หลังจากที่ถูกลากกลับมายังหัองเดิมฉันก็เอาแต่นั่งเงียบเพราะไม่อยากคุยกับคนเห็นแก่ตัวแบบเฮียเต้ ขณะที่เขาก็นั่งเงียบไม่ต่างกันอยู่ตรงโซฟาเดี่ยวตัวข้างๆ
"จะไปไหน" เสียงเข้มดุดันดังขึ้นเมื่อฉันหยัดตัวลุกจากโซฟา ร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจตอนนี้คิดยังไงถึงต้องมาจับตาดูฉันทุกฝีก้าวขนาดนี้นะ
"ไปอาบน้ำ"
ยอมรับว่าก่อนหน้านี้ฉันคือคนที่เห็นแก่ตัวที่สุดแต่ตอนนี้ฉันกำลังจะชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองก่อไว้แล้วไงทำไมเฮียถึงไม่ปล่อยให้ไปเพื่อที่ความรักของเฮียจะได้ราบรื่น
หรือนี่ต่างหากที่เป็นผลกรรมจากการกระทำของฉันที่ไปทำลายความรักของคนอื่น
"ขอถามหน่อยเถอะเฮียจะให้อยู่แบบนี้ ทรมานกันไปแบบนี้นะเหรอ"
"เมื่อก่อนเธอยังอยากอยู่กับฉันเลย" เฮียเต้ตอบเสียงเรียบแล้วตวัดสายตาคมกรีบมามองฉันที่ยืนอยู่
"แต่ตอนนี้ไม่แล้ว"
"ทำไม มีผู้ชายคนใหม่มารอต่อคิวแล้วว่างั้น"น้ำเสียงประชดประชันแบบนี้ไม่คิดเลยว่ามันจะออกมาจากปากเฮีย
