“พี่แป้งมานั่งตักณัฐดิ จะได้ดูซีรี่ส์กัน” ณัฐตบที่ตักของตัวเอง แล้วชี้ไปที่โน้ตบุ๊กที่ตั้งไว้อยู่
“ไม่ นั่งตรงนี้ก็ดูได้” แม้ว่าจะต้องหันไปหน่อย แต่ก็ดูได้อยู่
“ตามใจ” เขาพูดจบก็เปิดซีรีส์ขึ้นมา
นั่งไปนั่งมาเราทั้งคู่ก็เริ่มเมื่อย ณัฐนี่เอนตัวล้มลงนอน ให้ขายื่นออกไปอยู่นอกนอกกระโจมเป็นที่เรียบร้อย
“พี่แป้งนอนไหม นั่งแบบนี้เมื่อยแย่” เขาเอ่ยถามขึ้นมา
ฉันไม่อยากจะฝืนตัวเอง เมื่อยก็ยอมรับ ฉันเลยล้มตัวลงนอนแบบเขา แต่เลื่อนหมอนใบเล็กให้ลงมาอยู่ระดับหน้าอกของเขา จะได้ไม่เป็นการบังจอ
เราสองคนนอนตะแคงหันหน้ามาทางจอ มือจากคนข้างหลังเลื่อนมาลูบแก้มฉันเล่น
“ซาลาเปาของณัฐ” คำพูดเบา ๆ ของเขาที่ฉันได้ยินชัดเต็มรูหู
“นี่นายอย่ามารุ่มร่ามกับฉันนะ” ฉันดุเสียงเข้ม ถูกเนื้อต้องตัวฉันบ่อยเหลือเกิน
“เมื่อก่อนณัฐก็ชอบจับแก้มพี่แป้งนี่นา”
“ก็นั่นมันเมื่อก่อน แต่นี่เราโตกันแล้วนะ”
“ใช่ไง ณัฐโตแล้วนะ
