เมฆาไม่ได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้ เขาพาคนตัวเล็กที่เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนขึ้นรถมาด้วยกันอย่างที่ได้ให้สัญญาไว้ แต่กระนั้นก็ยังกำชับหนักว่าห้ามไปไหนไกลจากเขาอย่างเด็ดขาด
“นั่นใครนั่งรถมากับนายวะ! สวยชิบหาย!” แต่แล้วความสงบสุขเล็กๆ ในชีวิตก็ต้องมีอันถูกทำลายลงเมื่อเกิดเสียงฮือฮาขึ้นเมื่อเขากับสาวน้อยข้างกายปรากฏตัว แม้จะคิดไว้แล้วแต่ก็อดโมโหไม่ได้อยู่ดี
“เดินเล่นอยู่แถวๆ นี้ไปก่อนนะ ฉันขอไปสั่งงานลูกน้องก่อนแล้วจะพาไปเที่ยว”แม้จะโมโหที่ ‘ของส่วนตัว’ กำลังถูกจับจ้องแต่เมฆาก็ไม่ได้ทำอะไรได้มากกว่าอดทน เขาหันไปกำชับสั่งก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย แต่กระนั้นก็ยังไม่วายหันมามองอีกคนเป็นระยะๆ เมื่อเห็นว่าเพียงจันทร์กำลังมีความสุขกับหลายๆ สิ่งรอบกายจึงวางใจหันกลับไปสนใจหน้าที่ของตัวเองต่อ จนกระทั่งสั่งงานเสร็จก็กวักมือเรียกให้เธอมาหา ก่อนจะฉวยมือนุ่มนิ่มมากุมไว้หลวมๆ พาคนข้างกายเดิน
