LARAH:
LUMIPAS ang mga araw at linggo na nakakulong ako sa silid. Dinadalhan ako ni Daemon ng lahat ng mga kailangan ko. Parang pet na inaalagaan sa kwartong kinakukulungan ko. Hindi naman ako sinasaktan ni Daemon. Hindi rin niya ako minamanyak o pinipilit. Kita kong naaawa din siya sa akin. Pero sadyang sinusunod niya lang ang habilin ni Andrea sa kanya. Ang bantayan akong maigi habang hindi pa tapos ang mission nito sa syudad kung saan nagbabalatkayo ito bilang ako.
Wala akong ibang ginagawa kundi ang umiyak nang umiyak. Ilang beses ko ng tinangkang tumakas dito pero bigo ako. Nagkalat ang tauhan nila Daemon sa labas ng mansion at kung hindi ako magkakamali ay nasa gitna kami ng pribadong isla!
Minsan na akong nakarating sa rooftop nitong mansion. At tanaw mula doon na nasa gitna kam
