EP 6 : คำโกหก
1198 Words
“ดูแลขนาดนี้ยกให้พิงค์เป็นน้องรักเลยไหมเฮีย~”
“หึ ๆๆ เออ น้องรักก็น้องรัก”
“เป็นน้องรัก แล้ว...ไม่อยากรักน้องบ้างเหรอเฮีย~”
“...เมาก็นอนซะขี้เมา” ผมยิ้มให้คนเมา รักน้องห่าอะไรอกหักจนเพี้ยนไปแล้วมั้ง
“ไม่อาว~ เฮียตอบมาก่อน”
“อยากให้เฮียรักรึไงเรา” ผมยิ้มถามด้วยความเอ็นดูคนขี้เมาตรงหน้า
“อื้อ~ ใคร ๆ ก็อยากเปนที่รักไม่ช่ายเหรอเฮีย~”
“หึ ๆๆ แล้วไอ้ตาถั่วของเราล่ะ ไม่อยากเป็นที่รักของมันแล้วเหรอ”
“...อยากสิ~ อยากมากเลยเฮีย โครตอยากเลย~” สงสัยจะอยากเป็นที่รักของไอ้คนนั้นมากจริง ๆ ตอนที่บอกผมถึงได้สายตาเศร้าเชียว
“อืม อยากก็ไปบอกรักมันซะ เฮียไปนอนแล้วนะเฮียไม่ค่อยสบาย”
“เฮีย~”
“อะไร”
“ไม่รักน้องจริง ๆ เหรอ~” พิงค์มองผมตาแป๋ว ไม่ใช่สิ มองผมตาเยิ้มแล้วก็ตาแป๋วรวมกันต่างหาก
...ตลกดี เป็นคนสวยที่เพี้ยน ๆ ในสายตาผมมาตั้งนานแล้ว
“อืม รักก็รัก นอนซะอย่าอ้วกใส่ที่นอนบ้านเฮียล่ะ”
“โอเคเฮีย~ ด้ายยินก็ชื่นจาย~”
“หึ ๆๆ” ผมหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับส่ายหน้าก่อนจะเดินออกมาแล้วปิดประตูห้องให้ แค่บอกว่ารักก็ยิ้มกว้างตาเยิ้มเลย คนเมานี่ครับจะเอาอะไรมาก
-วันต่อมา-
...ไม่รักน้องจริง ๆ เหรอ
...อืม รักก็รัก
...รักก็รัก
...รัก
...รัก
...รัก!
เฮือก!
ฉันสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ สะดุ้งแรงจนเด้งตัวขึ้นมานั่งเลยด้วยซ้ำ
“...” ตกใจ...ตกใจห่าอะไรวะ!
โอ้ย~ อีพิงค์! กำลังฝันหวานว่าเฮียฟลุ๊คบอกรักแต่เสือกตกใจสะดุ้งตื่น ภาพตัดเลยไหมล่ะจบแค่นั้นเลยอ่ะ ไม่มีภาคต่อเลยไม่รู้เลยว่าหลังบอกรักจะมีฉากจูบหรือว่าฉากเลิฟซีนอะไรบ้างไหม T^T
เซ็ง! หลับต่อจะฝันแบบเดิมไหมคงไม่หรอก ใครจะฝันต่อจากเรื่องเดิมได้วะ
โคตรเซ็งรอความฝันแบบนี้มาเป็นปีแล้วไม่เคยได้ฝันเลยแต่พอมีโอกาสฝันเสือกภูมิต้านทานหัวใจต่ำอีก!
เฮ้อ! บุญวาสนาอีหมวยมีแค่นี้จริง ๆ เหรอ แค่ฝัน ได้แค่ฝันแค่นี้น่ะเหรอ?
ได้แค่ฝันแม่งในฝันยังไม่จบบริบูรณ์เลย เซ็งโว้ย!
แต่...เดี๋ยวนะ?
“...” ห้อง...ห้องนอนบ้านเฮียฟลุ๊คนี่
อ่อ เมื่อคืนคนที่ร้านคงพามาส่งสินะ โอเคค่ะ วันนี้วันดีไม่มีเรียนเดี๋ยวแอบตีเนียนอยู่ที่นี่จนค่ำแล้วก็แวะไปลาเฮียฟลุ๊คที่ร้านจากนั้นก็...ตีเนียนอยู่ดื่มต่อ อิอิ
“ซี๊ด~” ปวดหัวจี๊ด ๆ เหมือนกันนะเนี่ย ฉันลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน การค้างที่นี่ของฉันไม่ใช่ปัญหาเพราะฉันเป็นผู้หญิงที่มีการเตรียมพร้อมอยู่เสมอในรถมีกระเป๋าเครื่องสำอางกับเสื้อผ้าสำรองอยู่แล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เดี๋ยวค่อยไปเอาของในรถ เด็กที่ร้านเฮียเขาเอารถมาจอดให้แล้วแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...อาม่า
ฉิบหาย! อาม่า ฉันลืมอาม่าไปได้ยังไง! เมื่อคืนไม่ได้เล่นโทรศัพท์เลย ปิดเสียงเก็บใส่กระเป๋าแล้วก็นั่งดื่มนั่งคุยกับ...กับใครวะ!
แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนสนใจเรื่องอาม่าก่อน ไม่ได้โทรบอกว่าถึงแล้วป่านนี้อาม่าจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
ติ๊ด!
“ค่ะมะ... / อาพิงค์!”
“...จ๋า~”
(ลื้ออยู่หนาย!)
“พิงค์อยู่หอค่ะม่า เมื่อคืนถึงแล้วพิงค์ก็สลบเลยค่ะเลยไม่ได้โทรบอก”
(เลี้ยวทำมายลื้อม่ายเปิกปาตูห้ายม่า!)
“ฮะ? ม่าพูดอะไรนะ?” ใจอีพิงค์ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม่สิพิงค์ บางทีแกอาจจะแปลไทยให้เป็นไทยผิดไปก็ได้ ม่าพูดไม่ค่อยชัดแกอาจจะแปลผิดก็ได้นะเว้ย
(ทำมายลื้อม่ายเปิดปาตูห้ายม่า! ม่ามากับม้าลื้อเคาะโจนปาตูจาพังเลี้ยว!) มะ...ไม่จริงน่ะ
“ม่า...ม่าอยู่หน้าห้องพิงค์เหรอคะ”
(ก็ช่ายนาซี ลื้อม่ายโทรหาม่าก็ห่วง นึกว่ารกโชงตัยไปเลี้ยวอ่าอาพิงค์!” กรี๊ด!!! ม่ามาทำม้าย~ T^T
“ม่า~ พิงค์ออกมาเรียนแล้ว เมื่อเช้ามาแต่เช้า”
(ไอ๊หยาอาพิงค์! เมื่อกี้ลื้อบอกว่าอยู่หอม่าจำล่าย!)
“ม่าพิงค์อยู่ห้องเรียนไม่ได้อยู่หอ ม่าหูไม่ดีแล้ว”
(ลื้อตอหละเป่าวะ) อาม่าฉันไม่ใช่คนเชื่อคนง่ายด้วยสิคะ งานยากของอีพิงค์ จะถึงขั้นหายนะรึเปล่านะ
“ไม่ค่ะม่า พิงค์ไม่ได้โกหก ม่า ๆ พิงค์ต้องเข้าไปเรียนแล้วเพื่อนเรียกแล้ว ม่ากลับดี ๆ นะคะ”
(เหลียว!)
“คะม่า” เสียงเบรกเมื่อกี้ทำให้ฉันไม่กล้าวางสาย
(ม่ายช่ายว่าโกหกม่าเลี้ยวไปซุกอยู่บ้างผู้ชายนาอาพิงค์!) ฉลาด~ T^T
“เปล่าค่ะม่า ม่าจ๋าม่าดูเวลาสิคะว่านี่มันเวลาเรียนของพิงค์ถ้าม่าไม่เชื่อตามมาที่คณะก็ได้แต่พิงค์ต้องไปเรียนแล้วนะม่า”
(เก๊กซิมอ่า! ถึงบ้างถึงช่องม่ายโทหาผู้หย่ายเลี้ยวมังเป็งงาย เป็งห่วงงายเสียเวลามาจิง ๆ) บ่นแบบนี้เชื่อแล้วสินะ เยส!
เดี๋ยว ๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าดีใจแล้วจะไม่รู้สึกผิดนะคะ รู้สึกผิดสิที่ทำให้อาม่าเป็นห่วงจนต้องตามมาดูแถมยังต้องลำบากนั่งรถมาไกลอีก รู้สึกผิดมาก ๆ เลยล่ะ
“พิงค์ขอโทษนะคะม่าแต่เมื่อคืนมาถึงพิงค์ก็หลับไปเลยค่ะ”
(เออ ๆ คั้งนี้อั้วจาเชื่อ แต่อย่าห้ายม่าจับล่ายนะอาพิงค์ว่าลื้อโกหกแล้วปายอยู่บ้างผู้ชาย ถ้าลื้อทำตัวม่ายลีม่าจาจับลื้อแต่งงานทังทีม่ายห้ายลื้อเรื่องมากเลือกผัวเองอีกเด็ดขาด) คำขู่โคตรสยองเลย แล้วฉันรู้ก็ว่าถ้าฉันทำตัวไม่ดีขึ้นมาจริง ๆ ฉันขัดอาม่ากับผู้ใหญ่ไม่ได้แน่
“ไม่มีหรอกค่ะม่า พิงค์ไม่ทำแบบนั้นหรอก กำลังมองหาหลานเขยดี ๆ ให้ม่าอยู่เนี่ย”
(เหอะ! อย่าให้มีก็เลี้ยวกัน ถ้ามีลื้อเตียมมีผัวด้ายเลย อั้วจาจับลื้อแต่งงานกับอาตี๋ลูกชายเถ้าแก่แถวนี้สักโคน)
“ค่า~ ไม่มีหรอกค่ะม่าสบายใจได้ พิงค์จะไม่ทำตัวเสื่อมเสียด้วยการแอบไปอยู่บ้านผู้ชายเด็ดขาดแต่พิงค์จะหาหลายเขยดี ๆ ให้ม่าแทนดีไหมคะ รับรองพิงค์ต้องหาได้ถูกใจม่ามากแน่นอนค่ะ”
(หึ! ก็ขอห้ายหาล่ายก่อนทำเรื่องเสื่อมเสียก็เลี้ยวกาน ม่ายงั้นม่าจะจับลื้อส่ายตาก้าล้างนั้ม)
“ค่า~ ม่าสบายใจได้เลยค่ะ จะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น... / อ้าว ตื่นแล้วเหรอพิงค์”
- Writer
