รักเธอนะวันพระ

29.ทัวร์ลง

@ออฟฟิศฝ่ายบริหาร

กรวรรธไปทำงานตั้งแต่เช้าจนใกล้เวลานัดหมายจึงได้ออกไปรับคนของใจที่บ้านและพามาส่งโดยสวัสดิภาพที่แผนกฟร้อนออฟฟิศ จากนั้นก็กลับมานั่งทำงานต่อที่ออฟฟิศของตน

ด้านแดนไตรที่เดินออกมาหาพี่ชายเพื่อจะถามความเห็นเรื่องสัญญาบางอย่างเห็นคนพี่นั่งทำงานไปยิ้มไปจนอดยืนมองอย่างตั้งข้อสังเกตไม่ได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก (เสียงเคาะโต๊ะจากผู้มาใหม่) “คิดอะไรน๊า พี่ชาย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ไอ้ตัวหนังสือสัญญาเนี่ยมันทำให้ยิ้มได้ละมุนขนาดนี้เลยเหรอคร้าบ” แดนไตรเอ่ยแซวผู้ที่รักเหมือนพี่ชายอีกคนยิ้ม ๆ

พู่ว….(เสียงพรูลมหายใจออกทางปากของคนที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"คุณดามคร้าบ…..อย่าแซวซิคร้าบ ว่าแต่มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

"ก็ว่าจะมาคุยเรื่องสัญญาสักหน่อยน่ะครับ แต่ไม่คุยล๊ะ อ่อ!! ผมจะมาบอกว่าวันนี้ตึกหน้ามีกรุ๊ปทัวร์ลงนะครับ นักท่องเที่ยวขอถ่ายรูปกับรีเซฟชั่นกะบ่ายกันใหญ่เลย แปลกนะครับกะเช้าไม่เห็นมีใครมาขอถ่ายรูปเยอะขนาดนี้เลย" แดนไตรแกล้งขยี้ต่อ

"จริงหรือครับ" กรวรรธละล่ำละลักถาม

"ไม่รู้ซิครับ ผมก็ได้ยินเค้าคุยกัน แอบดูกล้องก็เห็นแต่หนุ่มเหลือน้อยมุงเคาน์เตอร์รีเซฟชั่นเต็มเลย ก็เลยรีบมาบอกเฮียนี่แหละครับ" แดนไตรพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แอบเน้นทุกดอก

"ผมนึกขึ้นได้ว่าจะถามอะไรกับผู้จัดการฟร้อนฯ สักหน่อย ไปก่อนนะครับ" ว่าแล้วคนที่เอางานมาอ้างก็บจ้ำอ้าวไปที่ลิฟท์เฉพาะผู้บริหารที่ตรงไปยังทางเชื่อมที่เป็นตึกหน้าโดยอ้อมโลกจนเกินไปอย่างไว

"หึหึ" แดนไตรได้แต่ยิ้มขำคนที่เคารพรักเหมือนพี่ชายอีกคนที่ดูจะร้อนรนเป็นพิเศษ

___________________

ตัดมาที่แผนกต้อนรับส่วนหน้า

ติ๊งค์ เสียงลิฟท์เปิด ชายหนุ่มเดินออกจากลิฟท์มาจะมุ่งหน้าไปที่ฟร้อนออฟฟิศบังเอิญไปเจอกับมนัสพงษ์พอดีจึงเอ่ยทัก

"อ้าวพี่นัส มาที่นี่เหมือนกันเหรอครับ" กรวรรธเอ่ยถามขึ้น แอบตกใจเล็กน้อยแต่ไม่สงสัยเท่าไร เพราะคนของใจของชายหนุ่มก็อยู่แผนกที่กำลังจะไปเหมือนกัน

"ครับ ได้ข่าวว่ามีกรุ๊ปทัวร์แถบยุโรปเหนือลง รู้สึกเป็นห่วงก็เลยลงมาดูเสียหน่อยเผื่อมีอะไรให้ช่วยบ้าง" มนัสพงษ์แก้ตัวแบบเอาสีข้างถู เพราะสองสาวพูดภาษาอังกฤษได้ดี และนักท่องเที่ยวกลุ่มนี้ส่วนใหญ่จะพูดภาษาอังกฤษได้ดีอยู่แล้ว

"หึหึ เหรอครับ เป็นกลุ่มไหนเหรอครับ" กรวรรธเอ่ยถามบ้าง

"เห็นว่าเป็นกลุ่มวัยเกษียณ ซื้อทัวร์มาเที่ยวกันน่ะครับ นั่นไง กำลังมุงรีเซฟชั่นอยู่พอดีเลย" มนัสพงษ์ชี้ไปทางเคาน์เตอร์รีเซฟชั่นและรีบสับเท้าเข้าไปยังจุดเกิดเหตุ เอ๊ยจุดบริการทันที ส่วนกรวรรธก็รีบสับเท้าตามไปเช่นกัน

@เคาน์เตอร์แผนกต้อนรับส่วนหน้า

(ต่อไปนี้เป็นการสนทนาของนักท่องเที่ยวคนนึงนะคะและเขาไม่ยอมใช้ภาษาอังกฤษเลย เขาใช้ภาษาประจำประเทศเขาทำให้สองสาวยืนงงไม่ว่าสองสาวจะพยายามสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษด้วยเพียงใดนักท่องเที่ยวรายนั้นก็ไม่ยอมคุยด้วยภาษาอังกฤษอยู่ดี)

ด้านกรวรรธยืนฟังอยู่ห่าง ๆ แต่ได้ยินนักท่องเที่ยวคนนั้นพูดมันออกมาชัดเจน เนื้อความในประโยคนั้นเป็นการลวนลามสองสาวด้วยวาจาอย่างโจ่งแจ้ง เขาจึงแอบถ่ายคลิปวิดีโอไว้ แล้วเข้าหันไปสบตากับอีกคนที่มาด้วยวัตถุประสงค์เดียวกัน แล้วเดินเข้าไปหานักท่องเที่ยวรายนั้นและส่งภาษาเดียวกันที่นักท่องเที่ยวรายนั้นใช้ทันทีในขณะที่มนัสพงษ์หยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายคลิปของกรวรรธที่กำลังไปต่อรองกับนักท่องเที่ยวอีกที เผื่อจะเป็นหลักฐานสำคัญที่เป็นประโยชน์ต่อองค์กร

นักท่องเที่ยว: สองสาวนี้คนไหนก็ได้คุณสนใจจะไปกับผมไหมครับ ผมจ่ายไม่อั้น ผมมาพักที่นี่ 2 คืน ผมขอใช้บริการพวกคุณตลอดเลย ผมชอบคุณนะ ยิ่งคุณคนที่สูง ๆ หุ่นดี ๆ หมวย ๆ น่ะผมชอบ (นักท่องเที่ยวรายนี้พยาพยายามพูดจาและมีพฤติกรรมทางกายพยายามลวนลามสองสาวอยู่ซึ่งสองสาวก็ดูอึดอัดรีบมองหาตัวช่วยอยู่เหมือนกัน และคนที่นักท่องเที่ยวรายนั้นบอกว่าชอบก็คือแพรพลอยคนของใจของมนัสพงษ์นั่นเอง)

กรวรรธที่ยืนฟังอยู่หันไปสบตากับมนัสพงษ์เพียงเล็กน้อยแล้วเอ่ยขึ้น

กรวรรธ: ขออนุญาตแทรกนะครับ ผมเป็นผู้ช่วยฝ่ายบริหารของที่นี่ ที่นี่ตั้งขึ้นโดยไม่ขัดต่อพระราชบัญญัติโรงแรม และไม่มีนโยบายขายบริการในโรงแรมตามมาตรฐานของโรงแรมระดับห้าดาว ดังนั้นคุณควรหยุดกล่าววาจานี้ด้วยเถิดครับ และเธอทั้งสองก็เป็นพนักงานที่ทำงานอยู่ในโรงแรมแห่งนี้ซึ่งอยู่ในความดูแลของฝ่ายบริหารทั้งหมดครับ มิฉะนั้นผมจะขอรายงานพฤติกรรมนักท่องเที่ยวที่ไม่เหมาะสมไปยังประเทศของคุณและกลุ่มประเทศใกล้เคียงในแถบนี้ด้วยนะครับ จะว่ายังไงครับ กรวรรธหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาเปิดคลิปที่นักท่องเที่ยวคนดังกล่าวที่กำลังกระทำพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับสองสาวให้ดู แล้วยิ้มในหน้า

ตัดมาที่นักท่องเที่ยวรีบหันมาตามเสียงประกาศกร้าวนั้นทันที

นักท่องเที่ยว: โอ้ คงเกิดการเข้าใจผิดครับ อย่ารายงานเลยนะครับ ผมจะไม่รบกวนพวกเธออีกแล้วครับ

กรวรรธ: ดีครับ และคุณไม่ควรทำแบบนี้กับพนักงานต้อนรับทุกคนด้วยนะครับ ขอโทษที่ทำให้ตกใจ

นักท่องเที่ยว: ครับ ครับ ผมสัญญา หลังจากพูดคุยกันเสร็จจบ นักท่องเที่ยวรายนั้นก็เดินเข้าไปยังกลุ่มของตัวเองโดยไม่หันหลังกลับมามองอีกเลย

"หึหึ" เสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอของผู้ต่อรอง