เมียลับของชัชวิน

บทที่ 4 ไม่มีใครดีเท่าพี่

“อารายๆ อาชักมองไม่เห็นถึงความน่ารักของลูกสาวป๊าเหรอเนี่ย... เอางี้ๆ เดี๋ยวป๊ายกอาหมวยให้ฟรีๆ แถมสมบัติอีกกระบุงโกยเลย เอามั้ยอาชัก”

ป๊าเธอชอบคนหล่อเพราะติดหนังฝั่งฮ่องกงหนักมาก เปิดรีรันทั้งวัน และตอนนี้ความต้องการสูงสุดก็คืออยากมีหลานที่เป็นหลานในไส้ อย่างลูกที่เกิดจากเธอใจแทบขาด บ่นเช้าบ่นเย็น นัดดูตัวกับแซ่นั้น ตระกูลนี้จนเธอหน่าย แต่ก็ต้องยอมตามใจคนแก่นั่นแหละ มีป๊ากับม้ากับเขาอยู่แค่สองคนนี่นา

แล้วไอ้ที่ทำเป็นใจป้ำจะยกสมบัติให้เขาน่ะ ไม่ใช่ว่ามองการณ์ไกลจะไปเอาสมบัติบ้านเขาแทนหรอกรึ อย่าคิดว่าเธอไม่ทันป๊าเชียว เธอกับช่ออัญชันคบหากันมาหลายปี บ้านชุษณปักษ์เสนีย์ก็แสนจะใจดีกับเธอ บางครั้งที่พายุเข้าหรือมหาลัยฯ มีวันหยุดน้อยแล้วต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ เธอก็ไปอาศัยบ้านเพื่อนอยู่หลายครั้ง ทุกเทศกาลคุณป้า แม่ของยัยช่อกับพี่ชัชก็ส่งของขวัญมาให้ป๊ากับม้าไม่ได้ขาด มีหรือที่ป๊าจะไม่ชอบ

“พี่มากับนิลเถอะค่ะ เดี๋ยวนิลพาไปพักที่ห้อง ให้เด็กจัดไว้ให้แล้ว” เชื่อมั้ยล่ะ ว่าพี่ชัชไม่มีสติจนถึงขั้นขับรถทางไกลมาหาเธอ ไม่จองโรงแรมไว้ด้วยซ้ำ ดีเท่าไรแล้วที่ยังมาถึง ไม่พุ่งลงข้างทางซะก่อน

“ยังไม่มีแฟนอีกเหรอ”

“คะ ?” เธอเหลียวกลับไปมองคนที่ขึ้นบันไดตามเธอมา เพราะชั้นสี่เป็นส่วนที่พักอาศัยของป๊าม้าและเธอ รวมถึงห้องนั่งเล่น ดูทีวี โต๊ะทานข้าว และห้องนอน ส่วนห้องที่จัดเอาไว้ให้แขกจะอยู่ชั้นห้า เมื่อพาพี่ชัชมาไหว้ทักทายพวกท่านเสร็จ เธอจึงพาชายหนุ่มขึ้นมาพักผ่อนข้างบนก่อน เดี๋ยวค่อยรอรับมื้อเย็นอีกที เพราะเห็นท่าทางอิดโรยของเขาแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้

“ป๊าเราบอกจะเอาพี่เป็นลูกเขย”

“โอ๊ย พี่ชัชอย่าไปใส่ใจเลยค่ะ เจอใครป๊าก็ทำแบบนี้หมดนั่นแหละ” เธอบอกปัดแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน ไม่รู้ว่าที่เขาพูดเรื่องแฟน เรื่องลูกเขยพวกนี้ขึ้นมา เพราะแค่ทักทายหาเรื่องคุยธรรมดา หรือคิดอะไรมากกว่านั้น

“ใครก็ไม่ดีเท่าพี่หรอก”

“...”

ยอมรับว่าเธออึ้งไปเลย

“พี่ชัชไม่ต้องมาเกทับเหล่าลูกเขยของป๊าหรอกค่ะ อยากเอาชนะไปหมดเลยนะคะ” เธอหยิบยกนิสัยชอบเอาชนะของเขามาอ้างแก้ใจสั่น

เธอหันกลับไปมองเขาอีกหน พร้อมผายมือเชิญเข้าห้องที่จัดไว้ เลยเห็นเขาขมวดคิ้วฉับ เหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง... แต่เธอคงคิดมากไป เขาอาจแค่สงสัยคำว่าเหล่าลูกเขย แต่เธอไม่อธิบายขยายความเพิ่มหรอก ไม่อยากให้ความหวังตัวเอง

“พี่ชัชหลับไปเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวใกล้มื้อเย็นนิลมาเรียก”

บอกเสร็จเธอก็หมุนตัวกลับ ดึงลูกบิดประตูปิดห้องให้เขาด้วย แต่ประตูกลับไม่ถูกปิดเพราะมีแรงยื้อไว้ จนเธอต้องช้อนตาขึ้นไปมองพี่ชัช เลิกคิ้วถามว่าเขาจะเอาอะไรอีกหรือเปล่า

“อย่าลืมบอกป๊าให้พี่ด้วยล่ะ”

“บอกว่าอะไรคะ”

“ขี้ลืมจริงยัยเห็ด” เขาจิ้มนิ้วมาที่หน้าผากเธอเบาๆ เผยยิ้มอ่อนบาง “ก็บอกว่าไม่มีใครดีเท่าพี่แล้ว...”