พ่ายรัก | คนเลว (คลาส & คัพเค้ก)

I Hate you - 8

หลังจากจบงานแต่งของคะนิ้ง คลาสก็ไปคุยกับผู้เป็นยายของเธอเรื่องการหมั้นหมาย ซึ่งแน่นอนหญิงวัยชรานั้นก็ไม่ได้ติดขัดอะไร

จากนั้นวันต่อมาเขาก็พาเธอไปทำความรู้จักกับครอบครัว พร้อมกับบอกผู้เป็นพ่อแม่เรื่องที่เขากำลังจะหมั้น ซึ่งพวกท่านก็ดูเหมือนจะตามใจและไม่ได้ติดขัดแต่อย่างใด แถมยังเร่งเร้าให้ทั้งคู่หมั้นกันเร็วๆ อีกต่างหาก

คัพเค้กและคลาสกลับมาถึงฮ่องกงพร้อมกันในช่วงเช้าของวันนี้ เธอยืนกอดอกมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกพลางคิดว่าจะฝากชีวิตเอาไว้กับคนอย่างเขาได้จริงๆ น่ะเหรอ ความรักของเธอและเขาตอนนี้มันมีแต่ความทุกข์ หรือไม่บางทีคนที่เป็นทุกข์อาจจะมีแค่เธอ เพราะเขาคงจะมีความสุขกับความโง่ของเธอที่สมยอาเขาไปเสียทุกอย่าง

แม้กระทั่งตอนนี้ที่เธอกำลังคิดหนัก เขาก็กำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงอย่างสบายใจ

บรื้น~ เสียงรถสปอร์ตสีแดงคันหรูคับเข้ามาภายในคฤหาสน์ คัพเค้กรับรู้ได้ทันทีว่าเจ้าของรถคันนั้นก็คือเจนนี่ เพราะเธอมักจะมาหาคลาสที่นี่อยู่บ่อยๆ

พอคิดได้แบบนั้นสองแก้มเนียนก็ต้องเปียกโชกไปด้วยหยาดน้ำตา พร้อมกับคำถามที่ว่าเมื่อไหร่เขาจะหยุดเจ้าชู้เสียที

แล้วจู่ๆ ก็มีมือหนาเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง

"ม๊าไปดูฤกษ์ให้แล้วนะ อีก2เดือนเราจะหมั้นกัน คุณดีใจรึเปล่า" คลาสเอ่ยถามแฟนสาว

"ค่ะ" เธอพยายามข่มน้ำเสียงที่สั่นเครือเอาไว้แล้วตอบกลับไปสั้นๆ

เขาโน้มใบหน้าลงมาฝังรอยจูบลงบนต้นคอของเธออย่างแผ่วเบา พร้อมกำชับกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม

"ผมรักคุณมากนะเค้ก" เมื่อพูดจบคลาสก็คลายมือออกจากเอวบาง ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้อง ไม่ต้องเดาให้ยากก็พอจะรู้ได้ว่าเขาออกไปหาใคร

ภาพวิวทิวทัศน์ตรงหน้าเธอในตอนนี้มันพร่ามัวไปหมดด้วยม่านน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาคลออยู่เต็มสองเบ้า มือบางยกขึ้นมากุมอกข้างซ้ายที่มันทั้งจุกทั้งเจ็บของตัวเองเอาไว้

คัพเค้กเริ่มสับสนแล้วว่าเขารักเธอเพราะเธอคือเธอ หรือรักเธอเพราะ...เธอเอาแต่ยอมให้เขาทุกอย่างกันแน่

ตกเย็น....

ภายในห้องอาหารขนาดใหญ่มีเพียงแค่คัพเค้กและคลาสนั่งทานข้าวอยู่ข้างๆ กัน โดยมีเจนนี่นั่งอยู่ทางฝั่งตรงข้าม จริงๆ แล้วเจนนี่ก็ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร หล่อนมาหาเขาเพราะต้องการเงินและยาก็เท่านั้น แถมหล่อนยังพูดดีจาดีกับเธออีก ถึงจะเพราะรู้ว่าเธอและคลาสเป็นอะไรกันก็เถอะ

ดวงตากลมของคัพเค้กมองไปยังลำคอขาวและเนินหน้าอกใหญ่ของเจนนี่ที่มีแต่รอยแดงเป็นจ้ำอยู่เต็มไปหมด ไม่ต้องบอกเธอก็พอจะเดาออกว่าทั้งคู่ไปทำอะไรกันมา และทั้งๆ ที่รู้แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บและจุกจนหยาดน้ำตามันจ้องจะไหลรินลงมาอยู่รอมร่อ

"วันนี้ผมให้แม่บ้านทำแต่ของโปรดคุณทั้งนั้นเลยนะเค้ก"

"ค่ะ" ร่างบางพยายามข่มเสียงสั่นๆ ของตัวเองเอาไว้ ไม่อยากให้เขาได้ยิน

"กินเยอะๆนะพี่เค้ก พี่ผอมมากเลยนะ" เจนนี่ยิ้มร่าให้หญิงสาว แต่เธอเพียงแค่พยักหน้าตอบเท่านั้น

คัพเค้กมองแฟนหนุ่มสลับกับชู้รักของเขา ก่อนจะหันมองมาที่ตัวเอง ความสัมพันธ์แบบนี้ แบบที่มีบุคคลที่สามเข้ามาแทรกแทรง เธอรับมันต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ

พรึ่บ! เธอหยัดตัวลุกขึ้นยืน ตัั้งท่าจะเดินออกจากห้องอาการ แต่ก็ถูกคลาสรั้งเรียวแขนเอาไว้

"มากินข้าวเค้ก!!" เขาออกคำสั่งเสียงแข็ง

"เค้กไม่หิว" ร่างบางตอบโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าเขาเลยสักนิด เพราะกลัวว่าหยาดน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้มันจะพานไหลรินลงมา

"งะ งั้นเจนขอตัวกลับก่อนดีกว่านะคะ" เจนนี่รีบเดินไปหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายบ่า แล้วออกไปจากที่นี่ในทันที

หลังจากที่หล่อนเดินออกไป คลาสก็ออกแรงบีบข้อมือเล็กของคัพเค้กแรงขึ้นจนเธอรู้สึกเจ็บ แต่เธอก็เลือกที่จะไม่ร้องออกมาให้เขาได้ยินสักแอะ

ก่อนที่เขาจะออกแรงกระชากตัวเธอให้เสียหลักเข้ามาชนกับแผงอกแกร่ง แล้วจับปลายคางบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นไปมองเขา

สายตาที่เขามองมาในตอนนี้มันทำให้หัวใจดวงน้อยเจ็บปวดจนแทบจะแตกสลาย

"คุณเป็นอะไรของคุณอีกเค้ก" ท่าทีของเธอในตอนนี้สร้างความรำคาญให้เขาไม่น้อยเลย ทั้งน้ำเสียงและท่าทางของเขามันแสดงออกมาอย่างชัดเจน

"ไม่เป็นอะไรค่ะ เค้กเหนื่อย เค้กอยากนอนพัก"

"นี่มันเพิ่งหนึ่งทุ่ม ปกติคุณไม่นอนเร็วขนาดนี้!!"

"วันนี้เค้กอยากนอนเร็ว มันผิดด้วยหรอคะ?"

"กินข้าวก่อนแล้วผมจะปล่อยให้คุณไปนอน" คลาสลากเธอให้กลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม พร้อมกับตักอาหารใส่จานเอาไว้ให้

"กินสิ!!"

"เค้กไม่หิว"

"คุณโกรธผม?" เขาเลิกคิ้วเชิงเป็นคำถาม

"ไม่หรอกค่ะ ทีใครทีมัน" ทั้งที่รู้ว่าถ้าพูดออกไปแบบนั้นมันจะทำให้เขาโกรธ แต่เธอก็ยังเลือกที่จะพูดมันออกไป

หมับ! มือหนาบีบมาที่ต้นแขนของร่างบางทันทีที่เธอพูดจบ ดวงตาคมจ้องมองเธออย่างเอาเรื่องที่ผ่านมาเธอเลือกที่จะหลบสายตาของเขาตลอด แต่ครั้งนี้กลับเธอจ้องหน้าเขาคืนอย่างไม่ยอมแพ้

คัพเค้กตั้งใจแล้วว่าหลังจากนี้เธอจะไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาง่ายๆ อีก และเธอจะเข้มแข็งให้มากกว่าเดิม ในเมื่อที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา เธอเองก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเห็นเขาอยู่ในสายตาเหมือนกัน

"คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไงเค้ก!!"

"เค้กเหนื่อยค่ะ เหนื่อยกับพี่มากจริงๆ ถ้าพี่ยังเอาไปทั่วแบบนี้ เค้กคงหมั้นกับพี่ไม่ได้" ร่างบางหลับตากลั้นใจพูดออกไปอย่างเหลืออด เธอคิดเรื่องนี้มาจนแทบจะทั้งวันจนกระทั่งได้คำตอบ

"ก็ไหนตอนแรกรับได้ไงวะ แล้วตอนนี้จะอะไรมาก!!"

"ค่ะ เค้กโง่เอง!!" เธอขึ้นเสียงใส่พร้อมกับปัดมือหนาของชายหนุ่มออก โดยที่เขาเอาแต่จ้องหน้าเธอตาเขม็ง

"ปล่อย!!"

"ไปคุยกันบนห้องดีกว่านะผมว่า!!"

"ไม่ไป!!"

"คุณดื้อกับผมอีกแล้วนะเค้ก!!"

มือบางเอื้อมไปหยิบช้อมส้อมขึ้นมา พร้อมจ้องหน้าเขาตาเขม็ง เป็นการขู่กลายๆ ว่าถ้าหากเขาไม่ปล่อยเธอ เธอก็จะใช้ส้อมนี่แทงเขาให้ดู

"ทำไม คุณจะทำอะไรเค้ก?" คลาสเอ่ยถามพลางก้มมองช้อนส้อมในมือของแฟนสาว

"ถ้าพี่ไม่ปล่อย เค้กจะแทงพี่จริงๆนะพี่คลาส!!"

"คุณไม่กล้าทำผมหรอก.."

จึก!

"โอ๊ยยย! เค้กนี่คุณกล้าทำผัวตัวเองขนาดนี้เลยเหรอวะ!!"

ช้อนส้อมที่เคยอยู่ในมือของคัพเค้ก ตอนนี้มันได้ปักคาอยู่บนหัวไหล่ข้างขวาของเขาเป็นที่เรียบร้อยด้วยน้ำมือของเธอเอง