พ่ายรัก | คนเลว (คลาส & คัพเค้ก)

I Hate you - 7

หลังจากที่คัทยอมเดินออกไป ร่างของคัพเค้กก็ถูกคลาสดันจนแผ่นหลังเธอไปติดกับผนัง ท่อนแขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้ ก่อนจะโน้มหน้าลงมาซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว

"ผมคิดถึงคุณใจแทบขาดรู้มั้ยเค้ก"

"อื้อ พี่คลาสเดี๋ยวมีคนมาเห็น" เธอพูดพลางดันใบหน้าของแฟนหนุ่มออก

"ไปบนห้องกันเถอะ"

"พี่คลาสนี่มันงานแต่งของน้องสาวเค้กนะ งานแต่งของพี่ชายพี่ด้วย!!"

"แล้วไง?"

"เอาไว้ก่อนนะคะ เค้กรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้ายายรออยู่"

"แป๊บเดียวหน่าเค้ก คุณอย่าเรื่องมากนักเลย" ดวงตาคมตวัดมองแฟนสาวอย่างไม่สบอารมณ์

"พี่นั่นแหละอย่าเรื่องมากพี่คลาส มันไม่ใช่เวลาที่จะต้องมาทำอะไรแบบนั้น!!" คัพเค้กพูดออกไปอย่างเหลืออดกับความเอาแต่ใจของเขา

"คุณขึ้นเสียงใส่ผม?" คลาสจ้องหน้าเธอตาเขม็ง

ร่างบางพ่นลมหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะผลักร่างของแฟนหนุ่มออก แล้วเดินหนีไปอีกทาง

หมับ!

คลาสรีบตามไปกระชากร่างของเธอให้กลับมาอยู่ที่เดิมอย่างแรง และนี่ก็เป็นครั้งที่เขาทำให้เธอต้องเจ็บตัว

"ทำไม ไม่เจอกันแค่อาทิตย์เดียว เป็นอะไรถึงเปลี่ยนไปแบบนี้"

"...." คัพเค้กได้แต่ยืนเงียบๆ เธอเหนื่อยกับการที่ต้องมาทะเลาะกันเรื่องไร้สาระแบบนี้

"เป็นเพราะไอ้คัทรึเปล่า มันไปเรียนที่เดียวกับคุณ ทำไมเมื่อกี้ถึงแอบมาคุยกันตรงนี้ ห๊ะ!!" คลาสตะคอกใส่หน้าแฟนสาวเสียงดังลั่น

ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาคิดไปไกลได้ขนาดนั้น ทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่คบกันเธอไม่เคยแม้แต่จะสนใจผู้ชายคนอื่นเลยสักนิด มีแต่เขาที่ทำอย่างปากว่า สร้างแผลใจให้เธอไม่จบไม่สิ้น

คัพเค้กพยายามแกะมือของชายหนุ่มออก เพราะเขาบีบมันแรงมากเกินไปจนเธอรู้สึกเจ็บ

"พี่คลาส เค้กเจ็บ!!"

"ขึ้นไปบนห้องกับผม!!"

"ไม่ เค้กไม่ไป พี่มีเหตุผลหน่อยได้มั้ย" เธอพยายามร้องขอความเห็นใจจากเขา

"บอกผมมาสิว่าคุณเป็นอะไรกับไอ้คัท"

"เค้กกับคัทเพิ่งได้คุยกันวันนี้เองพี่คลาส เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เค้กมีพี่อยู่แล้วเค้กจะไปคบกับคนอื่นได้ไง"

"ดี คิดได้แบบนี้ก็ดี อย่าให้ผมรู้ก็แล้วกันว่าคุณแอบมีใคร" คลาสจ้องหน้าแฟนสาวของตัวเองตาเขม็ง

"ปล่อยเค้กเจ็บพี่คลาส" ร่างบางพยายามแกะมือของเขาออกอีกครั้ง เป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงของใครบางคนดังขึ้น

"เสี่ยขา~" หญิงสาวหน้าตาสะสวยเดินนวยนาดเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าคัพเค้กและชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยเรียกเขาเสียงหวาน ก่อนที่คลาสจะยอมปล่อยมือเธอแล้วเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นทันที

"ว่าไงครับ"

"พี่คลาส!!" ร่างบางเรียกชื่อแฟนหนุ่มของตัวเองเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ ทั้งๆที่เธอยังยืนอยู่ตรงนี้ แต่เขากลับไม่มีความเกรงใจเธอเลยสักนิด

"ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับเสี่ยหรอคะ?" หญิงสาวเจ้าของเสียงหวานมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าพลางเบ้ปากใส่

"เป็นเมีย"

ตึกตักตึกตัก หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อได้ยินคลาสยอมรับกับผู้หญิงคนอื่นว่าเธอเป็นเมียเขา

"อะ อ้อ เสี่ยเราไปหาอะไรสนุกๆกับกันดีกว่านะคะ" ยูริส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มแล้วสอดมือเข้ามาคล้องแขนเขาเอาไว้

"คุณจะขึ้นไปบนห้องกับผมมั้ยเค้ก?" เขาถามย้ำอีกครั้ง

"...." แต่คัพเค้กเลือกที่จะไม่ตอบอะไรกลับไป เธอไม่สามารถไปกับเขาได้จริงๆ เพราะยังมีหญิงวัยชราอีกคนที่กำลังรอเธออยู่

"งั้นเดี๋ยวผมเสร็จธุระแล้วผมจะไปหาคุณกับยาย ผมจะไปคุยเรื่องหมั้นของเราด้วย" พูดจบคลาสก็หันหลังเดินจากเธอไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น โดยไม่แคร์ความรู้สึกของเธอเลยสักนิด

"พี่คลาส" คัพเค้กตะโกนเรียกแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หยดน้ำที่เอ่อล้นออกมากองอยู่ตรงขอบตาพานจะไหลรินลงมาอาบแก้มเนียนทั้งสองข้าง

เขาหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมามองเธอ พร้อมถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะปัดมือของผู้หญิงคนนั้นออก แล้วเดินตรงเข้ามาหาเธอ มือหนาชายปลายคางเธอให้เงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขา

"ถ้าคุณไปกับผม ผมจะไม่ไปกับเธอ"

คัพเค้กเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นด้วยความกดดัน ขณะที่มือหนากำลังเช็ดน้ำตาออกจากแก้มเนียน ก่อนที่เขาจะฝังปลายจมูกลงมาเบาๆ

"อย่าไปกับเธอได้มั้ย เค้กขอได้มั้ยสักครั้ง" เธอขอร้องอ้อนวอนเขาผ่านทางสายตา ทำให้เขาคิดหนักกับเรื่องที่เธอขออยู่ไม่น้อย

"ยูริ คุณกลับไปก่อน" แต่สุดท้ายเขาก็ยอมอ่อนข้อให้ในสิ่งที่เธอขอ

"เสี่ย!!" ยูริแสดงท่าทีไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน โดนไล่ให้กลับไปแบบนี้เป็นใครก็คงไม่พอใจกันทั้งนั้น

"อย่าให้ผมพูดอีกครั้ง!!" คลาสพูดเสียงแข็ง

"...!!" ผู้หญิงคนนั้นหันมาตวัดมองร่างบางตาเขียว ก่อนจะยอมเดินกระทืบเท้าปึงปังออกไป

"ผมไม่ไปแล้วหยุดร้องได้แล้วเค้ก" นิ้วเรียวปาดน้ำตาออกจากแก้มเนียนให้เธออีกครั้ง

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขายอมฟังคำขอร้องของเธอ

"วันนี้เดี๋ยวผมจะไปคุยเรื่องหมั้นกับยายคุณ แล้วพรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปเจอป๊ากับม๊าผม"

"เค้ก เค้กยังไม่อยาก..."

"อย่าพูดอะไรที่ผมไม่อยากได้ยินมันเค้ก" เขาพูดสวนขึ้นทันควัน

"...." คัพเค้กทำได้แต่ยืนอยู่เงียบๆ เพราะคนอย่างเธอไม่เคยเลือกอะไรได้เลย ทุกอย่างต้องเป็นไปตามที่เขาต้องการ จนบางทีเธอก็อยากจะเข้มแข็งให้ได้มากกว่านี้ การอ่อนแอมากเกินไปมันกำลังหันกลับมาทำร้ายตัวเธอเอง