Episode 07 "ชกเดียวที่จะทำคือชกหน้ามัน!"
1387 Words
Episode 07
“เฮ้ยๆ!” คุณคลาสรีบวิ่งเข้ามาคว้าเอวเราไว้ทันที เพราะถ้าแค่ใช้มือดึงไม่มีทางห้ามเราอยู่แน่นอน “ลียา! ใจเย็นๆ เดี๋ยวมันก็ตายหรอก!”
“ตายสิดี! คนเลวๆ แบบนี้ก็สมควรตายแล้ว!” เราพยายามสะบัดตัวออกจากคุณคลาส แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้เลย “อย่าให้หลุดไปได้นะ! แกตายแน่อีพี่โจ้!”
“ก็ลียาไม่ยอมมีอะไรกับพี่สักทีอะ พี่ก็เบื่อเป็นเหมือนกันนะ!” พอเราถูกคุณคลาสล็อกตัว พี่โจ้ก็เริ่มเหิมเกริมขึ้นมาทันที “พี่ก็มีอารมณ์ มีความรู้สึก”
“แต่เราตกลงกันแล้วนะ พี่บอกว่าพี่รอหนูได้ไม่ใช่เหรอ! แล้วทำไมถึงทำแบบนี้!” ทุบแขนคุณคลาสรัวๆ “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณคลาส ฉันจะไปฆ่ามัน! “
“จะบ้าเหรอ! ถ้าเธอฆ่าโจ้ เธอก็จะติดคุกนะ ฉันไม่อยากหาเลขาคนใหม่แล้ว กลัวว่าถ้าต้องหาใหม่จะเจอคนที่ไม่ได้ดั่งใจ เธอนั่นแหละ! ที่ต้องหยุดและใจเย็นๆ!”
“ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น คนแบบมันสมควรตาย! ก่อนที่จะคบกันหนูก็บอกพี่ไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าหนูจะยังไม่ยอมมีอะไรกับพี่จนกว่าเราจะแต่งงานกัน พี่ก็เข้าใจดีนี่!”
“ใช่ พี่เข้าใจ แต่พี่ก็คน ในเมื่อหนูให้เรื่องนี้กับพี่ไม่ได้ พี่ก็ขอออกไปหาคนที่ให้พี่ได้ก็เท่านั้นเอง แต่สุดท้ายหนูก็คือตัวจริง หนูก็คือเจ้าสาวของพี่ ไม่มีใครมาแทนที่หนู”
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่จะมีความคิดแย่ๆ แบบนี้! ถ้าหนูยอม ก็แปลว่าพี่จะเป็นคนแรกของหนู ในขณะที่พี่แม่งเอากับคนอื่นไปทั่วเนี่ยนะ! เห็นแก่ตัวสุดๆ! ถ้าเป็นก่อนหน้าที่เราจะเจอกันหนูจะไม่อะไรเลย แต่นี่มันระหว่างที่เรากำลังคบกัน คนแบบมึง กูไม่ให้มาเป็นคนเปิดซิงกูหรอก!”
พรึบ!
[สะบัดคุณคลาสออกได้]
“ฉิบหาย…” พี่โจ้เบิกตากว้าง เมื่อเห็นว่าเราหลุดออกจากคุณคลาสได้และพุ่งตรงไปที่เขา
“บักหน่อแ*ด!” กำดัมเบลที่อยู่ในมือไว้แน่น มันไม่ได้ใหญ่จนถึงขนาดยกไม่ขึ้น แต่ก็ไม่ได้เล็กจนเกินไป ขนาดกำลังพอดี พอที่จะฟาดหน้าคนสารเลว!
“ไอ้เหี้ย!” คุณคลาสรีบวิ่งเข้ามาคว้าแขนข้างนั้นของเราทันที นั่นจึงทำให้พี่โจ้รอดไปได้อย่างหวุดหวิด “ยืนเอ๋ออยู่ทำไมล่ะ! นายอยากตายหรือไง!”
“หนีไปสิ!”
“ป…ไปแล้วๆ!” สับตีนแตก
“บักพาก!”
[บักพาก = ไอ้ห่า , ไอ้ห่าราก]
“แม่งเอ๊ย! คุณจะมาห้ามฉันทำไม! ฉันเกือบจะทุบหัวมันได้อยู่แล้ว!” เราหันไปวีนใส่คุณคลาสทันทีที่พี่โจ้หนีไปได้ เพราะเขาคนเดียวเลย ไม่อย่างงั้นพี่โจ้ตายห่าไปแล้ว!
“ถ้าฉันไม่ห้ามเธอ เธอก็ฆ่ามันตายสิ ฆ่าคนตายเป็นคดีความนะยัยบ้า อยากติดคุกหรือไง” เขาพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาเขกหัวเรา “คิดอะไรให้มันรอบคอบหน่อยสิ!”
“ทำไม? ก็ในเมื่อฉันไม่ผิด คนที่นอกใจต่างหากนั่นแหละที่ผิด! ถ้าไม่ให้ฉันซัดหน้ามันที่นอกใจ จะให้ฉันทำอะไรคะ? ให้ฉันหันหน้าชกกำแพงรัวๆ แบบคุณงั้นเหรอ? ไม่มีทางหรอก! ชกเดียวที่ฉันจะทำคือชาหน้ามันค่ะ!”
“ถ้าฉันปล่อยให้เธอเอาดัมเบลทุบหัวโจ้ เธอก็จะต้องติดคุก ทุกคนที่อยู่รอบๆ ก็เห็นคาตาว่าเธอเป็นคนทำ หลักฐานมีจากกล้องวงจรปิด พยานก็มีครบ เธอติดคุกหัวโตแน่! แล้วถ้าเธอติดคุก ใครจะมาเป็นเลขาแทนเธอเล่า!”
“ไม่รู้แหละ! โทษฐานที่คุณช่วยให้ไอ้สารเลวนั่นหนีไป คุณต้องเลี้ยงเหล้าฉันเดี๋ยวนี้!” ว่าพลางยกแขนขึ้นกอดอกและเบือนหน้าหนีคุณคลาสไปทางอื่น “ไม่อย่างนั้น…ฉันจะลาออกค่ะ!”
“ได้! งั้นไปร้านเหล้ากัน!” เรายังไม่ทันตอบอะไร คุณคลาสก็พุ่งเข้ามาคว้ามือของเราออกจากฟิตเนสทันที รู้ตัวอีกที พวกเราก็เปลี่ยนชุด จากชุดออกกำลังกายเป็นชุดปาร์ตี้พร้อมเที่ยวผับ
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมากจริงๆ
ชุดที่เราใส่มาวันนี้เป็นชุดสีดำ กระโปรงสั้นเลยเหนือเข่า เป็นส่ายเดี่ยวโชว์หลังแซ่บๆ
โสดแล้วแซ่บได้ค่ะ!
“ทำไม! ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ การที่คนคนนึงจะรักษาความบริสุทธิ์ไว้จนกว่าจะได้แต่งงานมันเป็นเรื่องที่ผิดเหรอ? ก่อนที่จะตกลงคบกัน ฉันก็พูดกับเขาไปแล้วนะคะ ฮึก! ฉันอธิบายกับเขาไปหมดแล้วว่าทำไม! แต่เขาก็ดันนอกใจฉัน! ซื้อกินไม่ว่า! แต่ต้องไม่ใช่ตอนที่มึงยังคบกับกูสิ!”
“เอาหน่า อย่าร้องไห้ไปเลยนะ” เขาเอื้อมมือมาลูบหัวเราเบาๆ เป็นการปลอบใจ ครั้งนั้นที่เขาดื่มหนักอยู่คนเดียวนั่นก็เพราะเขาอกหัก แต่ครั้งนี้สลับกัน คนที่ดื่มหนักดันเป็นเรา ส่วนเขาก็กระดกเข้าปากทีละนิด “ปล่อยวาง”
“ปล่อยวางได้ยังไงเล่า! ฮึก…ฉันจะเข้าเลขสามแล้วนะ ฉันไม่ได้เสียดายเขาเลยสักนิด ผู้ชายนิสัยแย่แบบนั้นจะไปตายไหนก็ไปเถอะ แต่ฉันเสียดายเวลา ฮือๆ” กระดกขวดเหล้าเข้าปาก “เวลาที่ฉันคบกับเขาห้าปี! มันสูญเปล่าไปเลย! ฉันเสียดายอะ ฮึก…ห้าปีที่ผ่านมา ฉันอาจจะเจอคนที่ดีกว่ามันก็ได้ ทำไมมันต้องทำกับฉันแบบนี้ ไอ้สารเลว!”
“ใช่ไหม!” เขาเริ่มหน้ามุ่ย เมื่อนึกถึงคุณเบลล่าอดีตแฟนสาวของเขา “จะว่าเสียใจมันก็เสีย! แต่ความรู้สึกและเวลามันเสียดายมากกว่า ถ้าไม่รักกันแล้วก็น่าจะบอกกันตั้งแต่แรก! ไม่ใช่มาสวมเขาให้กันแบบนี้ ยัยคนใจร้าย!”
“ใช่ไหม! ฮึก! แม่งมีแต่คนเหี้ยๆ!” เปิดเหล้าขึ้นมาใหม่อีกสองขวด ขวดแรกสำหรับตัวเอง และขวดที่สองสำหรับคุณคลาส “ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอคนเหี้ยๆ แบบนั้นด้วย ฉันไม่ได้อยากจะดูถูกใครหรอกนะ แต่ฉันไม่ชอบ! ไม่ชอบคนที่ไปซื้อกินในขณะที่ตัวเองยังมีแฟนอยู่อะ! ทนไม่ได้แล้วทำไมไม่บอก กูจะได้ยอมให้เอาอะ ไอ้เลว! ฮือ~”
“แต่ของฉันเนี่ยสิ เหอะ! ล่อแม่งทุกท่าแล้ว! ก็ยังรั้งเขาไว้ไม่อยู่อีก!” รับเหล้าที่เราเปิดไปดื่ม “จะเอาท่าไหนอะไรยังไงฉันก็จัดให้ได้หมด ถึงจะไม่ค่อยมีเวลาไปไหนมาไหนกับเขา แต่ถ้าได้ไป อยากได้กระเป๋าใบละเจ็ดล้านฉันก็จ่ายให้! ฉันให้เขาได้ทุกอย่าง ไม่เคยร้องขออะไรจากเขาเลย เขาไม่ต้องเปย์ฉันกลับด้วยเฮลิคอปเตอร์ฉันก็ไม่ว่าอะไร!”
“แต่ดูสิ่งที่เขาตอบแทนฉันดิ! ควงผัวใหม่มาให้เห็น ทั้งๆ ที่เรายังไม่เลิกกัน!” สรุปแล้วใครปลอบใครก่อน? “ยัยเบลล่านี่มันจริงๆ เลย ไอ้เราก็หลงรักคิดว่าจะเป็นนางฟ้า เป็นแม่ของลูกในอนาคต ที่ไหนได้มันนางมารร้ายชัดๆ! แดกให้กับความใจร้ายใจดำของยัยผู้หญิงนิสัยไม่ดี!”
“แล้วก็แดกให้กับความสารเลวของไอ้พี่โจ้! คราวนี้แกโสดแล้ว อยากจะไปมีอะไรกับใครที่ไหนก็ไป อยากจะไปซื้อบริการผู้หญิงอีกสักกี่คนก็เรื่องของมัน เพราะนั่นเป็นเงินมัน แต่ก็ใส่ถุงยางอนามัยด้วยก็แล้วกัน เป็นห่วง! แดก!”
“เออ! แดก!”
แกร๊ง!
เราหันขวดเหล้ามาชนกันเล็กน้อย ก่อนที่ต่างฝ่ายจะพากันกระดกขวดเหล้าเข้าปากพร้อมๆ กัน จากตอนแรกที่มีอยู่เต็มขวดเพราะเพิ่งเปิดขวดใหม่ พวกเราก็ดื่มกันทีเดียวรวดจนหมดขวด!
- Writer
