มาเฟียหลงเด็ก [NC20+]

[03] จูบ…โดยไม่ได้ตั้งใจ

@ผับเฟิร์ส

สองเท้าเล็กที่ประดับไว้ด้วยรองเท้าส้นสูงก้าวเข้ามาในผับหรูอย่างผับเฟิร์ส ที่เปิดได้เพียงแค่หนึ่งอาทิตย์ ทว่าเพื่อนๆ ดันพามาเช็กอินที่นี่เกือบทุกวัน จนแทบจะกลายเป็นลูกค้าวีไอพีไปแล้ว

นัยน์ตากลมโตกวาดสายตามองหาเพื่อนตัวเอง เมื่อพบว่าเพื่อนทั้งสามนั่งอยู่ที่โต๊ะเดิม สองเท้าจึงรีบก้าวเข้าไปหา

"ตุ๊กตาเดินได้มาแล้ว"

ทันทีที่ฉันเดินไปถึงโต๊ะธีย์ก็เอ่ยขึ้น ทำให้เพื่อนอีกสองคนหันมามอง ฉันจึงยิ้มบางๆ อย่างสำนึกผิดพร้อมทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ มุกดา

ที่เพื่อนมองแบบนี้เพราะฉันมาช้า เพื่อนนัดมาที่นี่สี่ทุ่มครึ่ง ทว่าฉันดันมาถึงห้าทุ่มกว่า

"ฉันให้โอกาสแก้ตัวว่าทำไมถึงมาช้า" มุกดาเบือนสายตามามองด้วยแววตาเรียบเฉย ในขณะที่เตชินท์เลื่อนแก้วเครื่องดื่มที่เพิ่งชงเสร็จมาให้

"ฉันเล่นเกมเพลิน ช่วงนี้ไม่ได้เล่นนาน ฝีมือเลยตก"

"เล่นกากๆ"

"ครั้งหนึ่งฉันก็เคยล้มแกกับเตชินท์มาแล้วนะ" ฉันหันไปทำสายตาดุใส่ธีย์ที่เป็นเจ้าของคำพูดเมื่อกี้ ทว่าเจ้าตัวดันหัวเราะเบาๆ อย่างไม่ได้สนใจ

"ครั้งเดียว พูดบ่อยนะ"

ฉันยักไหล่อย่างไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดของเตชินท์ มือเล็กหยิบแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าขึ้นจิบ

"อย่ากินเยอะ มึงต้องเตรียมตัวรับบทลงโทษ"

"…" มือเล็กชะงักเมื่อธีย์เอ่ยขึ้น ก่อนจะรีบวางแก้วเครื่องดื่มลงตรงหน้า "ก็รู้ว่าฉันคออ่อน เปลี่ยนบทลงโทษได้ไหม"

"เปลี่ยนเป็นขึ้นไปเต้นบนเวทีดีไหม"

"ตอนปีหนึ่งแกไม่เห็นใจร้ายแบบนี้เลยเตชินท์"

"ไม่เป็นไรนะน้องตุ๊กตา ถ้าเมาฉันไปส่งเอง" มุกดาเลื่อนมือมาลูบศีรษะเล็กเบาๆ เหมือนจะเอ็นดู แต่ก็ไม่ เพราะท่าทางแบบนี้เยาะเย้ยชัดๆ

"ไม่น่าแพ้เลย" ฉันพึมพำเสียงเบา

ผ่านไปสักพักวิสกี้ก็ถูกนำมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะตรงหน้าฉันทั้งหมดห้าแก้ว ทำให้ฉันลอบกลืนน้ำลายลงคอ ไม่ใช่เพราะอยากกินนะ ทว่ากำลังจะรู้ชะตากรรมตัวเองในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

"เริ่มแก้วที่หนึ่ง" เตชินท์เอ่ยขึ้น พร้อมยิ้มมุมปากด้วยท่าทางร้ายกาจ

ผู้ชายคณะวิศวะฯ ร้ายกาจทุกคน ยิ่งเพื่อนทั้งสองคน ยิ่งร้าย!

"กุญแจรถฉันอยู่ในกระเป๋า ไปส่งที่ห้องด้วย ห้ามถ่ายรูปตอนเมา" นิ้วเล็กๆ ชี้ไปที่ใบหน้าของเพื่อนทั้งสามด้วยแววตาจริงจัง

"รูปเดียวไม่ได้เหรอ"

"มุกดา" ฉันหันไปทำหน้าบึ้งตึงใส่เพื่อน ทำให้เพื่อนหลุดหัวเราะเสียงเบา

"โอเคๆ ไม่ถ่ายรูปแต่ถ่ายเป็นวีดีโอได้ใช่ไหม"

"…" ฉันถึงกับพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ให้กับคำพูดติดตลกของเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มเพียงคนเดียว ก่อนจะละสายตามามองวิสกี้เจ้าปัญหา มือเล็กเลื่อนไปหยิบขึ้นมาหนึ่งแก้วพร้อมจิบ

"ตอนตกลงกัน ไม่ใช่แบบนี้นะ"

"ธีย์…"

"ไม่อนุโลม เกมคือเกม" ฉันถึงกับเงียบ ก่อนจะยอมกระดกวิสกี้เข้าปากครั้งเดียวจนหมดตามบทลงโทษที่ดันไปตกปากรับคำ

"อื้อ!" นัยน์ตากลมโตหลับตาปี๋พร้อมเบ้หน้าเมื่อฤทธิ์ของวิสกี้ไหลผ่านลำคอ

"เสียชื่อน้องรหัสพี่เจ้าขุนว่ะ แก้วเดียวก็ทำเหมือนไม่ไหว"

"ฉันไม่ได้กินเหล้าเก่งเหมือนพี่เขานี่" ฉันตอบธีย์พร้อมวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะ

"ลดให้ยัยแตมป์เหลือสามแก้วดีมะ สงสาร"

"…" ฉันหันไปยิ้มให้มุกดาทันที "ขอบ…"

"เกม" เสียงมารอย่างเตชินท์ดังขึ้น ทำให้ฉันถึงกับรีบหุบยิ้มลง "เหลืออีกสี่แก้ว"

"พักก่อน"

"ตามกฎพักได้หนึ่งนาที"

"ฉันเผลอตัวมาเป็นเพื่อนคนใจร้ายอย่างพวกแกได้ยังไงเนี่ย" ฉันมองหน้าเพื่อนผู้ชายอย่างคาดโทษ พร้อมเน้นชัดๆ ว่า "อย่าให้ถึงทีฉัน"

"ขอให้มีวันนั้นเร็วๆ" ธีย์ยิ้มมุมปาก พร้อมยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบ โดยที่เตชินท์ก็หลุดหัวเราะเมื่อเห็นฉันหยิบวิสกี้แก้วที่สองขึ้น

อีกด้าน…

"วันนี้มึงทำกูอารมณ์เสียสองครั้งนะ" เธียเตอร์เอ่ยเสียงเรียบด้วยแววตาดุดัน เมื่อวางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะตรงหน้า นัยน์ตาคมเข้มคู่สวยเบือนไปมองรอบๆ บริเวณผับของเพื่อนที่เป็นโซนธรรมดา

"เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เผื่อคืนนี้มีคนนอนด้วย" เฟิร์สยิ้มมุมปาก เลื่อนสายตามามองอีกฝ่ายที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์

ที่เขาเลือกนั่งดื่มโซนธรรมดา แค่อยากจะลองเปลี่ยนบรรยากาศตามที่พูด และอยากกลั่นแกล้งอีกฝ่าย เพราะรู้ว่าเธียเตอร์ไม่ชอบอยู่ในโซนที่มีคนพลุ่งพล่านแบบนี้

"ขึ้นไปชั้นบน"

"วันนี้เต็ม"

มาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ยกแก้วเครื่องดื่มกระดกเข้าปากพรวดเดียวจนหมด ก่อนจะเบือนสายตามองไปรอบๆ บริเวณนี้อีกครั้ง

"กูจะกลับละ" เธียเตอร์เอ่ยขึ้นเมื่อยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา ที่ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีหนึ่ง ทำให้เฟิร์สเลื่อนสายตามามอง ทว่าอยู่ๆ สายตาก็ไปปะทะกับใครบางคน

"ไอ้เตอร์ นั่นใช่เด็กคนนั้นไหมวะ"

"…" เขาละสายตาไปมองตามเสียงที่เฟิร์สพูด พบกับหญิงสาวคนที่เขาเปิดประตูรถชน กำลังก้าวเดินมาด้วยท่าทางเมามาย

"เชี้ย ลุคนี้แซ่บว่ะ แต่เดินชนทุกโต๊ะแบบนี้เมาแน่ๆ"

นัยน์ตาคมเข้มเลื่อนสายตามองชุดเดรสสายเดี่ยวบนตัวหญิงสาวเพียงนิด ทว่าจังหวะที่กำลังจะดึงสายตากลับมา อยู่ๆ เธอก็สะดุดขาตัวเองล้มลงมาหาเขา

ฟรึ่บ!

"อ๊ะ!" หญิงสาวอุทานเสียงเบา เธอหลับตาแน่น มือเล็กทั้งสองข้างจับไหล่แกร่งเอาไว้มั่นในขณะที่มาเฟียหนุ่มเผลอจับเอวบางไว้อย่างไม่ได้ตั้งใจ

"ปล่อย" เธียเตอร์เอ่ยบอกเสียงเบา เพราะใบหน้าของเขาและเธออยู่ในระดับที่ใกล้กันมาก ในขณะที่สองมือรีบปล่อยออกจากเอวบาง

"ขะ..ขอโทษ อื้อ!" นัยน์ตากลมโตเบิกกว้าง คำพูดที่เหลือถูกกลืนหายในจังหวะที่กำลังตั้งสติผละตัวออก อยู่ๆ ก็มีใครบางคนเดินเข้ามาชนเธอ ทำให้ริมฝีปากเล็กแนบชิดกับริมฝีปากหนาโดยไม่ได้ตั้งใจ

"…" เธียเตอร์นิ่งเงียบไป ทำให้หญิงสาวที่เพิ่งได้สติรีบผละตัวออก

"แตมป์"

"…" เฌอแตมป์หันขวับไปมองตามเสียงเพื่อนที่เพิ่งเดินผ่าผู้คนมาถึงตัวเธอ

"เป็นอะไร"

"ปะ..เปล่า" เธอตอบเสียงสั่น เพราะตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้ ทำให้มุกดาเข้าไปพยุงเพื่อนให้เดินไปที่ห้องน้ำ โดยมีสายตาของมาเฟียหนุ่มทั้งสองจ้องมองไป

"หึ อยู่ดีๆ ก็เสียจูบให้เด็ก"

"…" เธียเตอร์ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เขายกมือขึ้นจับริมฝีปากตัวเอง ทว่าพอดึงมือออกพบกับคราบลิปสติกติดอยู่ มือหนาจึงเลื่อนไปหยิบทิชชูมาเช็ดออก

"จะไปไหนวะ" เฟิร์สเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายดันตัวลุก

"กลับ วุ่นวายฉิบหาย" เธียเตอร์พึมพำเสียงเบา ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป