EPISODE 9 อยากให้เมียหวง
1268 Words
Bad Boy 9
หลังจากที่ทั้งคู่อยู่กันในความสัมพันธ์แบบนี้มาได้เข้าเดือนที่สาม
พวกเขาก็เริ่มปรับตัวเข้าหากันได้มากขึ้น
อย่างเช่นเรื่อง รามไปเฝ้าเฌอริตาที่ทำงาน พวกเขาตกลงกันว่า รามจะไม่ไปนั่งเฝ้าทั้งวันเหมือนช่วงแรกแต่ถึงอย่างนั้นรามก็ยืนยันว่าเขาจะไปรับไปส่งเธอเองถ้าเขาว่าง
“เฮียจะไปไหนครับ”
ปูอัด ผู้ช่วยของเขารีบวิ่งเข้ามาหาเมื่อเห็นรามเดินไปยังโรงรถ
“รับเมีย มีปัญหาอะไร”
“ผมไม่กล้ามีปัญหากับเฮียหรอกครับ”
ปูอัดรีบตอบ คนอย่างรามเป็นบุคคลที่ไม่มีใครอยากมีปัญหาด้วยหรอก
“แล้วมีไร?”
“คือผมมีเรื่องเจ๊มาบอกครับ”
“เฌอริตาน่ะหรอ”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ปูอัดเลยต้องรีบเล่า
เพราะเขาเรียนรู้ว่าถ้าเป็นเรื่องเมียคนนี้ของราม รามจะใส่ใจเป็นพิเศษ
“ใช่ครับ”
“รับพูดมา”
“คือวันก่อนครับเจ๊เอารูปที่เฮียไปกินเหล้าแล้วมีผู้หญิงนั่งอยู่กับเฮียมาให้ผมดู”
“แล้วยังไง เฌอแสดงท่าทียังไงบ้าง”
รามถามขึ้นด้วยท่าทางกระตือรือร้น เขาอยากรู้ถึงท่าทีเธอมากกว่ากลัวเธอโกรธเพราะยังไงเขาก็บริสุทธิ์ใจอยู่แล้ว
“ดูเจ๊จะไม่ค่อยพอใจนะครับ”
รามยกยิ้มมุมปาก ตบบ่าลูกน้องอย่างอารมณ์ดี
“มึงว่าเมียหึงกูมั้ย”
“คงจะเป็นอย่างนั้นมั้งครับ”
“ต้องหึงสิวะ กูเป็นผัวที่ทั้งหล่อและดีขนาดนี้”
เรื่องหล่อนี่ไม่เถียงแต่เรื่องเป็นคนดีนี่ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่
ล่าสุดเมื่อเช้าเจ้านายของเขาพึ่งมีเรื่องกับลูกค้าไปเอง
“ครับเฮีย”
“เออ ขอบใจมากที่มาบอก เย็นนี้สั่งสุกี้มากินกันได้เลย กูเลี้ยง”
“เนื่องในโอกาสอะไรครับเฮีย”
“กูอารมณ์ดี เมียหึง”
ถึงแม้จะงงๆกับเหตุผลของเจ้านายแต่ปูอัดก็ไม่กล้าถามต่อ
“ขอบคุณครับเฮีย”
“เออ กูไปล่ะ ต้องรีบไปรับเมีย”
คนที่พูดถึงแต่เมียเดินยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ฮัมเพลงขึ้นรถไป
“เจ๊ริตาเล่นของใส่เฮียรามรึเปล่าวะ”
รามใช้เวลาขับรถไม่นานก็มาถึงหน้าสตูดิโอ เมื่อไม่เห็นเฌอริตาลงมารอ เขาเลยต่อสายหาเธอ
“เฮียถึงแล้วหรอ”
“อืม เสร็จรึยัง”
“สักพักแล้วค่ะแต่นั่งเม้าส์อยู่”
“เร็วเลย หิวชิบหาย”
“แล้วทำไมไม่รู้จักกินมาก่อนคะ”
“เฌอ จะให้เฮียกินเฌอหรือกินข้าว”
คนโดนถามชะงักเล็กน้อย รีบกดวางสายวิ่งลงมาด้านล่าง ขาแทบพันกัน
“แฮ่กๆ ทำไมบันไดมันสูงแบบนี้”
“แล้วจะวิ่งลงมาทำไม”
“เพราะใครล่ะ”
ดวงตากลมโตตวัดมองคนขับรถส่วนตัวของเธอเขม็ง รามหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะหยุดหัวเราะ
หน้าตาเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงแทน
“ถามจริงชุดเธอนี่จะใส่โป๊ไปไหน”
เฌอริตาก้มลงมองเดรสสายเดี่ยวของตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ปกติเธอก็ใส่แบบนี้แค่วันนี้กระโปรงผ่าสูงกว่าปกติ
“อย่ามาหาเรื่อง มันปกติเถอะ”
“เหอะ ปกติฉันก็จะคลั่งตายอยู่แล้ว แล้วดูนี่ดิ จะผ่าไปถึงไหนวะ”
ไม่พูดเปล่า รามยังเอื้อมมือสอดเข้าไปตามรอยแหวกของกระโปรง
“เฮ้ย เฮียจะทำอะไร”
รามกัดฟันกรอดเมื่อมือสอดเข้าไปใต้กระโปรงเธอแล้วพบว่ามันผ่าจนเกือบถึงของสำคัญที่เขาตั้งใจสงวนไว้เฉยชมคนเดียว
“ดูดิ มันแหวกจนจะถึงนี่อยู่แล้ว”
“ถึงไหน อ๊ะ ไอ้บ้า ตีมาได้”
แทนคำตอบรามตีลงบนดอกกุหลาบตูมที่ปิดสนิทอยู่ภายใต้แพนตี้ตัวบาง
“ถ้ามีครั้งหน้า เธอเจอดีแน่เฌอ” รามขู่เสียงแข็ง
“ทำไม นายจะทำอะไรฉันอีก”
“หึ เธอคงลืมเรื่องอาทิตย์ก่อนไปแล้วสินะ”
เมื่อพูดถึงเรื่องอาทิตย์ก่อน หน้าสวยซีดเผือดทันที ก็อาทิตย์ก่อนเธอโดนรามลงโทษ
ข้อหาที่แอบไปทำงานต่างจังหวัดโดยไม่บอกเขา ซึ่งเธอไม่คิดว่ารามจะซีเรียสกับเรื่องพวกนี้ขนาดนี้
“ขัดใจฉันอีกนะคนสวย ฉันมีแรงกระทำชำเลาเธอทั้งวันอยู่แล้ว”
“ทุเรศ”
จุ๊บ
รามดึงดวงหน้าเล็กเข้ามากดจูบซ้ำๆบนริมฝีปากนุ่มหลายครั้ง
“อย่าขยันหาเรื่อง เธอก็รู้ฉันความอดทนต่ำๆ”
“รู้แล้วหน่า หิวไม่ใช่หรอ ไปกินข้าวมันไก่ประตูน้ำมั้ย”
“ตลกรึไง ชุดเธอแบบนี้ ฉันคงยอมให้ไปที่คนเยอะๆหรอก”
“แต่เฌออยากกินอ่า”
“ไม่ต้องมางอแง กลับไปกินกันที่บ้านเธอนั่นแหละ คืนนี้ฉันต้องไปร้านไอ้ลมด้วย”
ใบหน้าสวยงองุ้ม กอดอก มองออกไปนอกหน้าต่าง
“ไปเที่ยวอีกแล้วหรอ”
ครั้งก่อนเรื่องที่มีคนส่งรูป รามนั่งกับผู้หญิง เธอยังเก็บเอาไว้พยายามบอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไรและมันไม่เกี่ยวกับเธอ
แต่ไม่รู้ทำไม เวลาคิดถึงภาพนั้นทีไรมันหงุดหงิดทุกที
“ไม่อยากให้ไปรึไง”
“ป่าว”
รามกระตุกยิ้มมุมปาก ปกติเฌอริตาเป็นผู้หญิงหยิ่งๆ เก็บซ่อนอารมณ์ตัวเองเก่งแต่ดูตอนนี้สิ เธอแสดงออกชัดเจนเลยว่าหวงเขา
“พรุ่งนี้มีงานรึเปล่า”
“ไม่มี ทำไมคืนนี้หจะจัดนักจนมารับไม่ไหวรึไง”
เฌอริตาประชดออกไปโดยไม่รู้ตัว ซึ่งคนที่รู้คือคนที่เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ต่างหาก
“ใจเย็นก่อน จะหงุดหงิดทำไมครับ”
มือหนาวางลงบนผมนุ่ม โยกไปมาด้วยความเอ็นดู
“ใครหงุดหงิด ฉันน่ะหรอหงุดหงิด”
นิ้วเรียวชี้เข้าหาหน้าตัวเอง
“โอเค ไม่หงุดหงิดเลย”
“แล้วตกลงถามทำไม คืนนี้จะไม่กลับไปนอนบ้านตัวเองรึไง”
เขาชอบนะที่เฌอริตาทำเหมือนหึงเขาแต่หากไม่รีบแก้ความเข้าใจเธอเกรงว่าเธอจะเปลี่ยนเป็นโกรธแทน
“ไม่ใช่ แค่จะชวนไปด้วยกัน”
“แน่ใจรึไงว่าอยากให้ฉันไปด้วย”
คนขี้หวงไม่รู้เลยว่าท่าทางตัวเองเปลี่ยนไปจากตอนแรกขนาดไหน เมื่อรู้ว่าเขาอยากให้เธอไปด้วย
“อยากสิ นึกดีๆนะ ฉันชวนเธอทุกครั้ง เธอเคยว่างที่ไหน”
เฌอริตานิ่งคิด ซึ่งสิ่งที่เขาพูดมันก็เป็นความจริง
“ไปก็ได้ เห็นว่าชวนหรอกนะ”
“หึ ไม่ใช่ว่าอยากไปคุมผัวหรอครับ”
“คุมอะไรยะ เลอะเทอะ ขับรถไปเลย หิวจะแย่แล้ว”
“หิวเฮียรามหรือหิวข้าว”
“หิวเฮียราม เอ้ย หิวข้าว”
แก้มใสแดงระเรื่อด้วยความอาย รามหอมแก้มเธอรัวๆพร้อมทั้งหัวเราะชอบใจ
“เมียใคร หื่นจริง”
“ไอ้เฮียราม!!”
“ทำมาเป็นเสียงดัง รับความจริงหน่อยครับคนสวย”
“ความจริงอะไรยะ”
“เธอรู้อยู่แก่ใจยัยหื่น อ๋อ แล้วอีกอย่าง วันนี้ช่วยแต่งให้มันไม่ล่อเสื้อล่อตะเข้หน่อยนะ”
“ฉันจะแต่งยังไงก็เรื่องของฉัน!”
“อย่ามาลองดีเฌอ”
ริมฝีปากบางเมมเข้าหากันแน่นก่อนที่เธอจะเชิดด้วยท่าทางที่เหนือกว่า
“คอยดูวันนี้ฉันจะแต่งแบบทะลุไส้ ทะลุพุงเลย”
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็จะเป็นวันตายของเธอ”
———————
เป็นคำขู่ที่ โอ๊ย เฮียราม
อ่านตอนนี้ พูดคำว่า ‘งื้อ’ บ่อยมาก
- Writer
