EPISODE 10 หงุดหงิดเมีย
1334 Words
Bad boy 10
“ของเวฟเต็มตู้เย็นเลยนะ”
รามบ่นขณะเปิดหาวัตถุดิบในตู้เย็นเพื่อมาทำอาหารมื้อเย็นสำหรับพวกเขาสองคน
“ลูกค้าเขาส่งมาให้”
เฌอริตารีบหาข้อแก้ตัวเพราะรามไม่ชอบให้เธอทานของสำเร็จรูปแบบนี้สักเท่าไหร่
แต่ทำไงได้ ในเมื่อเธอทำอาหารไม่เป็นและเคยชินกับอาหารแบบนี้ มันสะดวก รวดเร็วดีด้วย
“เธอเป็นดีไซเนอร์ มีลูกค้าเป็นอาหารสำเร็จรูปรึไง”
“ก็...”
ใบหน้าสวยหวานเริ่มแสดงท่าทางไปต่อไม่ถูก รามถอนหายใจก่อนจะหยิบไข่ไก่และมะเขือเทศออกมาจากตู้เย็น
“ไม่ต้องแก้ตัวแล้วแต่ดูแลตัวเองบ้างเถอะวะ ขอร้อง”
รามพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ใจจริงอยากจะจับเมียจอมดื้อไปอยู่ด้วยกันเสียด้วยซ้ำ
เขาจะได้มีเวลาดูแลเธอเต็มที่แต่เขาเองก็ยังเลือกที่จะให้เกียรติเธอ
ในเมื่อเจ้าตัวไม่ยอม เขาก็ไม่อยากจะบังคับฝืนใจเธอนัก
“รู้แล้วค่ะ ช่วงนี้กินน้อยลงกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะ”
“หึ”
รามยกยิ้มมุมปาก เห็นเมียทำหน้าตาน่ารัก ออดอ้อนก็ด่าไม่ลง
“แล้วนี่เฮียจะทำอะไรหรอ”
“ไข่เจียวมะเขือเทศ”
“เฮียเคยบอกว่าไข่เจียวเป็นเมนูสิ้นคิดไม่ใช่หรอ”
ส้อมสีเงินถูกเขกลงบนหัวคนช่างพูด
“ในตู้เย็นเธอมีอะไรมากกว่านี้รึไง”
“แหะๆ”
เฌอริตายิ้มแหย่ๆ ตั้งแต่คราวก่อนที่รามซื้อของเข้ามาไว้ เธอก็ไม่เคยซื้อมาอีกเลย
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซื้อของกัน”
“หือ ซื้อทำไมเดี๋ยวก็เสียเหมือนครั้งก่อนอีก”
“คราวนี้เฮียจะสอนเราทำอาหาร จะได้เลิกกินสักทีไอ้พวกอาหารสำเร็จรูปเนี่ย”
“เฮียก็รู้ฝีมือเฌอมันแย่”
“เออน่า เดี๋ยวสอนให้”
ถึงแม้เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญแต่เฌอริตารู้ดีว่า รามเป็นห่วงเธอขนาดไหน
เขาดูเป็นผู้ชายที่ไม่น่ามาทำอาหารหรือใส่ใจเรื่องอะไรแบบนี้ หน้าที่นี้ควรเป็นของผู้หญิงมากกว่า
แต่สำหรับคู่เธอกลับกลายเป็นหน้าที่ของผู้ชายดุดันคนนี้เสียได้
“เฮียราม ถามอะไรหน่อยสิ”
“อือ”
รามตอบรับในลำคอพลางเทไข่ลงไปในกะทะ
“เฮียไม่คิดจะหาผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านแม่เรือนบ้างหรอ”
“หาทำไม มีเมียแล้ว”
คำตอบสั้นๆแต่กลับทำให้คนฟังยิ้มออกมา เฌอริตาเดินไปยืนด้านหลังร่างสูงที่กำลังเจียวไข่
ก่อนจะกอดเขาทางด้านหลัง
“ขอบคุณนะเฮีย”
“ขอบคุณอะไร?”
“ก็ขอบคุณที่คอยดูแล”
“หึ ขอบคุณทำไม เฮียทำไปเพราะหวังผล”
เฌอริตาอ้าปากค้าง เงยหน้ามองคนเจ้าเลห์ตาโต
“เฮียคิดค่าตอบแทนแพงแน่นอนไม่ต้องห่วง”
สิ่งที่ทำให้เธอมั่นใจว่าเขาไม่ได้หมายถึงเงิน คือ มือหนาที่ตะปบลงบนบั้นท้ายเต่งตึงของเธอ
“ไอ้เฮีย ไอ้ทุเรศ ไม่คุยด้วยแล้ว”
“ฮ่าๆ อะไรครับเมีย เมื่อกี้ยังขอบคุณอยู่เลย”
“เฌอขอคืนทุกคำขอบคุณเลย”
รามหัวเราะลั่น มองร่างบางที่วิ่งเข้าห้องนอนตัวเองไปด้วยสายตาเอ็นดู
ยิ่งรู้จักกัน ยิ่งทำให้เขารู้ว่าภายนอกเฌอริตาอาจดูแข็งแต่ภายในน่ารักเสียเกินคำบรรยาย
“ไข่เจียวเฮียรามอร่อยที่สุด”
เฌอริตายิ้มแก้มปริ ชมจากใจจริงเมื่อกินข้าวไข่เจียวมะเขือเทศคำสุดท้ายหมด
เธอชอบไข่เจียวฝีมือรามมากแต่เขาไม่ค่อยทำให้เธอกินด้วยเหตุผลที่ว่าไม่ค่อยมีประโยชน์
“เวลาทำผัดผักไม่เห็นยิ้มขนาดนี้”
“แหะๆ ก็เฌอชอบไข่เจียว”
รามสะดุดกับรอยยิ้มสดใสของเฌอริตาไปชั่วครู่ก่อนจะรีบกลับมาทำหน้าขรึม
“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวไป ยิ่งช้าอยู่”
“รีบมากก็ไปคนเดียวเลยสิ”
มือหนาคว้าดวงหน้าเล็กเข้ามาประกบจูบ กัดริมฝีปากล่างเธอเบาๆก่อนจะผละออก
“อย่ามางี่เง่าครับเมีย”
“เหอะ”
“แล้วอย่าแต่งโป๊มาก ปิดบ้างเถอะนมนะ เก็บไว้ให้ผัวกินก็พอแล้ว”
ไม่พูดเปล่า รามยังก้มลงขบเมมบริเวณเนินอกขาวเนินจนเกิดเป็นรอยแดง
“ปล่อยเลย”
เฌอริตาเห็นท่าไม่ดีจึงรีบดันเขาออกห่าง วิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัวให้เร็วที่สุด
หญิงสาวใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวเกือบหนึ่งชั่วโมงก่อนจะเดินออกมาจากห้องแต่งตัว
“เสร็จแล้วเฮีย ไปกัน”
“นี่กวนตีนหรอเฌอ”
รามกัดฟันกรอดเมื่อเงยหน้ามาเห็นชุดของเฌอริตา
“กวนตีนอะไร นี่ใส่แขนยาวให้แล้วนะ”
เฌอริตาว่าพลางก้มลงมองชุดตัวเอง ปกติเธอชอบใส่เดรสสายเดี่ยว
ครั้งนี้เธอเลยเลือกใส่แขนยาวเพราะไม่อยากมีปัญหากับรามแต่แค่เดรสแขนยาวของเธอมันไม่ใช่แขนยาวธรรมดาเท่านั้นเอง
“หรอ หันหลังดิ”
ยิ่งเฌอริตาหันหลัง รามยิ่งเลือกขึ้นหน้า
ชุดด้านหน้าเธอเรียบร้อยก็จริงแต่ด้านหลังเว้าโชว์แผ่นหลังเนียนขาวจนคิ้วเขากระตุก
“เดินมานี่”
“ไม่เอาอะ”
“เดินมาเฌอ”
ร่างบางเดินไปหยุดหน้าเจ้าของใบหน้าดุดันอย่างเลี่ยงไม่ได้
“หันหลัง”
“หือ?”
คิ้วสวยเลิกขึ้นด้วยความสงสัย เธอชักช้า รามเลยจับตัวเธอหันหลังให้เขาเอา
“เฮียจะทำ อ๊ะ”
รามพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียนพลางถลกกระโปรงเธอขึ้น
“ทำไมชอบโชว์นักวะ”
มือหนาบีบเค้นบั้นท้ายงอนอย่างหมั่นเขี้ยว ฟาดเบาๆลงบนนั้นเหมือนเป็นการลงโทษ
“เฮียอย่ามาขี้โกง เราตกลงกันแล้วหนิว่าเฌอจะแต่งยังไงก็ได้ถ้ามีเฮียอยู่ด้วย”
รามถอนหายใจออกมาหนักๆ จริงอย่างที่เฌอริตาพูด ทั้งคู่ตกลงกันไว้อย่างนั้น
ด้วยความที่เฌอริตาเป็นดีไซน์เนอร์ รามจึงยอมอ่อนข้อให้เพราะต้องทำความเข้าใจว่าการแต่งตัวมีผลต่องานของเธอ
“เออรู้แล้วหน่า”
“รู้แล้วก็ปล่อยค่ะ”
นอกจากไม่ปล่อย มือหนายังออกแรงบีบย้ำลงบนแก้มก้มนิ่มจนเกิดเป็นรอยแดง
“อ๊า เฮียเล่นไรเนี่ย”
“เฮียเข้าใจว่าเฌอต้องแต่งตัวแต่เฌอต้องเข้าใจเฮียด้วย”
“เข้าใจอะไร?”
“เฮียหงุดหงิดว่ะ เฮียยอมเรื่องแต่งตัวแล้ว คนสวยก็ต้องทำให้เฮียหายหงุดหงิดด้วย”
ไม่รอให้เธอถามอะไรมาก เดรสตัวสวยก็ถูกปลดร่นลงมาอยู่ตรงบริเวณเอวอย่างง่ายดาย
ริมฝีปากร้อนครอบครองยอดปทุมสีสวยทันทีที่มันออกมาต้อนรับ
“อ๊า เฮียไม่รีบรึไง อ๊ะ”
“กินเมียให้หายหงุดหงิดก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน”
“ซี๊ด เฮีย อ๊า มัน อื้ม”
รามดูดดึงเต้าอวบอิ่มราวกับเด็กหิวนมก่อนจะดันให้เฌอริตาโน้มตัวเกาะขอบโซฟาไว้
“เกาะไว้ แล้วเด้งก้นมาทางนี้นะครับคนสวย”
เฌอริตาทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะสะดุ้งเมื่อเขาดันความใหญ่โตเข้ามา ไม่บอกกล่าว
“ซี๊ด มันแรงเกินไปแล้วนะเฮีย”
“ท่านี้ ชุดหนูแมร่ง”
มือเรียวเกาะขอบโซฟาไว้โดยมีร่างหนาทาบทับอยู่ทางด้านหลัง
ชุดเดรสรัดรูปโชว์แผ่นหลังจึงยิ่งทำให้หญิงสาวที่อยู่ในท่านี้เซ็กซี่เข้าไปอีก
“อ๊ะ อ๊ะ เฮียขา”
เสียงครางหวานกระตุ้นความป่าเถื่อนของอีกคนได้เป็นอย่างดี
มือหนากดลงบนกลุ่มผมนุ่มสลวย เร่งกระแทกความใหญ่โตเข้าไปด้วยความรุนแรงกว่าเดิม
“อื้ม อย่าตอดนักสิ”
“อ๊ะ ซี๊ด เฮียก็เบาหน่อยสิ”
รามกระตุกยิ้มมุมปาก ก้มลงจูบซอกคอขาวทั้งที่ช่วงล่างยังไม่ผ่อนแรงลง
“ไม่ได้หรอกอิหนู ความหงุดหงิดเฮียมันรุนแรง”
————————
อยากให้เฮียรามมาหงุดหงิดใส่บ้างอ่า
- Writer
