[04] เฌอแตมป์
1137 Words
วันต่อมา
ครืดดด~ ครืดดด~
"อื้อ…" ฉันส่งเสียงในลำคอด้วยความขัดใจเมื่อโทรศัพท์มือถือส่งเสียงดังเข้ามาในโสตประสาท มือเล็กค่อยๆ ขวานหาโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้ลืมตา
เมื่อได้เครื่องสี่เหลี่ยมผืนผ้ามาอยู่ในมือ ก็กดเลื่อนรับสายพร้อมเลื่อนมาแนบใบหูเล็ก โดยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา
"ฮัลโหล~" ฉันกรอกเสียงติดแหบ เพราะเมื่อคืนดื่มหนักจริงๆ
(วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ ทำไมถึงนอนตื่นสายขนาดนี้) เสียงที่คุ้นเคยดังเล็ดลอดเข้ามา ทำให้ฉันยิ้มมุมปากเพราะรับรู้ว่าเจ้าของเสียงหล่อๆ แบบนี้เป็นใคร
"ไม่มีค่า วันนี้แตมป์ว่าง"
(เมื่อคืนไปเที่ยวมาใช่ไหม พี่แอบเห็นนะในสตอรี่ไอจีเราอะ)
"พี่ต้นหนาวยังเป็นเอฟซีเบอร์หนึ่งของแตมป์ตลอดเลยนะ คราวหลังแตมป์คงต้องปิดไม่ให้พี่ดูได้ซะแล้ว"
(ถ้าพี่รู้ว่าเราเกเรนะ พี่บินไปตีถึงไทยแน่)
"แตมป์จะฟ้องพี่สะใภ้"
(…)
"หือ? ทำไมเงียบคะ" ฉันค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาเมื่อพูดถึงพี่สะใภ้ซึ่งเป็นแฟนของพี่ชายฉัน ทว่าพี่ต้นหนาวดันเงียบ
(เปล่า ลุกออกจากเตียงไปอาบน้ำกินข้าวได้แล้ว พี่ต้องเข้าไปบริษัทแล้ว)
"มีอะไรรึเปล่าคะ"
(ไม่มีอะไร อย่าลืมกินข้าวนะ แล้วเงินพอไหม)
"พอค่ะ ไม่ต้องโอนมาเยอะนะคะ เดี๋ยวแตมป์ใช้เยอะ"
(หึ งั้นแค่นี้นะ ตั้งใจเรียนคนเก่ง)
"ค่ะ พี่ต้นก็ตั้งใจทำงานนะคะ สู้ๆ ค่ะ"
(ครับ)
พี่ชายฉันขานรับจากนั้นก็กดวางสาย ทำให้ฉันวางโทรศัพท์ลงข้างๆ ยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ ทว่าอยู่ๆ เหตุการณ์ช่วงหนึ่งของเมื่อคืนก็ผุดเข้ามาในสมอง
"จะ..จูบ" ฉันดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว มือเล็กจับปากตัวเอง โดยที่สมองก็พยายามนึกว่า ฉันจูบกับใคร
"นี่ฉันจูบกับคนแปลกหน้า แถมยังจำหน้าไม่ได้อีกเหรอเนี่ย" มือเล็กยกขึ้นกุมขมับ ฉันจำได้แค่ว่าฉันล้มทับใครสักคน และอยู่ๆ ก็โดนใครชนก็ไม่รู้ ทำให้ฉันเผลอจูบเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
'ไม่จูบก็หอม แต่จะสัมผัสโดยไม่ได้ตั้งใจ'
"..!!" นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อคำพูดของแม่หมอที่ฉันดูดวงด้วยวันนั้นลอยเข้ามาในสมอง
แสดงว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเนื้อคู่ของฉันงั้นเหรอ
"ฮือ แม่หมอคะ แตมป์จำหน้าเขาไม่ได้" ฉันฟุบใบหน้าลงบนเตียงนอน พึมพำเสียงเบา ฉันพยายามนึกแล้วทว่าก็จำไม่ได้
ออด~ ออด~
เสียงออดของห้องพักดังขึ้น ทำให้ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มือเล็กยกขึ้นจัดแจงทรงผมของตัวเอง โดยที่สองเท้าก็ก้าวขาลงจากเตียง เบือนสายตามองไปที่นาฬิกาพบว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงกว่า
"เป็นไงบ้าง"
ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องพัก มุกดาที่ยืนอยู่หน้าห้องก็เอ่ยถาม
"มุก เมื่อวานแกเห็นอะไรไหม"
"เห็น…" ฉันยิ้มบางๆ อย่างมีความหวัง เพราะฉันอยากรู้จริงๆ ว่าหน้าตาเนื้อคู่ของฉันเป็นยังไง หรือบางทีมุกดาอาจจะรู้ด้วยว่า เขาคนนั้นเป็นใคร "เห็นอะไร"
"ฮะ!? ไม่เห็นเหรอ"
"ถามแปลกๆ ไม่สบายเหรอ"
"เมื่อวานคนที่เดินตามฉันไปห้องน้ำใช่แกไหมนะ"
"เมาจนจำไม่ได้เลยเหรอ ฉันนี่แหละเดินตามแกไป ดูขาดิ แกเล่นเดินชนเกือบทุกโต๊ะ"
"ฮะ!?" ฉันอุทานเสียงเบา ก้มลงสำรวจร่างกายตัวเอง พบว่าที่ขามีรอยซ้ำเหมือนชนอะไรบางอย่าง "ฉันชนโต๊ะของผับอีกแล้วเหรอ"
"ก็แกเล่นเดินก่อน กว่าฉันจะแหวกผู้คนไปหาแกได้"
"แสดงว่าไม่เห็น…"
"เห็นอะไร" มุกดาเลิกคิ้วถาม ทำให้ฉันส่ายหน้าไปมาเบาๆ
"ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่เมื่อคืนใครมาส่งอะ" ฉันเอ่ยถามพร้อมก้าวเดินไปนั่งที่โซฟาตัวยาว เอนตัวพิงไปกับพนักพิงเพราะรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย
"เมาหนักจริงๆ" มุกดาหลุดเสียงหัวเราะเบาๆ เดินตามเข้ามานั่งลงที่โซฟาเดี่ยว พร้อมวางอาหารที่ถือมาด้วยลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้า "เมื่อคืนฉันมาส่ง ส่วนรถแกไอ้ธีย์ขับมา โชคดีนะที่สองตัวนั้นมาผับด้วยกัน"
"ขอบคุณนะ ฝากขอบคุณเพื่อนด้วย"
"…" มุกดาพยักหน้าเบาๆ "ไปล้างหน้าเถอะ ฉันซื้อข้าวต้มหมูมาฝาก"
ฉันพยักหน้าจากนั้นก็ค่อยๆ ดันตัวลุก ก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอน ยืนมองใบหน้าตัวเองผ่านกระจกอยู่นานนับหลายนาที โดยที่มือเล็กก็จับริมฝีปากตัวเอง
ฉันรู้สึกไม่โอเคหรอกที่เผลอจูบกับคนแปลกหน้า ทว่าความอยากรู้ว่าเขาเป็นใครมีมากกว่า หรือจะแอบไปขอดูภาพจากกล้องวงจรปิดนะ
คิดไปคิดมาไม่ดีกว่า เคยได้ยินธีย์บอกว่า เจ้าของผับไม่ค่อยเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ง่ายๆ คือเจ้าของผับอันตราย ซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอก เพื่อนพูดแค่นี้
ไว้ฉันจะไปถามแม่หมออีกครั้ง เรื่องเนื้อคู่
@บริษัทคิงด้อม
"มึงสืบได้ยัง" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามขณะที่ก้าวขาเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัวหลังจากประชุมกับพนักงานในบริษัทเสร็จ
มือหนาถอดเสื้อสูทวางไว้ที่พนักพิงเก้าอี้ส่วนตัว พร้อมทิ้งตัวนั่งลง ยกขาขึ้นไขว่ห้าง นัยน์ตาคมกริบจ้องมองลูกน้องคนสนิทไม่ละสายตาไปไหน
"ได้แล้วครับ" ไต้ฝุ่นตอบ หยิบซองสีน้ำตาลวางลงบนโต๊ะ "มันมีน้องสาวอายุยี่สิบที่อีกแค่เดือนเดียวเธอจะครบยี่สิบเอ็ด ตอนนี้เรียนที่มหา'ลัยสตาร์ คณะวิศวะฯ"
"…" เธียเตอร์จ้องมองใบหน้าลูกน้องคนสนิทเรียบๆ เมื่อได้ยินชื่อมหาวิทยาลัยและคณะ มือหนาหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาเปิด พบกับประวัติของผู้หญิงคนนึง สายตาคมไล่อ่านประวัติด้วยท่าทีนิ่งๆ
"จากที่ผมสืบได้ มันรักน้องมาก ง่ายๆ เธอคือดวงใจของมันครับ"
"เฌอแตมป์…" เธียเตอร์พึมพำเสียงเบาเมื่อเลื่อนสายตามองไปเห็นชื่อของหญิงสาว เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
"น้องสาวมันชื่อเฌอแตมป์ รูปเธออยู่อีกแผ่น"
ฟรึ่บ!
มาเฟียหนุ่มเงียบไปเมื่อเห็นรูปหญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษา เพราะเธอคือคนที่เขาเปิดประตูรถชน และเป็นคนที่จูบเขาเมื่อคืน
"โลกกลมดี" รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลา แววตาเรียบเฉยจนไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
"นายจะจัดการแบบไหนครับ ให้ผมลงมือเลยไหม"
"คนนี้กูจัดการเอง"
- Writer
