เกิดใหม่อีกครั้งขอเป็นตัวร้าย

03 ส่งวิญญาณอลินดา

03

ส่งวิญญาณอลินดา

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เปมิกาจะได้อยู่ใกล้ ๆ ร่างกายของอลินดา วันนี้เป็นวันกำหนดฌาปนกิจศพของอลินดา

เปมิกาตื่นแต่เช้าเพื่อมานั่งดูรูปถ่ายเก่า ๆ ที่เปมิกาถ่ายร่วมกันกับอลินดารวมไปถึงวิดีโอต่าง ๆ ที่ถ่ายไว้ เปมิกาพยายามจะไม่ร้องไห้แต่สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้ต่อความรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวใจ

“อันวันนี้ปริมจะไปส่งอันขึ้นสวรรค์ นี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ปริมจะทำให้อันได้ ปริมคิดถึงอันเหลือเกิน” ทันทีที่เปมิกาพูดจบกรอบรูปที่เปมิกาถ่ายคู่กับอลินดาก็ตกลงพื้นโดยที่ไม่มีอะไรไปโดน

เปมิกาตกใจที่อยู่กรอบรูปที่ตั้งมานานมากอยู่ ๆ ก็ตกลงพื้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เปมิกาจึงก้มลงไปเก็บกรอบรูปที่แตกทำให้เศษแก้วบาดมือของเธอ

เขมนิจมาเห็นจึงเรียกแม่บ้านให้มาเก็บพร้อมกับพาเปมิกาไปทำแผล “ทำยังไงเนี่ยลูกเศษแก้วถึงบาดมือได้” เขมนิจนึกสงสัยเพราะเห็นเปมิกาหน้าซีด ๆ

“กรอบรูปค่ะแม่ ไม่รู้ว่าหล่นลงมาได้ยังไง ปริมตั้งใจจะเก็บเศษแก้วไปทิ้งแต่โดนเศษแก้วบาดมือซะก่อน” เปมิกามองดูกรอบรูปแล้วนึกสงสัยว่าหล่นลงมาได้ยังไง

งานฌาปนกิจศพของอลินดาถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติของอลินดา เมรุถูกตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีขาวเต็มไปหมดเพราะอลินดาเธอชอบดอกกุหลาบสีขาว

มีผู้คนมาร่วมส่งนางฟ้ากลับสวรรค์กันอย่างหนาแน่น ทั้งเพื่อน ทั้งคนรู้จัก ญาติ ๆ ทุกคนต่างเสียใจกับการจากไปของเธอ

อัมพากับองอาจเดินขึ้นไปวางดอกไม้จันทน์ให้กับลูกสาวคนเดียวของพวกเขาทั้งน้ำตา อัมพาแทบจะเดินไม่ไหวต้องมีคนคอยพยุงอยู่ตลอดเวลา

“เกิดชาติหน้าหนูเกิดมาเป็นลูกของแม่กับพ่ออีกนะลูก” อัมพาพูดไปร้องไห้ไปใจแทบขาด

เปมิกาเดินไปวางดอกไม้จันทน์ด้วยสีหน้าแววตาที่ไม่สู้ดี เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเธอทำผิดต่ออลินดาอย่างมากเธอไม่เคยใยดีความรู้สึกอลินดามากเท่าที่ควร

เปมิกาเดินมาหยุดตรงหน้าโลงศพที่บรรจุร่างของอลินดา เปมิกาไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป หัวใจของเธอแตกเป็นชิ้น ๆ

“อัน ถ้าอันได้ยินปริม ปริมอยากบอกอันว่า ปริมขอโทษสำหรับทุกอย่างปริมไม่รู้ว่าอันจะให้อภัยปริมมั้ย แต่อยากให้อันรู้ไว้นะว่าปริมรักอันที่สุด อันยกโทษให้ปริมนะ” เปมิกาพูดไปร้องไห้ไปทั้งน้ำตา

“ปริมไปเถอะลูก อย่าร้องไห้เลย อันดาเขาไปดีแล้วลูก” เขมนิจจับไหล่เปมิกาเบา ๆ ก่อนที่จะพาเปมิกาเดินลงไป

ร่างไร้วิญญาณของอลินดาถูกเผาจนสิ้นเหลือไว้แค่วิญญาณเท่านั้นที่ยังไปไหนไม่ได้

“ท่านยมฯ ท่านไปเอาวิญญาณมาผิดตัวอย่างนั้นหรือ” ท่านพญายมเอ่ยถามยมทูตที่นำวิญญาณมาผิด

“ใช่ขอรับ กระผมขอน้อมรับความผิดพลาดนี้ขอรับ” ยมทูตหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่กี่วันกลับทำหน้าที่ผิดพลาดเอาวิญญาณมาผิดตัว

“อลินดา วิเศษชัย นี่คือวิญญาณที่เจ้าต้องไปนำตัวเขามา ไม่ใช่ อลินดา อัครโชค” ท่านพญายมบอกกับยมทูต

“ท่านจะต้องรับผิดชอบกับความผิดนี้ ไหนท่านบอกข้ามาสิว่าเจ้าจะทำอย่างไร” ยมทูตคิดหนักว่าจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อเขาทำหน้าที่ผิดพลาด

“กระผมขอเวลาอีก 3 วัน ขอรับท่านพญายม” ยมฑูตหนุ่มบอกอย่างเป็นกังวลใจ

งานศพของอลินดาเป็นไปอย่างเรียบร้อยดี พ่อและแม่ของเธอดูสดชื่นกว่าวันแรก ๆ วันนี้เป็นอีกวันที่สำคัญทุกคนเดินทางนำอัฐิของอลินดามาลอยอังคารด้วยความเศร้าโศกรวมไปถึงเปมิกาที่เดินทางมาพร้อมกับแม่ของเธอ

องอาจและอัมพานำรูปของอลินดาพร้อมอัฐิมาตั้งไว้ในห้องของอลินดาอัมพาตั้งใจทำทุกอย่างให้เหมือนกับว่าเธอยังอยู่เธอไม่ได้ไปไหน

“อันดา กลับมาอยู่บ้านเรานะลูก แม่คิดถึงหนูเหลือเกิน” อัมพาพูดพร้อมลูบโกศที่บรรจุอัฐิของอลินดาเบา ๆ

“อัน ถ้าอันยังอยู่ อย่าลืมไปเข้าฝันปริมบ้างนะ ปริมคิดถึงอันใจแทบขาดอยู่แล้ว” เปมิกาสะอื้นทุกคำที่เปล่งออกมา

“เอาล่ะทุกคน เราลงไปทานข้าวเที่ยงกันจะดีกว่านะ ปล่อยให้อันดาเขาได้พักผ่อนเถอะ นี่ก็บ่ายโมงครึ่งแล้ว” องอาจชวนทุกคนออกไปทานข้าวเที่ยงร่วมกัน

เปมิกากลับถึงบ้านเธอเผลอนอนหลับบนโซฟาตั้งแต่หัวค่ำจนตอนนี้ได้เวลา 20.00 น.

“อันดา อันดามาหาปริมใช่มั้ย ปริมขอโทษ ยกโทษให้ปริมนะ” เปมิกาที่เหมือนคนกำลังฝันเผลอพูดออกมาจนเขมนิจที่นั่งดูทีวีต้องหันมาเรียกให้ปริมตื่น

“ปริม ตื่น ๆ ได้แล้วลูก หนูพูดอะไร ปริม ๆ” เขมนิจพยายามปลุกให้เปมิกาตื่นแต่พอเขมนิจแตะตัวของเปมิกาเท่านั้นเธอก็ต้องตกใจ

“ตัวร้อนจี๋เลยปริม ปริมตื่นลูกแม่จะพาปริมไปหาหมอ” เปมิกาที่ไม่ได้พักผ่อนติดต่อกันเป็นเวลาหลายคืนทำให้เธอไม่สบาย

“แม่ขา ปริมหิวน้ำ” เปมิกาที่ตื่นขึ้นมาเธอรู้สึกกระหายน้ำเพราะฤทธิ์ไข้ เปมิกาไข้ขึ้นสูงจนแม่ของเธอต้องพามาหาหมอทันที

***************************************************************************

หลายวันผ่านไป

เปมิกาที่มีอาการไข้เธอเริ่มอาการดีขึ้นเธอแปลกใจที่ตั้งแต่อลินดาเสียไปเธอไม่เคยมาเข้าฝันเปมิกาอีกเลยนอกจากคืนนั้น

เปมิกานึกขึ้นได้ว่าเธอยังไม่ได้ไปเยี่ยมญาณิสาเลยเพราะเธอมัวแต่ยุ่งกับงานศพของอลินดาและเธอก็เป็นไข้อีกหลายวัน เธอคิดได้อย่างนั้นจึงชวนเขมนิจไปเยี่ยมญาณิสาที่กำลังนอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา