บทที่ 5 หนุ่มๆ บ้านชุษณปักษ์เสนีย์
1021 Words
สถานการณ์ที่ชุษณปักษ์เสนีย์ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดไว้ ยกเว้นตอนที่ยัยช่อเห็นเธอหลังกลับมาจากโรงพยาบาล และกอดเธอจนแน่นจนตัวชา พากันร้องไห้ระงมด้วยความคิดถึง และเหมือนเพื่อนจะรับรู้ว่ายังมีเธอที่พร้อมเป็นที่ระบายและรับฟังทุกอย่าง ที่ไม่สามารถคุยกับแม่หรือบรรดาพี่ชายได้
“พี่ดีใจมากที่น้องนิลมา”
“ทำไมคะพี่เชษฐ์ หรือเดี๋ยวนี้พี่ชัชเอาใหญ่ มีงานอะไรก็โยนไปให้พี่เชษฐ์หมด” เธอหยอกล้อเป็นกันเองกับพี่ชายเพื่อนอีกคน
เชษฐา เป็นพี่ชายคนที่สองของช่ออัญชัน เป็นน้องชายชัชวิน แต่ชายหนุ่มผู้นี้เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลักให้ท่านผู้ว่าฯ หญิงชมนาด เพียงแต่เขาไม่ชอบเข้าสังคม ชอบทำงานอยู่เบื้องหลัง ปล่อยให้พี่ชายคนโตเป็นด่านหน้าเสมอ แต่เธอบอกได้เลย ว่าถ้าคนบ้านนี้ขาดพี่เชษฐ์ไปสักคน ความโกลาหลวุ่นวายต้องบังเกิดแน่ๆ
“เรื่องนั้นพี่ชินซะแล้วละ แต่ถ้านิลจะมาช่วยจัดตารางงานให้ไอ้ชัชมันอีกคนพี่ก็ไม่เกี่ยง บอกตรงๆ แค่ตารางงานสังคมของคุณนายชมคนเดียว พี่ก็หมดแรงแล้ว”
“ได้สิคะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวนิลขอไปเรียนรู้งานจากพี่เชษฐ์ก่อนนะคะ ขืนไปยุ่งสุ่มสี่สุ่มห้าแล้วไม่ถูกใจคุณชายชัชวินเข้า นิลกลัวจะระเบิดบึ้มกลายเป็นโกโก้ครั้นเอา”
พี่เชษฐ์รับมุกของเธอด้วยการหัวเราะเสียงดังแล้วยกมือมายีหัวเธออย่างเอ็นดู... คงไม่ได้มองว่าเธอหัวเหมือนเห็ดแบบบางคนหรอกนะ
“อะแฮ่ม... แกพาน้องนินทาอะไรฉันรึเปล่าเจ้าเชษฐ์”
คุณชายชัชวินที่ไม่รู้เงยศีรษะขึ้นมาจากโต๊ะทำงานมุมห้องตอนไหนกระแอมกระไอแล้วกล่าวโทษน้องชายตัวเองทันที
“น้อง ?” ส่วนเธอนั้นชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ไม่คุ้นเอาซะเลยกับคำว่าน้องที่ออกจากปากพี่ชัช
“หรืออยากให้กลับไปเรียกยัยเห็ด”
ค่ะ !... เธออยากบอกให้เขากลับไปเรียกเธอว่ายัยเห็นตับเต่าอย่างแต่ก่อน ยังจะดีกว่าเสียอีก ยิ่งนึกถึงน้ำเสียงนุ่มๆ ติดจะขัดๆ เขินๆ เรียกได้ไม่เต็มปากแบบเมื่อครู่แล้วยิ่งขนลุกขนพอง
“เรียกนิลสิคะ พี่เชษฐ์ พี่ชิน พี่ชนก็เรียก”
“ไม่อยากเหมือนคนอื่น”
“แหมๆ ไอ้คนสำคัญ ไอ้คนพิเศษ กูก็อยากพิเศษสำหรับน้องนิลบ้าง งั้นกูเรียกด้วย”
วันนี้พี่เชษฐ์นึกอยากทำตัวเป็นเด็กไปด้วย ซึ่งไม่ได้เหมาะกับคนหน้าเข้ม ตานิ่ง แบบเขาเลยสักนิด ส่วนเธอนั้นกลายเป็นโกโก้ครั้นไปตั้งแต่ตอนที่พี่ชัชบอก ‘ไม่อยากเหมือนคนอื่น’ แล้ว
ที่พี่เชษฐ์บอกว่ามีเธอแล้วเขาจะได้แบ่งเบาภาระน่ะ ไม่ใช่เรื่องงานอย่างที่เข้าใจ พออยู่มาสักพักถึงได้รู้ว่าเรื่องที่เธอช่วยแบ่งเบาพี่เชษฐ์ได้ คือเรื่องไหน
“นมยี่ห้อนี้พี่ชัชซื้อไปคราวก่อนแล้วนะคะ ซื้อไปเยอะด้วย ยัยช่อกินไม่ทันหรอกค่ะ”
“อ้าวเหรอ... แล้วอันนี้ล่ะ”
เขาเอื้อมไปหยิบรังนกพร้อมดื่มในกระเช้าที่ทางห้างฯ จัดไว้สำหรับลูกค้าที่ต้องการจะมอบเป็นของขวัญในเทศกาลพิเศษที่กำลังจะมาถึง จนเธอต้องส่ายหน้าหวือเป็นรอบที่ร้อยของวัน
“อันนี้ที่บ้านก็ยังเหลืออยู่ค่ะ ถ้าจะซื้อนิลว่าพี่ชัชเอาแบบเป็นกล่องปกติดีกว่า จะได้ไม่บวกค่ากระเช้า ไม่สร้างขยะ ถือง่ายด้วยค่ะ”
“งั้นเอากี่แพ็กดี พี่กลัวพวกยัยแฝดกินไม่อิ่ม”
เธอมองพี่ชัชแทบจะโกยกล่องรังนกที่พนักงานเขาเอาออกมาจัดโปรโมชั่นอยู่ตรงทางเดินใส่รถเข็นด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความชื่นชม ตื้นตัน ปากก็เอาแต่บอกว่าไม่เอาหลานบ้างละ พวกมารหัวขนบ้างละ ต่อหน้าน้องสาวที่ท้องแก่ก็ทำปั้นปึ่งใส่ แทบจะไม่เคยพูดดีๆ ด้วย แต่ก็แอบดูแล ทำทุกอย่างให้ยัยช่อ อย่างกับตัวเองเป็นพ่อของยัยแฝดเสียเอง
... นี่ขนาดว่ายังไม่ได้ออกมาเป็นตัวเป็นตน คนเป็นลุงก็หลงเสียขนาดนี้แล้ว ไม่รู้ว่าพอได้เห็นหน้าหลาน พี่ชัชจะยังทำเข้มได้ลงคออีกมั้ย
“รังนกแพ็กเดียวพอแล้วค่ะ เอากล่องสีๆ ตรงนั้นไปด้วยค่ะ กินง่ายกว่า ผู้หญิงชอบ”
“กล่องนี้เหรอ”
“ไม่ใช่สีม่วงค่ะ อันนั้นถ้าเป็นคนธาตุเบากินแล้วจะถ่ายท้อง ไม่ดีต่อคนท้องบางคนเท่าไร เอาสีชมพูดีกว่าค่ะ”
“แล้วอันนี้กล่องเดียวจะพอเหรอ”
หน้าพี่ชัชดูเป็นกังวลจนเธอต้องย้ำให้แน่ใจ
“พอซะยิ่งกว่าพออีกค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ หรือมะรืนนี้ พี่ชัชก็ชวนนิลมาอีกอยู่ดีไม่ใช่เหรอคะ” ไอ้ที่บอกกลัวหลานจะไม่พอกินน่ะ เธอว่าเขากลัวหลานกินไม่ทันจะดีกว่า
ที่บอกงานยุ่งๆ ไม่ชอบออกมาข้างนอกนัก เพราะไม่อยากเป็นเป้าสายตา ก็นะ คนมันหล่อนี่ ไปทางไหนก็เด่น ส่องแสงออร่าระยิบระยับ แล้วที่นี่น่ะ คนบ้านชุษณปักษ์เสนีย์เขาเป็นคนดัง ยิ่งกว่าซุปตาร์เสียอีก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังขยันชวนเธอมาเดินห้างฯ สั่งของออนไลน์บ้าง เตรียมไว้ให้น้อง ให้หลานจนเกินความจำเป็น
“จ่ายเงินเสร็จแล้ว ไปหาอะไรกินกัน เราอยากกินอะไร พี่เลี้ยง”
“ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้วป่ะคะ พี่ชัชลากนิลออกมาตะลอนๆ ทั้งวันนี่” เขายิ้มกว้าง เพราะเธอไม่ได้พูดเกินจริง แถมยังเอามือมาหนีบเนื้อแขนเธอเบาๆ คล้ายจิกอีกด้วย ซึ่งพักหลังนี้เขาทำบ่อยๆ ไม่รู้มันเขี้ยวหรือเป็นซาดิสม์กันแน่
คนบ้านนี้เป็นอะไร ชอบประทุษร้ายร่างกายเธอกันจริง !
- Writer
