ตอนที่ 3 ชื่อตอน คุณชายทานอาหารมิลง

1567 Words

วันต่อมาคุณชายฉู่นั้นถึงกับทรมานตนเองมิกินข้าวในยามถึงเที่ยงวัน และให้อาเป่ยนำผ้าห่มออกมาที่ชานเรือนแสร้งนอนในเตียงโยกแล้วเร่งหลับตาลงไปเมื่อนางนั้นเดินทางมาถึง ร่างบางตกใจมากที่คุณชายฉู่นั้นถึงกับล้มนอนอยู่เป็นผักไปเช่นนี้ นางเข้าใจผิดว่าคุณชายนั้นอ่อนแอจึงไต่ถามออกไปอย่างห่วงใยคนขึ้นมา “คุณชายท่านป่วยมากเลยหรือเจ้าคะ เช่นนั้นเมื่อวานท่านก็ออกไปตากลมหนาวมากเสียแล้ว “ “อรือ แค่กๆ ข้านั้นเป็นไข้หนาวตอนเปลี่ยนฤดู พักนี้เพียงแต่ดื่มกินมิใคร่ได้จึงอาการทรุดตัวลงกระทันหันมิดีขึ้นมาเท่าใดเลย “ อาเป่ยยกนิ้วให้ความฉ้อฉลของคุณชายในใจตน ใบหน้าหวานดูห่วงใยมากจริงๆ นางตุ๋นสาลี่และเห็ดหูหนูน้ำตาลกรวดมาเสียด้วย อาเป่ยหัวเราะเบาๆขึ้นมา “เพราะคุณชายนั้นเจ็บคอมาหลายวัน ทำสิ่งใดก็มิใคร่ถูกใจนัก มีของหวานและสตรีอ่อนบางเช่นนี้ คุณชายนั้นคงจะหายดีแล้วซินะ เหอะ เหอะ เหอะ “ “อาเป่ยท่านช่วยพยุงคุณชายของท่านขึ้นมาเถิด ข้าจะช่วยป้อนอาหารแก่คุณชายเองนะเจ้าคะ ในถาดนี้มีข้าวต้มปลาและชาเปลือกส้มที่มีน้ำส้มแทนใบชาเจ้าค่ะ อีกทั้งยังมีสาลี่ตุ๋น คุณชายคงดื่มกินได้อย่างคล่องคอนะเจ้าคะ “ “แค่ก อรืม พักนี้กินสิ่งใดก็เบื่อหน่าย “ เอ่ยเพียงแค่เท่านั้นและอ้าปากรับข้าวต้มปลาที่หอมกรุ่น ไร้ก้างปลา ปลาเนื้อนุ่มชิ้นกำลังดีมีเนื้อติดมันพอให้หวานลำคอไร้กลิ่นคาวของปลา บุรุษถึงกับจะถลาไปกอดนางแล้วบอกนางว่าราตรีนี้เจ้าย้ายมาอยู่ในจวนของข้าเลยเถิดนะ แต่ทว่าก็มิอาจทำได้ ยามนี้จึงต้องแสร้งทำตนอ่อนแรงะอ้าปากน้อยๆหยุดกระแอมให้คอเจ็บขึ้นมาเป็นระยะ แล้วรับน้ำส้มหอมหวานที่มีเปลือกผลส้มหั่นลงต้มลงมา “อรา ชุ่มคอนักคุณหนูชุน ท่านมาเป็นแม่ครัวในจวนของข้าได้หรือไม่ ร้านหมั่นโถวนั้นก็จ้างให้ผู้อื่นนั้นทำไป เจ้าทำเช่นนั้นได้หรือไม่คุณหนูชุน “ “เอ่อ ช่วงนี้ท่านแม่ของข้ายังมิหายป่วยดี คุณชายรอซักสิบวันได้หรือไม่เจ้าคะ “ “อรืม เจ็ดวันนี้ข้ารอคอยอาหารเย็นจากเจ้า “ “เอ่อ ในยามเช้านั้นข้าทำน้ำเต้าหู้กับซาลาเปาไส้ถั่วแดงนะเจ้าคะ “ “อรืม เช่นนั้นข้าจะให้อาเป่ยไปคอย “ “อร่า เจ้าค่ะ ยามสายนั้นคุณชายทานข้าวต้มสามสีดีหรือไม่เจ้าคะ ผัดไก่ใส่ขิงน่าจะอบอุ่นกายนะเจ้าคะ “ “อรือ ข้าฟังแล้วหิวตามเจ้าไปทุกสิ่ง ขอน้ำส้มใส่เปลือกส้มนี้อีกก็คงดี “ “เจ้าค่ะ พรุ่งนี้ท่านให้อาเป่ยไปรอคอยนะเจ้าคะ “ สองร่างสนทนากันเบาๆที่หน้าเรือน เมื่อป้อนข้าวคนตัวโตแล้วร่างบางก็บอกกล่าวให้อาเป่ยนั้นพยุงคนตัวโตไปนอนเสีย ระหว่างที่ลุกขึ้นมานั้นคนตัวโตเสียหลักล้มดึงนางหล่นลงมาบนอกแน่นตึงอย่างมิได้ตั้งใจขึ้นมา “อร่า คุณหนูข้าขออภัย ท่านเจ็บมากหรือไม่ “ ใบหน้าหวานตัวแข็งทื่อนางนอนซบอยู่บนอกแน่นตึงของบุรุษและนอนทับบางสิ่งที่บนกายของบุรุษแล้ว นางหน้าแดงและผุดลุกขึ้นมา ใบหน้าหวานตื่นตกใจและผุดลุกขึ้นมาวิ่งหนีหายไปในทันที “คุณหนู “ อาเป่ยร้องเรียกไปนางก็มิหันกลับมาแล้ว บุรุษก้มมองลงไปที่กายตนเองแล้วใบหน้าแดงขึ้นมา บุรุษยกฝ่ามือปิดใบหน้าของตนเองไปทั้งสองมือ “อึ่ก น่าอายมากเสียจริง ถึงแม้ข้านั้นจะมิได้ตื่นฟื้นขึ้นมาเต็มที่ในยามนี้ แต่ทว่านางนั้นก็ได้สัมผัสมันลงไปแล้ว นางจะเกลียดข้าแล้วหรือไม่นี่ นี่มันช่างน่าอับอายนัก อร่า “ ฉู่อ้าวเหิงหน้าแดงขึ้นมาและปวดหัวขึ้นมาแล้วในยามนี้ “อาเป่ย นางจะเกลียดข้าแล้วหรือไม่” “อร่า นางคงเพียงตกใจนะขอรับ ดูๆแล้วนางคงตกใจที่สัมผัสถูกกายท่านในยามแรก คุณชายพยายามเข้านะขอรับ นางไร้เดียงสามากเช่นนั้น คุณชายต้องระมัดระวังกายของท่านต่อไปให้ดี “ “อร่า ตาย หากต่อไปเป็นเช่นนี้ ข้าตายก่อนนางแน่ๆ กายของนางนั้นทั้งหอมและทั้งนุ่ม สตรีเป็นเช่นนี้ทุกคนหรือไม่นะ นอกจากท่านแม่ ข้านั้นก็มิเคยสัมผัสผู้ใดมาก่อนเลย “ “อร่า ท่านต้องสำรวมขึ้นแล้วนะขอรับ หากนางตื่นกลัวแล้วหนีกลับบ้านเดิมไป นั่นจะลำบากนะขอรับ “ “อรืม ข้าจะระมัดระวังตนให้ดี พรุ่งนี้เจ้าก็ไปขอโทษนางแทนข้าด้วย ออดอ้อนนางว่าข้าป่วย อย่าบอกนางเชียวว่าข้านั้นสะดุดขาเก้าอี้โยกจนเกือบจะล้มทับนางเสียแล้ว “ “ขอรับคุณชาย “ “อร่า นางนั้นหอมเสียจริง “ ฉู่อ้าวเหิงเคลิบเคลิ้มไปอย่างมากมาย ราตรีนั้นนั่งมองหมั่นโถวของนางแล้วดึงมากัดแทะไปทั้งคืน คุณชายหัวเราะกับดวงจันทราไปจนค่อนคืน อาเป่ยส่ายหัวเบาๆที่คุณชายนั้น ท่าจะอาการหนักเสียแล้ว เห็นทีสตรีนางนี้นั้นผู้ใดจะไปแตะต้องคงมิได้ จนถึงยามเช้าอาเป่ยนั้นรีบไปยืนรอคอยน้ำเต้าหู้หวานของนางและซาลาเปาไส้เนื้อกับถั่วแดงร้อนๆ ได้รับมาแล้วก็เร่งโค้งกายเร่งรีบนำกลับไป และก็เป็นดั่งที่คาด คุณชายนั้นมายืนรอคอยอาหารของนางและนำไปนั่งมองชมแล้วหัวเราะคิกคักขึ้นมา “อรืม นางนั้นมีฝีมือดีมาก ทำสิ่งใดก็น่ามองน่าลิ้มรสไปหมด ฝ่ามือของนางแขนของนางนั้นเล็กๆ มิน่าเชื่อว่าจะเก่งการเรือนมากเสียจริงๆ เจ้าเร่งส่งคนไปอีก ให้ไปเหมาซื้อหมั่นโถวของนางแล้วไปแจกในกองทัพเสีย “ “ขอรับ ผู้น้อยส่งคนออกไปต่อรอแถวตั้งแต่เช้าแล้วขอรับ คราใดมีทารกและผู้เฒ่ามารอคอยก็หลีกทางให้ไปเสียก่อนขอรับ “ “อรืม เจ้าทำได้ดีมาก ข้ามิอยากให้นางลำบาก แต่ทว่านางนั้นย่อมต้องยกฐานะขึ้นมาให้เหมาะสมกับการเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงดีงามเสียก่อน ขอเพียงนางผ่านมันไปได้ ข้านั้นก็สามารถที่จะครอบครองนางได้อย่างไร้ข้อพิพาทแล้ว “ “ขอรับคุณชาย ข้าน้อยยังให้คนนั้นคอยไล่บุรุษแมลงร้ายออกไปด้วยทีเดียวเลยนะขอรับ “ “อรืม ดอกไม้งามของข้า ผู้ใดจะมาลอบมองก็มิเหมาะสมนัก “ ใบหน้าคมแย้มรอยยิ้มบาน บิซาลาเปาของนางวางลงบนลิ้นเบาๆและอมไว้ในปากเช่นนั้นอย่างมิอยากให้อาหารของนางนั้นหมดลงไปเร็วนัก ทุกวันมิใคร่อยากกินสิ่งใด ในวันนี้น้ำชาและน้ำแกงไก่ในจวนก็ตักกลืนลงไปอย่างง่ายดาย ด้วยความเสียดายอาหารของนางเท่านั้นเอง หากมิกินอาหารในจวนก่อนแล้วจะอิ่มท้องได้ง่ายๆได้อย่างไรกัน เช่นนั้นอาหารของสกุลชุนจึงเหลืออยู่ถึงครึ่งหนึ่ง ยามที่นางนั้นมาส่งอาหารเย็นอีกครา ก็พบว่าคุณชายนั้นนอนอยู่ข้างเถาปิ่นโตที่ยังมีอาหารเหลืออยู่มิน้อย “คุณชายอาหารมิอร่อยหรือเจ้าคะ มิถูกปากคุณชายเลยหรือเจ้าคะ “ ยามที่เสียงหวานๆของนางนั้นมาปลุกให้คุณชายฉู่ตื่นจากนิทรารมย์ คุณชายค่อยลืมดวงตาจ้องมองนางและตะแคงกายขยับมาให้นางนั้นทาบฝ่ามือลงมาบนหน้าผากอย่างลืมตน คุณชายฉู่นั้นลอบยิ้มในใจตนเพราะรู้ว่าตนเองนั้นแข็งแรงดีกายจึงร้อนเหมือนไฟผลาญ สตรีมิรู้ความคิดว่าคุณชายนั้นมีไข้แล้ว นางเร่งเรียกหาอาเป่ยและเอ่ยถามถึงยาของคุณชายในทันที “อา คุณหนูชุนขอรับ คุณชายนั้นดื่มยายาก ความจริงในวันนี้ก็มีถ้วยยาแล้วขอรับ แต่คุณชายนั้นมิยินยอมจะดื่มมันลงไป “ “อาเป่ยหมายถึงน้ำแกงมรณะที่คุณชายนั้นรังเกียจมันเสียมาก เพราะนายท่านนั้นผสมโสมหายากลงไป ยามที่คุณหนูชุนไปทดลองดมกลิ่นของมันเข้า นางนั้นก็ใบหน้าบิดเบี้ยวขึ้นมาพลัน “อร้า ยานี้มีกลิ่นรุนแรงนัก หากว่าแบ่งมาผสมรังนกกับน้ำตาลกรวดลงไป คุณชายนั้นคงพอที่จะดื่มได้อย่างแน่นอน “ เอ่ยจบแล้วคนร่างบางก็เร่งต้มรังนกและนั่งเฝ้าถ้วยยาชามนั้นในทันที จนเมื่อนางยกถ้วยยาออกมาแล้ว คุณชายก็เอนกายรอคอยนางอยู่ที่เดิม แย้มรอยยิ้มมาให้นาง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more