9
2558 Words
Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko nang tumapak na ang mga paa ko sa Japan. Ang lugar na pinapangarap kong mapuntahan, nagkakatotoo na! Kahit na sabihin natin na may pera naman ako papunta dito ay hindi ko rin magagawa dahil unang una ay mahigpit pa sina mama at papa sa pagbabantay sa akin at naiitindihan ko naman sila sa parte na 'yon kaya walang kaso sa akin. Ngayon, mas nagiging panatag sila dahil kasama ko si Zvonimir papunta dito, lalo na't papunta kami sa bahay nila dito kung nasaan din ang kanilang mommy—si Madame Inez Ho pati ang daddy niya na kilala sa bilang molecular gastronomist and a chef na si Vladimir Isaac Ho.
Pagdating namin ng exit ng Narita Airport, isang magarbong sasakyan ang sumalubong sa amin. Pero ang mas hindi ko inaasahan ay ang mga kapatid niya ang sumunod sa amin. Nakahalukipkip sila habang naghihintay sa amin.
"Kuya! Lyndy!" matinis na bati ni Verity sa amin na may kasama pang pagkaway. Nasa tabi niya lang ang dalawa pa niyang kapatid na sina Vladan at Vander na parehong nakangiti sa aming pagdating.
"Hey," masayang bati sa amin ni Vladan.
"Kanina pa kayo?" kaswal na tanong ni Zvonimir sa kanila.
Bago man sumagot si Vladan ay sumilip siya sa kaniyang orasa na nasa pulsuhan. "Twelve minutes na kami narito." bumaling siya sa akin na hindi mawala ang ngiti niya. "Nice to see you again, sister-in-law."
Ngumiti ako at nag-bow sa harap niya. "Same here," pormal kong tugon.
Kita ko kung papaano natigilan ang mga kapatid ni Zvonimir nang marinig nila ang boses ko. Naitiindihan ko naman kung bakit ganoon ang reaksyon nila. Dahil noong unang beses ko lang sila nakita at mismo sa engagement party ay hindi ako nagsalita na daig mo pang napapanisan na ako ng laway. "N-narinig mo 'yon, Vander?" tulalang tanong ni Vladan.
"Yeah," mahina pero hindi rin makapaniwalang sagot nito.
"Pagod na kami. Gusto na namin magpahinga," pagsusungit ni Zvonimir bigla. Walang sabi na pinulupot niya ang isang braso niya sa bewang ko. Iginiya niya ako papasok sa sasakyan. "Don't mind them, iyan palang ang nakikita mo, kapag nakausap mo naman ang mga pinsan ko, paniguradong sasabog ka." bulong niya sa akin.
"G-ganoon ba?" iyan lang ang tanong nasabi ko.
"Yeah, also, they are party goers. Hindi pwedeng hindi ka sasama sa kanila kapag nag-ayaan silang mag-inuman." dagdag pa niya. "Especially Verity, umaandar ang pagiging party goer niya kapag nakakasama niya sina Vesna at ate Sarette."
Pumasok na din sa loob ng sasakyan ang mga kapatid ni Zvonimir. Kwentuhan, asaran at tawanan ang ganap dito sa loob. Sa lagay nilang ito, parang isinantabi muna nila ang pagiging businessman nila. Siguro dahil tinuturing na nilang bakasyon ang mga araw na ito. May mga itinatanong pa si Verity sa akin, nasasagot ko naman. Nalaman niya mismo sa akin na isa akong otaku. Ipinangako niya sa akin na dadalhin niya daw ako sa Akihabara, also known as Electric Town, marami daw cosplayers doon kaysa daw sa Harajuku. There's also loads of maid cafe's which are very popular. Bigla tuloy ako na-excite ng todo dahil sa mga sinasabi sa akin ni Verity.
"And we're going to Roponggi, ya know, clubbing!"
"Verity, nandito tayo sa Japan para magcelebrate ng birthday ni mommy, hindi para mag-clubbing." suway sa kaniya ni Vander habang nagmamaneho ito.
Ngumuso si Verity. "Narito rin naman tayo sa Tokyo, bakit hindi nalang din lubus-lubusin?" pagrereklamo niya.
"Makakapagclub ka naman, pero syempre, kailangan din natin tulungan si daddy para ihanda ng special birthday treat niya para kay mommy." dagdag pa ni Zvonimir.
"Alright... Sige na, panalo na kayo. Hmp." saka humalukipkip siya. "Oh! I almost forgot, dadating ba sina Rowan at Ciel?
"Maybe not, nasa honeymoon pa sila ng mga oras na ito." si Vladan ang sumagot.
-
Mas lalo ako namangha nang nasa harap ko na ang tinutukoy sa akin ni Zvonimir, ang minka—a traditional japanese home. Ang mas nakakamangha sa akin ay ang lawak at ang laki nito. Hindi sumagi sa isipan ko na magkakaroon sila ng ganito klase at kalaking bahay dito sa Japan!
"Okaerinasai, Oujo-sama, wakasama. (Welcome home, young ladies, young masters.)" magalang na bati sa amin ng dalawang may edad na babae dito sa genkan, na ibig sabihin ay ang main entrance ng bahay. Umaanadar na naman ang pagiging fan girl ko! Madalas ko kasi napapanood ang mga ito sa anime o kaya sa mga japanese drama! "Maisuta Vlad ga ienikaeru tochu, redi Inez-sama ga engawa de matteimasu. (Lady Inez is waiting in Engawa, while Master Vlad is on his way home.)" sabi ng isa.
"Watashitachi wa anata ga taizai shite yasumu yotei no heya o sudeni yoi shite imasu. (We have already prepared your rooms where you're going to stay and rest.)" pahayag naman ng isa pa.
"Wakkata. Arigato, Fuji-san. (I see. Thank you, Fuji-san.)" si Vander ang sumagot.
Bago man sila umalis ay muli sila nagbow. Mahinhin silang naglalakad sa bahay na ito. Wooow...
Unang naghubad ng sapatos si Vander saka humakbang siya paakyat ng isa. Humarap siya sa amin. "Mauuna na muna ako. Marami pa akong aasikasuhin na papel para sa report."
Sumunod sa kaniya sina Vladan at Verity. "Pupuntahan lang namin si mommy sa engawa, paniguradong nagmumuni-muni na naman siya doon. Diretso na kayo sa kuwarto mo, kuya Zvonimir." nakangiting wika ni Verity. Kumindat pa siya bago man sila tuluyang umalis sa harap namin.
Rinig ko ang pagbuntong-hininga ni Zvonimir sa aking tabi. Bumaling siya sa akin saka pinaupo niya ako sa sahig. Itinukod niya ang isa pa niyang tuhod. Napaawang ang bibig ko nang siya mismo ang naghubad ng mga sapatos. Sunod naman ay siya naman ang naghubad ng sapatos at itinabi niya ang mga iyon sa isang tabi. Marahan niyang hinawakan ang isang kamay ko. Tahimik lang kaming naglakad papunta sa kaniyang kuwarto. Kahit na naglalakad kami sa hallway ng bahay na ito, iginala ko ang aking paningin sa paligid. Grabe, ang ganda talaga! Para tuloy ako nasa panahon ni Kenshin!
Mula dito sa Hallway ay tanaw ko ang garden na nasa gitna ng malaking bahay. Meron pang bamboo fountain! Ang ganda din ng mga halaman na mukhang pinag-igihan na trabahuin ito ng landscape engineer.
Hanggang sa narating na namin ang kuwarto ni Zvonimir. He slide the shoji (traditional japanese door). Napaletra-O ang bibig ko nang makita ko ang loob nito. May mga painting sa pader nito, mayroon ding japanese traditional mattress na nasa gilid nito ay may mga ikebana (japanese flower arrangement) pati mga lampshade, cabinet at may chandelier na nakasabit sa kisame ng kuwartong ito. Simple pero ang elegante tingnan.
Siya na ang nagbuhat ng mga gamit namin. Nilapitan ko ang bintana ng kuwarto niya saka dumungaw. May namataan akong isang may edad na babae na nakasuot ng kimono habang nakaluhod sa engawa. Kung hindi ako nagkakamali, siya ang nanay ni Zvonimir! Ang ganda niya, siguro dahil napansin ko na may dugong banyaga siya. Masaya siyang nakikipag-usap kina Verity at Vladan.
"My mom is an american-filipina," biglang sabi ni Zvonimir na nasa likuran ko. Ramdam ko nalang na marahan niyang niyapos ang aking bewang. "Pareho kayo nang naging kapalaran noon..." he plant a small kiss on my shoulder.
"Z-Zvonimir..."
"Kung alam mo lang kung gaano kita sinasamba, Lyndy." itinapat niya ang kaniyang bibig sa aking tainga. "Now I finally hear you voice once again, the next thing I want to hear from you is you moan and scream my name...."
Nanigas ako sa posisyon kong iyon. Kasabay na tumindig ang balahibo ko dahil bakit parang may gustong ipahiwatig ito base sa kaniyang boses ang galaw? Pero, naroon pa rin ang pagsuyo at pagiging malumanay niya. "Z-Zvonimir..."
Sunod naman niyang dinampian ng halik ay ang leeg ko. "I want you, Lyndy..." namamaos niyang sambit.
Napalunok ako. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit parang nag-iinit ako? Malamig naman dito sa Japan, ah? Bakit ganito? Ramdam ko din ang paghuhuramentado ng aking puso at sistema. Wait, naramdaman ko na ito noon, his strong and dominant aura! Ang mas napapansin ko, sa tuwing nasa paligid ko lang siya, nanghihina ako kahit wala naman siyang ginagawang masama sa akin.
Dahan-dahan akong humarap sa kaniya. Nagtama ang mga mata namin. Nilalakasan ko ang aking loob, tama, ako si Lyndy Yu, ang mapapangasawa ng isang Zvonimir Hochengco. Ako ang magiging kabiyak niya panghabangbuhay... Sumagi sa aking isipan ang mga bagay na ginawa niya para matulungan niya akong makalabas sa dati kong mundo—in a dark and hopeless world. But when he came into my life, he give me light.
Dahan-dahan kong ipinikit ang aking mga mata. Nakapagdesisyon na ako. "I... I want you too, Zvonimir..." mahina kong sambit.
Hanggang sa naramdaman ko nalang ang kaniyang mga labi sa akin. Masupok niya akong hinalikan kahit na alam niya ay siya palang ang nakakahalik sa akin. Dumapo ang mga palad ko sa kaniyang likod. Mas diniin pa niya ako sa kaniya na parang ayaw na niya akong pakawalan pa. Nanatili kaming nakatayo at napapaliyad na ako dahil sa pinagsasaluhan naming mga halik. He looks really hungry with my lips. Ramdam ko na hindi na niya kaya pa ang pagtitimpi sa hindi ko malaman na dahilan. Sunod naman niyang ginawa ay binuhat niya ako pero nanatili pa ring abala ang mga labi niya sa pagkikipaghalikan sa akin. Then he moved. Until I feel the soft mattress at my back. Masuyo niya akong inihiga doon.
Saglit siyang tumigil. Tinititigan niya ang aking mukha. Hinawi niya ang mga takas kong buhok. "I love you, Lyndy. I love you more than I did yesterday but not more than I will tomorrow..." namamaos niyang sabi. Dinampian niya ng halikan ang aking noo. Napapikit ako. Hindi ko mapigilang mapangiti nang narinig ko ang mga katagang binitawan mula kaniya.
Natagpuan ko nalang ang sarili ko na wala nang saplot at ganoon din siya!
He give a peck on the tip of my nose. We exchanging kisses some more. He give me soft kisses on my eyelids, reverent once on each fingertips, his lips trailing a path down on my torso. Napaliyad ako sa ginagawa niya. Mas umiinit ang pakiramdam ko sa mga oras na ito. Parang natatangay na ang katinuan ko sa ginagawa niya. We were electric. He licked me and nibbled my earlobes, my neck, my shoulder, my n*****s and the palms of my hands. He was so passionate and strong that he made me feel sexy and wild.
The next thing he did is he eat me! Nag-iinit ang magkabilang pisngi ko sa ginawa niya! Even his tongue moved and it' trying take an entrance inside of me! Hindi ako makatingin sa kaniya ng diretso dahil sa hiya. Pero kahit ganoon ay hindi pa rin niya ako nabibigo na bigyan ako ng nakikiliting sensasyon.
Oh s**t, I'm wet!
Gutsuhin ko man umungol dahil sa matinding bugso ng sensasyon na aking nararamdaman ay hindi ko magawa. Pinipigilan ko lang ang sarili ko dahil baka marinig kami mula sa labas ng silid na ito. Nakakahiya kapag narinig iyon ng isa sa mga kapatid niya, sa mga maid o ng mga magulang niya!
"Let's make it quick, my wife." he whispers. Saglit siya umalis sa ibabaw ko. Nagtataka ko siyang pinapanood.
Dinaluhan niya ang drawer na malapit lang sa kama. May inilabas siya doon. Isang bagay na hindi pamilyar sa akin. It looks like a ring. Bumalik siya sa pwesto namin. He slide that rings into his manhood and he turned it on. Nagvavibrate iyon! Seryoso siyang nakatingin sa akin. Muli siyang umibabaw sa akin and he took an entrance inside of me. Dahan-dahan man ang ginawa niya ay hindi ko mapigilang mapasinghap at napakapit sa mattress. Kinagat ko ang aking labi para pigilan ang sairli kong mapaiyak pero hindi mapigilan ang luha ko na tumulo.
"I'll be gentle, my wife." he said softly and he kiss my forehead. "I promise. Just tell me if you're ready—"
"I... I'm ready." kusang lumabas ang mga salita na iyon sa aking bibig. Sinikap kong makipagtitigan sa kaniya. "Please..."
Rinig ko ang pagmura niya. Kinagat niya ang kaniyang labi at nag-umpisa na siyang gumalaw. Sa una ay dahan-dahan na nasasaktan parin pero unti-unti din iyon na nawawala at napapalitan na iyon ng sarap. Kasabay na nakikiliti pa ako sa bagay na isinuot niya sa kaniyang p*********i.
Pabilis nang pabilis ang galaw niya. Mariin akong pumikit. He thrust harder and harder. Parang may pilit siyang inaabot sa loob ko. Lumipat nag mga palad ko sa magkabila niyang braso. Mas dumiin ang mga kuko ko sa kaniyang balat pero parang hindi siya nagrereklamo kung nasasaktan ba siya o ano.
"Ohhh... Shit... Here I come..." he groaned. Mas binilisan pa niya ang ginagawa niya.
Para akong malalagutan ng hininga sa ginagawa niya! Parang sasabog ako nang wala sa oras! Mas lalo ako nababaliw! Nawawala na ako sa aking katinuan!
"Lyndy..." he groaned again.
"Zvo...." hindi ko na madugtungan pa ang kaniyang pangalan, because he thrust so hard in his final blow! Rinig ako ang pagmura niya, ramdam ko ang mainit na likido sa aking loob.
Hindi siya agad umalis sa ibabaw ko. Ngumiti siya at isinandal niya ang kaniyang noo sa akin. Masuyo niya akong hinalikan. "I love you..." nanghihina niyang sambit.
"I love you, too..." hinihingal kong tugon kahit wala naman akong ginagawa dahil siya lang naman ang gumagalaw sa aming dalawa. "I-inaantok ako, Zvonimir."
Lumipat siya sa tabi ko. Siya mismo nagpunas ng pawis ko sa noo at leeg. He kissed me on my temple. "Matulog ka lang, gigisingin nalang kita kapag dinner na."
-
Kusang dumilat ang mga mata ko nang pakiramdam ko ay may nanonood sa akin. Bahagya akong gumala dahil may naririnig din akong mga boses. Natigilan ako't pakurap-kurap kong tiningnan ang dalawang mukha sa aking paningin.
"Oh, look! She's now awake!" bulalas ng batang lalaki na tuwang-tuwa.
"Ang ganda pala ng magiging wife ni tito Mir-Mir!" bulalas ng batang babae na malapad ang ngiti. "Hello po."
Unti-unti nanlalaki ang mga mata ko. Pasimple kong inangat ang comforter na nakabalot sa aking katawan. Nagtataka ako kung bakit nakabihis na ako pero naroon pa rin na nakahinga na ako ng maluwag dahil hindi ako nadatnan ng mga batang ito na walang saplot! Nakakahiya!
"And here! There's a blood, Genesis!" bulalas ng batang babae. I thinks she's three or four years old.
Blood? Bloooood?! Hindi kaya...
Mabilis kong hinawi ang comforter at bumangon.
"Sabihin natin kay mama na may dugo! Baka nasugatan ang magiging wife ni tito Mir-Mir!" dagdag pa ng batang babae.
Umaribas ng takbo ang dalawang bata palabas sa kuwartong ito. Dahil sa pagkataranta ay hindi nagmamadali din akong lumabas para pigilan ang dalawang bata dahil nakakahiya!
Dahil ang mga bata ay hindi marunong magsinungaling!
"Mamaaaaa!" malakas na tawag ng dalawang bata pagdating sa kusina.
Nanigas ako sa kinakatayuan ko dahil sa hindi ko inaasahan na mga tao na nasa harap ko ngayon. Ang mga pinsan at mga kapatid ni Zvonimir! Narito na sila! Nakuha ko ang kanilang atensyon at may pagtataka sa kanilang mukha.
"Mama! Mama! Nakita namin may dugo sa higaan ni tito Mir-Mir! Pagalingin po natin si tita, mama! Baka malaki po ang sugat niya!" malakas na wika ng batang babae sabay turo sa direksyon ko.
"Dugo?" nagtatakang ulit ni Sarette sabay tingin sa akin. Wait, anak niya ang dalawang bata na iyan?!
"Dugo?" segunda pa ni Vesna na nagpipigil ng tawa.
Kinagat ko ang aking labi.
"Genesis, Geneva... Hindi ba ang bilin ko, huwag na huwag kayong papasok nang basta-basta sa kuwarto ng mga tito at tita ninyo?" malumanay na suway ni Sarette sa mga bata.
"Sorry, mama." sabay na wika ng mga bata.
Bumaling siya sa akin na nakangiwi. "Sorry, Lyndy kung napagtripan ka ng kambal ko." she paused for a seconds. "Pati na rin sa panlalaglag nila..." gumuhit sa kaniyang mukha ang isang nangunguhulugang ngiti.
Pumikit ako nang mariin. Lupa, lamunin mo na ako, ngayon din!
- Writer
