ออร์แลนโด้เข้าไปคุยงานกับอันโตนีโอ้ได้สักพัก ก็เดินออกมาที่ หน้าบาร์เครื่องดื่ม แล้วเห็นหญิงสาวใส่กางเกงหนังสีดำเข้ารูปกับเสื้อยืดสีขาวแขนสั้น ทำให้เห็นหน้าอกและเอวที่เล็กคอด รับกับสะโพกงอนงามได้อย่างชัดเจน ชายหนุ่มยืนนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มๆ
“มิกิ! พี่ไม่อยากไปแล้ว”
“มะ ...มีอะไรหรือเปล่าคะ?” แพรณาราเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร
“เปล่าค่ะ ก็แค่...ไม่อยากให้ใครเห็นหุ่นของเมียพี่ก็เท่านั้น!” ออร์แลนโด้เอ่ยด้วยสีหน้าที่เริ่มตึงขึ้นมานิดๆ
“บ้า! ก็บอกแล้วไงคะ ว่าไม่ให้เรียกแบบนี้!” เธอต่อว่าอย่างอายๆ
“พี่ก็บอกแล้วไง! ว่าจะไม่เรียกต่อหน้าคนอื่นน่ะ” เขาเอ่ยเสียงดังอย่างลืมตัว ‘ทำไมเขาต้องหงุดหงิดใส่เธอด้วยวะ’
“โอเคๆ มิกิเบื่อจะเถียงกับพี่อลันแล้ว ตกลงจะไปไหมคะ ถ้าไม่ไปมิกิ จะกลับไปนอน” แพรณารารู้สึกขุ่นเคืองที่อีกฝ่ายเหวี่ยงใส่อย่างไม่มีเหตุผล
“พี่ขอโทษค่ะ เ
