรื่องมันเริ่มมาจากตอนฉันไปเที่ยวที่ผับแห่งหนึ่งแถวมหาลัยคิงเวลล์แล้วมีคนมาจีบมันทำให้อัศวินที่นั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนอยู่ชั้นบนโมโหและลงมือกับผู้ชายคนนั้นนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันรับรู้ความรู้สึกของเขา
และเริ่มระแวงเขาขึ้นมา….
“ปวดหัวแทนเลยแต่พี่วินก็หล่อนะหรือแกจะลองมองเขาใหม่..”
“โอ๊ย..คบกับอัศวินน่ะหรอฝันไปเถอะให้ฉันไปคบกับคนบื้อใบ้ยังดีกว่าอยู่กับเขาฉันได้แก้วหูระเบิดพอดี”ฉันไม่ได้พูดเกินจริงนะแต่เป็นแบบนั้นจริงๆ เขาเสียงดังเอะอะโวยวายเก่งพูดตามตรงฉันรำคาญ
“แกเรื่องมากอะ..เรื่องเยอะขนาดนี้ขอให้ได้แฟนบื้อใบ้อย่างที่พูดนะ”
“มาเลย..เพี้ยง!!!” ฉันหัวเราะคิกคักก่อนจะยกมือขึ้นไหว้เหมือนขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรก็มาเถอะฉันจะได้หนีจากพี่วินสักที
- Writer
