“อยากให้เว้นไว้สักคน” คำพูดแผ่วเบาจางหายไป
“อย่าไปสนใจเลย นานๆ เราจะเจอกันทีมีเรื่อง อะไรมาเล่าให้พี่ฟังบ้าง
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ระรินแกล้งทำเป็นหูหนวกตาบอด อยู่ภายในห้องพยาบาล เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเสียงเคาะประตูก่อนที่ ฮาฟซา จะแทรกร่างเข้ามาในห้อง หันมามองระรินด้วยความแปลกใจที่เห็นเธอยังอยู่ในห้อง
“รถ มารับแล้วขอรับ” อมายาหันมาจ้องฮาฟซาตาวาว
“ต้องต่อท้าย ว่าที่ชายา ด้วยสิ เจ้านี่ เสียมารยาทชะมัด” ฮาฟซาก้มลงก่อนจะกระดกลิ้นรัวเร็ว
“...รถมาแล้วขอรับ บุตรสาวท่านซีค ว่าที่ชายา ขององค์มกุฎราชกุมาร” ต่อท้ายเสียยาวเหยียด คน ฟังยืน ชูคอตั้งตรงพอใจหนักหนา ยื่นมือให้ องค์ฟีรอสจุมพิตก่อนจะก้าวออกจากห้องด้วยท่าทีสง่า
ระรินลูกขึ้นยืน บิดขี้เกียจไปมา ร่างบนเตียงจับจ้องไม่วางตา ระริน หันหลังก้าวเดินออกจากห้องแต่ช้าไปเพียงก้าวเดียวประตูห้องถูกปิดดังปังก่อนที่ร่างสูงจะ ยืนขว้างทางเข้าออกไว้
