บทที่ 6 ซูชิหน้าคนหึง
1115 Words
“อาหารญี่ปุ่นอีกแล้ว”
“ก็พี่ให้นิลเลือก”
“อือ พี่พลาดเอง น่าจะรู้ว่าให้เราเลือกทีไร ได้กินแต่ปลาแต่สาหร่าย จนพี่จะใช้เหงือกหายใจได้อยู่แล้ว”
เธอยิ้มกว้างเพราะได้กินของโปรด ปลาแซลมอนซาชิมิเนื้อสีส้มๆ แทรกมันเป็นริ้วๆ ยั่วน้ำลายเธอที่สุด ยิ่งกินคู่กับยำสาหร่ายยิ่งใช่ เห็นพี่ชัชบ่นๆ แบบนี้ แต่เขาก็ตามใจเธอตลอด
“พี่ชัชลองซูชิหน้านี้ดูนะคะ อาโหร้ย อาโหร่ย”
“ฮึ ! ไม่ต้องมาประจบ พี่รู้หรอกว่านิลไม่กินหน้านี้ เลยยกให้พี่”
ถูกของพี่ชัช เซ็ตที่เธอชอบสั่งจะต้องมีซูชิหน้าที่เธอไม่ชอบมาสักคำสองคำ แต่เพราะสั่งแบบนี้คุ้มกว่า เธอเลยทำเนียนตักชิ้นที่ไม่กินให้เขาเสมอ
“ความจำดีนะคะเนี่ย”
“อะไรที่เป็นเรื่องของนิลพี่ไม่เคยลืมหรอก”
พี่ชัชทำเธอช็อตฟิลอีกแล้ว เลยต้องรีบกระดกชาเขียวอุ่นๆ ลงคอ วันนี้ปลาที่ร้านออกจะหวานเป็นพิเศษเกินไปหรือเปล่านะ
“พี่ชัชพูดเหมือนจีบนิล” ไหนๆ ก็ไหนๆ ลองดูอีกสักตั้งคงไม่เสียหายหลายแสนนักหรอก
“...”
คราวนี้เขาเงียบจนเธอใจฝ่อ แม้ไม่คาดหวัง แต่พูดกันตามจริง ก็คือเธอหวังให้เขาทำอะไรๆ ให้มันชัดเจนสักที
“นิล... นิลใช่มั้ย”
เธอหันไปตามเสียงเรียก แล้วก็เห็นว่าเป็นเพื่อนร่วมคณะ ร่วมเอกเดียวกันชื่อ ณพล ตอนเรียนอยู่พลยังเคยช่วยติววิชาที่เธอกับช่ออัญชันไม่ค่อยถนัดให้ด้วย และเพราะไม่ได้เจอกันนานเธอจึงแสดงความดีใจมากไปหน่อย เลยทักทายพูดคุยกับเพื่อน ถามสารทุกข์สุกดิบกันตามประสา จนลืมสังเกตสีหน้าของคนที่มาด้วย
“นี่พล นิลจะแนะนำให้รู้จักพี่ชัช ชัชวิน พี่ยัยช่อไง”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมณพล เพื่อนนิลกับช่อ ผมรู้จักคุณชัชวิน เห็นเคยออกงานกับคุณป้าชมนาดบ่อยๆ”
เขายื่นมือไปจับกับเพื่อนของเธอ แม้จะอายุน้อยกว่ามาก แต่ณพลคงอยากทำความรู้จักกับชัชวินในฐานะคนทำธุรกิจ ณพลสานต่องานที่บ้านและจับธุรกิจอีกหลายตัว เขาเป็นคนเก่ง คงมองเห็นช่องทางและหาคอนแทกในวันข้างหน้าไว้
“ครับ ถ้าตาไม่บอดก็คงเห็น ผมกับแม่ไม่ได้ซ่อน”
เธอถึงกับสตั๊นเมื่อได้ยินสิ่งที่พี่ชัชพูด ก็รู้ว่าเขาดูจะไม่ค่อยเป็นมิตรแก่เด็ก สตรี และสิ่งแวดล้อม แต่นี่เพื่อนเธอเลยนะ ยังไงก็ควรรักษาหน้ากันบ้างสิ หรือต่อให้เขาไม่สนใจหน้าเธอ ก็ควรจะนึกถึงน้องสาวตัวเองบ้าง ต่อไปนัดพบปะ พูดคุย รียูเนี่ยนกัน คงได้วางตัวลำบากพิลึก
“ฮ่าๆ คุณชัชนี่อารมณ์ขันเหมือนกันนะครับ”
ดีที่พลช่วยแก้สถานการณ์อิหลักอิเหลื่อนี้ เธอเลยร่วมด้วยช่วยเขาหัวเราะแบบฝืดๆ พูดคุยกันอีกไม่กี่คำพลก็แยกตัวไป ส่วนเธอกินอาหารตรงหน้าต่อ พี่ชัชทำหน้าบอกบุญไม่รับ คงอยากจะกลับบ้านเต็มแก่ คนติดบ้านก็แบบนี้
แต่ที่น่าหงุดหงิดก็คือ เธอถามอะไรเขาก็ไม่ตอบ ทำหน้าง้ำหน้างอ แถมยังใช้ตะเกียบจิ้มซูชิเล่นจนเจ้าก้อนแป้งน้อยๆ เละไม่มีชิ้นดี ไม่รู้ว่าเกิดไม่พอใจอะไรขึ้นมา อากาศในร้านร้อนไป อาหารไม่ถูกปาก หรือเด็กโต๊ะเยื้องๆ เล่นกันเสียงดัง แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศ เลือดจะไปลมจะมา หรือเกิดอาการวัยทองขึ้นฉับพลัน เขาก็ไม่ควรมาลงกับเธอนี่
ในเมื่อพี่ชัชมึนตึงใส่เธอก่อนได้ เธอก็จะทำบ้าง คราวนี้ไม่ง้อก่อนหรอก...
“พี่ชัชไปกินรังแตนที่ไหนมารึเปล่าครับน้องนิล” ชนน มองตามพี่ชายที่เดินผ่านทุกคนขึ้นไปนั่งที่โต๊ะทำงานบนชั้นลอย แบบไม่ทักไม่ทายใครสักคำ
“นิลก็ไม่รู้ค่ะ สงสัยโมโหที่นิลพาไปกินของที่พี่ชัชไม่ชอบ” เธอตอบชนน พี่ชายคนที่สามของช่ออัญชันไป
“หือ จะใช่เหรอครับ ปกติพี่ชัชลิ้นจระเข้จะตาย ยัยช่อเคยทำมาม่าลอยแก้วให้กิน ยังกินได้เลย”
ตอนนั้นพวกเขา 5 คนพี่น้องถูกลอยแพจากคุณนายชมนาด ปล่อยให้อยู่กันตามยถากรรม เรียกได้ว่าพากันกินมาม่าทุกมื้อ แล้วหนึ่งในหมู่เราพี่น้องก็ดันมีคนอยากกินของหวานขึ้นมา ยัยช่อเลยขันอาสาไปทำให้ แล้วน้องเขาก็ได้รังสรรค์เมนูจากวัตถุดิบหลัก ออกมาเป็นมาม่าลอยแก้วให้ทุกคนได้กิน
“งั้นเล่าให้พี่ฟังคร่าวๆ หน่อยสิครับว่าไปทำอะไรกันมาบ้าง พี่ว่าง เดี๋ยววิเคราะห์ให้”
“ก็ไปซื้อของกินของใช้ ของบำรุงให้ช่ออย่างทุกทีค่ะ เสร็จแล้วก็ไปกินซูชิกัน แล้วก็บังเอิญเจอเพื่อนของนิล คุยกันสักพัก พอแยกย้าย กินเสร็จก็กลับมานี่แหละค่ะ”
“เพื่อน ?... ผู้ชายเหรอครับ”
“ค่ะ”
“อ่อ...”
ชนน อดีตนายทหารหน่วยรบพิเศษยิ้มกริ่มแล้วหันไปสบตากับเชษฐาผู้เป็นพี่ชายอย่างรู้กัน
“ถ้าอย่างนั้นน้องนิลคงต้องไปง้อแล้วละครับ”
“เรื่องอะไรล่ะคะ นิลไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย นี่ก็ไม่ยอมคุยกับนิลสักคำ”
“นี่แหละครับความผิดน้องนิลเต็มๆ ใช่มั้ยพี่เชษฐ์”
อะไรกัน ทำไมพี่เชษฐ์ถึงได้พยักหน้าหงึกหงักรับคำพี่ชิน เธอยังขัดข้องใจว่าตัวเองผิดอะไร แต่ไม่ต้องรอให้ถาม พี่เชษฐ์ก็เป็นคนเฉลยให้
“คนมันหึงน่ะ ให้ใครไปง้อก็คงไม่หาย ต้องให้ต้นเหตุแห่งความหึงเป็นคนไปจัดการเท่านั้น”
“ใครหึงใครคะ พี่ชัชน่ะเหรอหึงนิลกับเพื่อน ไม่มีทางเลยค่ะ นี่ถ้าบอกว่าพี่ชัชไม่ชอบหน้าพลเพื่อนของนิล เพราะคิดว่าพลเคยจีบยัยช่อ ยังจะฟังขึ้นซะกว่า” เธอไม่ได้ขัดเขินหรือรู้สึกเอะใจอะไรกับความเข้าใจของพี่ๆ คนบ้านนี้ชอบเชียร์เธอให้พี่ชัชอยู่แล้ว โดยเฉพาะคุณป้าชมนาด ที่อยากเห็นลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝาไปสักคน
มันต้องไม่ใช่แบบที่พี่เชษฐ์ กับพี่ชินเข้าใจอยู่แล้ว
“เอ้า ถ้าไม่เชื่อพี่ ก็แล้วแต่เลย...”
- Writer
