รักร้ายของนายรุ่นพี่

ตอนที่ 9 งานเลี้ยงสายรหัส

@คอนโดเมล

Line!!!

แตงกวา : ออกมั้ยๆ วันนี้พี่รหัสฉันชวนไปเลี้ยง

แตงกวาที่ถูกสายรหัสนัดเลี้ยงกะทันหันรีบทักมาชวนเพื่อนเพราะเธออยากให้เมลไปด้วย ขออนุญาตพี่รหัสแล้วพี่แกก็อนุญาตให้ไป แถมบอกเธออีกว่าไปหลายๆคนน่าจะสนุกดี

เมล : ไม่ดีกว่าแตงกวา แกไปเหอะ วันนี้ฉันเหนื่อย

เมลเองก็ไม่รู้สาเหตุว่าตัวเองเป็นอะไร อยู่ๆเธอถึงเหนื่อยใจแบบนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะคำพูดของพี่พายุที่ทำให้เธอเอาออกจากหัวไม่ได้สักที เธอเลยรู้สึกอยากนอนโง่ๆอยู่ห้องมากกว่าทั้งที่พี่รหัสก็นัดเลี้ยงเธอเหมือนกัน

แตงกวา : ได้ไงล่ะ แกไม่ไปฉันจะสนุกเหรอ

แตงกวาว่าอย่างน้อยใจเพื่อน ไปคลับวันไหนมีหรือที่จะไม่มีอีกคนไปด้วย พวกเธอไปไหนก็ตัวติดกันตลอด

เมล : กับพี่ๆไง

แตงกวา : ไม่เอา ยังไม่สนิทกันกลัวไม่สนุกแบบแก ไปนะๆ

แตงกวาอ้อนเพื่อนทันที และเธอรู้ว่ามันต้องได้ผลเพราะเมลเป็นคนขี้สงสารคนง่าย

เมล :...ก็ได้ๆ แต่ไม่กลับดึกนะ

แตงกวา : เที่ยงคืนเป็นไง

เมล : อืม

หลังจบบทสนทนาในไลน์กับเพื่อนสาว เมลเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อเอาชุดออกมาเลือก วันนี้เธอกะจะแต่งแค่เบาๆเพราะเธอไม่ได้มีกะจิตกะใจอยากไปสักเท่าไหร่ แต่นั่นแหละ เพื่อนขอมามีหรือเธอจะขัดได้ จำใจหยิบชุดที่คิดว่าเบาสบายที่สุดมาทาบที่ตัวแล้วเดินไปที่หน้ากระจกทันที

"ไม่ใช่แล้วเมล"

หญิงสาวมองคนในกระจกที่มีใบหน้าไม่ค่อยสดใสมันเหมือนไม่ใช่เธอเลยสักนิด แล้วเวลาที่เธอไปเที่ยวแบบนี้มันก็ไม่ค่อยมีชุดที่จะเรียบร้อยด้วย ความไม่เป็นตัวของตัวเองทำให้หญิงสาวนำชุดนี้กลับไปใส่ในตู้คืน แล้วหยิบชุดเดรสเกาะอกสีดำสุดแซ่บมาทาบที่ตัวเธอแทน

"แบบนี้แหละเมล เธอต้องใส่แบบนี้สิ"

หญิงสาวบอกกับตัวเองด้วยความมั่นใจ ไม่คิดว่าแค่คำพูดของใครคนใดคนหนึ่งจะทำให้พฤติกรรมของเธอเปลี่ยนไปได้ ทั้งที่ไม่เคยรู้สึกเกรงใจใครแบบนี้มาก่อน แต่เธอกลับเก็บเอาคำพูดของเขามาใส่ในหัวตลอดเวลาเลย

"ช่างสิ!" ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินไปหยิบเอากระเป๋าสะพายที่วางอยู่บนโต๊ะ ในนั้นมีกุญแจรถกระเป๋าสตางค์พร้อมโทรศัพท์มือถือ ถึงจะรู้สึกตงิดในใจว่าเธอพร้อมตลอดเวลาเลยอย่างนั้นหรือ แต่ก็ส่ายหัวให้กับความคิดไร้สาระนั้นไป

@คอนโดแตงกวา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เซอร์ไพรส์!"

เมลที่กะว่าครั้งแรกจะแต่งตัวออกไปเลยแล้วไปเจอกันที่โน่น แต่เธอเปลี่ยนใจกะว่าจะแอบมาเซอร์ไพรส์เพื่อนดีกว่า เปิดประตูห้องของอีกคนเข้ามาเพราะมีคีย์การ์ดที่แตงกวาเคยทำไว้ให้ หากแต่ไม่เจอใครอยู่ในห้องเลย

"ไฟก็เปิดนิ" เมลว่าพลางเดินเข้าไปดูในห้องนอนแต่กลับไม่เจอเพื่อนเลย ความเงียบภายในห้องทำเอาเธอรู้สึกใจไม่ดีทั้งที่ไม่กี่นาทีนี้ยังคุยกันอยู่เลย

"แบร่!!! "

"แตงกวา! ตกใจหมด" หญิงสาวยกมือขึ้นทาบที่อกทันทีอย่างตกใจที่เพื่อนออกมาไม่ให้สุ้มให้เสียงแบบนี้ เธอนึกว่าเพื่อนเป็นอะไรไปเสียแล้วเหอะ "เล่นเป็นเด็ก ๆ ไปได้"

"จ้ะแม่คนโตแล้ว แล้วนี่ทำไมยังไม่แต่งตัวอีกยะ" แตงกวามองดูอีกคนที่ยังอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดสีขาว ยังไม่อยู่ในชุดที่จัดเต็มเหมือนเธอ

"แต่งหน้าให้หน่อยสิ" เมลว่าพลางยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย แตงกวาก็ยิ้มรับอย่างรู้ทัน เมื่ออยู่ด้วยกันแล้วชอบเล่นอะไรแผลง ๆ ตลอดเลย

40นาที่ต่อมา...

"สวยอะ นี่แกจะสวยแซงหน้าฉันไปแล้วนะ" แตงกวาเบ้ปากให้เพื่อนอย่างนึกหมั่นไส้

"ช่วยไม่ได้นี่" เมลว่าพลางเดินไปหมุนตัวที่หน้ากระจก วันนี้แตงกวาจัดเต็มทั้งใบหน้าและทรงผมให้เธอเหมือนกับจะให้ออกล่าอย่างนั้นแหละ แต่เมลก็ดูออกจะพอใจอยู่ไม่น้อยที่วันนี้เธอสวยเอ็กซ์แตกกว่าทุกวันเลย แถมชุดที่เธอเลือกติดมือมามันกลับส่งให้เธอสวยเซ็กซี่อย่างนางพญา เมลกัดปากตัวเองเบา ๆ ก่อนจะหันหน้าไปหาเพื่อน

"เคมะ"

"ย่ะ! วันนี้ขอให้แกโดนจับกิน"

"ไม่มีทาง! ฉันต้องเป็นผู้ล่าอย่างเดียวเหอะ"

สองสาวหัวเราะให้กันออกมาอย่างชอบใจในความคิดของกันและกัน ถึงว่าที่พวกเธอคบกันได้นานและมีเพียงสองคนเพราะแบบนี้สินะ อีกคนรู้ใจอีกคนก็เอาใจ นึกไม่ออกว่าถ้าขาดใครคนใดคนหนึ่งไปชีวิตคงน่าเบื่อไปเลย

@คลับ

"ทำไมวันนี้คนเยอะ"พายุหันไปถามเพื่อนขณะที่พวกเขาเดินมานั่งลงโต๊ะที่จองไว้แล้ว เห็นสกิลการแต่งตัวของสาว ๆ ที่นี่ก็แปลกไปเหมือนเพิ่งมาครั้งแรกอย่างนั้นแหละ

"ก็วันนี้มีนักเลี้ยงสายรหัสคณะมนุษย์ไงวะ มึงดูสิ สาว ๆ เต็มไปหมดเลย" เจ้านายว่าพลางทำหูตาแพรวพราวออกมา สาว ๆ คืนนี้ส่วนใหญ่ใส่เดรสสั้นกันทั้งนั้นเลย

"แล้วมึงพากูมาทำไมทั้งที่รู้ว่าคนเยอะ!" พายุบอกอย่างไม่สบอารมณ์ ถึงเขาจะเที่ยวที่นี่บ่อยครั้งจนนับไม่ถ้วนแต่วันนี้คนมันเยอะเกินจนต้องเดินเบียดเสียดกันเข้ามา เขาไม่ชอบที่ต้องมีกลิ่นน้ำหอมฉุน ๆ ของผู้หญิงติดตัวกลับไปที่ห้องด้วย

"แต่...คณะมนุษย์งั้นเหรอ" พายุทวนคำพูดของเพื่อนเพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมลเองก็อยู่คณะมนุษย์เหมือนกัน ใบหน้าหล่อเหลากวาดสายตามองไปที่รอบ ๆ พื้นที่ในคลับทันที

"มึงมองหาใคร" เมื่อเห็นสายตาเพื่อนรักไล่ไปตามบริเวณรอบ ๆ อย่างช้า ๆ พลางใช้สายตาในความมืดเหมือนกำลังมองหาใครสักคนอยู่ทั้งที่พวกเขามากันแค่สองคน

"เปล่า" ถึงปากบอกออกไปอย่างนั้นแต่มือหยิบแก้วเหล้าที่เพื่อนเทให้แล้วกระดกเข้าปาก หากแต่สายตายังมองไปรอบ ๆ อีกที วันนี้เขามีความรู้สึกแปลก ๆ ว่าต้องได้เจอกับหญิงสาวคนเดิมอย่างแน่นอน

อีกด้าน

"หูย..คนเยอะดีอะกวา!" เมลทำหูตาแพรวพราวร้องตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่ดังมากและหันไปถามเพื่อน เธอรู้สึกดีใจที่วันนี้มันมีคนมาเที่ยวเยอะกว่าวันอื่น ๆ หญิงสาวรู้สึกว่าวันนี้มันน่าจะสนุกมากกว่าทุกวัน

"เห็นมั้ย! ถ้าไม่มานี่พลาด!" แตงกวาตะโกนบอกกลับไปบ้างพลางโยกย้ายส่ายสะโพกตั้งแต่ทางเข้า ถึงปากว่าอย่างนั้นแล้วพลางสแกนหาเป้าหมายไปด้วยทั้งที่เพิ่งเข้ามา แต่ดวงตากลับไปสะดุดกับรุ่นพี่ที่เธอเคยเห็นก่อนหน้า ก่อนจะสะกิดแขนเพื่อนให้หันไปดูด้วย

"อะไรแตงกวา!"

"มึงดู!" แตงกวาชี้ไปที่โต๊ะที่มีผู้ชายสองคนนั่งอยู่ให้เมลดู อีกฝ่ายพยายามปรับสายตาดูจุดโฟกัสในความมืด แทบอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นว่าบุคคลที่เธอไม่อยากจะเจอก็มาเที่ยวในวันนี้ด้วย ทำไมเธอถึงอยากกลับมันซะตอนนี้เลยจริง ๆ

"แตงกวา!"

"มึงอย่า! กูเสียเวลาแต่งตัวให้มึงเกือบชั่วโมงจะหนีกลับว่างั้น" แตงกวารีบห้ามเพื่อนอย่างรู้ทันว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร ไม่ทันได้ให้เพื่อนคิดอะไรนาน หนีบกระเป๋าสตางค์แนบที่ใต้รักแร้ก่อนจะพาเพื่อนวิ่ง

"แตงกวา!"

ไม่ทันได้เอ่ยอะไรต่อแต่แตงกวากลับลากแขนของเธอวิ่ง ก่อนจะพาเดินไปหยุดลงตรงที่กลุ่มพวกพี่ๆรหัสของพวกเธอ ก่อนแตงกวาจะปลีกตัวเดินไปหาพี่รหัสของตัวเอง ฟ้าที่เห็นหน้าน้องรหัสของเธอบ้างก็ยกมือขึ้นทาบที่อกอย่างตกใจ

"ไหนว่าไม่มาไงเมล!" คนเป็นพี่โผล่เข้ากอดน้องรหัสของตัวเองทันทีด้วยความดีใจ เมลโทรมาบอกเธอว่าคงไปงานเลี้ยงสายรหัสด้วยไม่ได้เพราะรู้สึกไม่สบายเหมือนจะเป็นไข้ เธอเลยจำยอมเพราะไม่อยากจะฝืนน้องตัวเอง

"โทษทีนะคะพี่ฟ้า พอดีเมลดีขึ้นแล้วเลยอยากมาสนุกกับพวกพี่ค่ะ" เมลรีบบอกพี่รหัสกลับไปพลางส่งยิ้มบางๆ

"ดีแล้วๆ แต่วันนี้แต่งตัวสวยเชียว" ฟ้าที่มองดูน้องรหัสของตัวเองด้วยความภูมิใจ เมลในชุดเดรสสั้นสีดำรัดรูปวิบวับที่เป็นเกาะอกด้านบนแล้วเว้าตรงหน้าท้องแบนราบขาวๆ ด้านล่างมีกระโปรงยาวแค่คืบสีเดียวกัน พอมีแสงไฟตกกระทบแล้วส่งให้เมลดูโดดเด่นต่างไปจากคนอื่นๆในบริเวณนี้

"ขอบคุณค่ะ" เมลว่าก่อนจะเคลื่อนตัวไปยืนข้างๆพี่รหัสของตัวเองพลางรับแก้วไวน์มาถือเอาไว้ในมือ เธอยกขึ้นจิบเพียงนิดเพราะยังอยากรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองอยู่