บทนำ งานแต่งโดนป่วน (2)

1024 Words

แค่เขากะพริบตา ก็กลายเป็นว่าเธอไปอยู่หน้าเวทีกับชลิตาและนีรนาถแล้ว ยัยอวบไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่! ตอนนี้จังหวะเพลงพีคด้วยสิ! ...น้องสิพาไปทบทวนความหลัง สิพาไปนั่ง เด๋อเดี่ยงด่าง เด๋อเดี่ยงเด๋อ เด๋อเดี่ยงเด๋อ เด๋อเดี่ยงเด๋อ เดี่ยงเด๋อเดี่ยงด่าง เด๋อเดี่ยงเด๋อ เด๋อเดี่ยงเด๋อ เด๋อเดี่ยงเด๋อ เดี่ยงเด๋อเดี่ยงด่าง อ้ายอยู่ทางเทิ่ง น้องอยู่ตะล่าง เปลี่ยนกันลุก เปลี่ยนกันลุก เปลี่ยนกันนั่ง อ้ายเดี่ยงเด๋อ น้องเดี่ยงเด๋อ เฮาเดี่ยงด่าง มันกะเสียวทุกครั้ง ยามลมมันถั่ง มันถั่ง มันถั่ง ถั่ง ถั่ง ถั่ง ตอนเฮาเด๋อเดี่ยงด่าง... เด๋อเดี่ยงด่าง - ลำไย ไหทองคำ “ฮิ้วววว” เสียงโห่ร้องเฮฮาสนุกสนานดังลั่น แต่แค่นั้นยังไม่พอ จบจากเพลงของลำไย ก็ยังมีห่อหมกฮวกอีก แต่ละอย่างไหนเลยที่คนจริงจังเคร่งขรึมอย่างขุนพลจะชอบใจ เขาไม่มีปัญหากับการให้เพื่อนมาสนุกสนานแบบนี้หรอก แต่เอาแค่พอดีๆ เถอะ อย่าให้มันมากไปจนน่ากลัว แถมท่าเต้นแต่ละคนก็กวนตีนเสียนี่กระไร ที่สำคัญเจ้าสาวของเขาเหมือนกำลังโดนจังหวะมันๆ เข้าสิง นางไม่เคยใจแตกแบบนี้ เห็นแล้วเขาหลอน! มื้อนี้เฮียนข่อย เพิ่นไปประสาฮีตฮอย ลงท่งหาหอย หาเห็ดและหาปลา เพิ่นส่อนอยู่บวก เพิ่นได้ฮวกมา เขียดจีนา แมงดาและกบน้อย มื้อนี้เฮียนข่อย ประมาณหกโมงแลง เพิ่นเฮ็ดแนวกินแลง หอมหิ่นๆ กลิ่นตำดัง มีตำบักหุ่งหมกฮวกและกุ้งห่าง ถอนหายใจดังๆ กำลังนั่งแม่ข่อยใช้ เทิ่งอยากสิห่อง อยากสิไห่ เพิ่นบอกข่อยฮิฟ้าวไป เอาห่อหมกฮวก ให้ป้าสาก่อน เบิ่งไปฮอดเฮือนป้า เอิ้นหาป้าหมากะหอน ป้าเฮาบ่อยู่บ้าน ห่อหมกฮวกเอาไปฝากป้า ป้าไปนา เลยห้อยไว้หน้าฮั้ว ขากลับรถเสือกยางฮัว แหกลงแขงฮั๋ว รถกะเลยฮ้าง เบิ่ดแฮงหอบขึ้นฮึ้บๆ ฟ้าห้องฮึ้มๆ ฝนกะตกฮำ ฮาดหัวไหลมาฮอดหำ ฝนตกฮำเฮา เปียกฮอดหมกฮวก... ห่อหมกฮวกไปฝากป้า - ลำเพลิน วงศกร feat. เต๊ะ ตระกูลตอ “โอ๊ย...กูจะบ้าตาย” ขุนพลทึ้งหัวตัวเองแรงๆ เขามีแต่เจ้าบ่าวเมาแอ๊ะเมาแอ๋ ร้องรำทำเพลงไม่เลิกไม่รา นี่เจ้าสาวเมาการเต้น เต้นเอาๆ ไม่เกรงใจชุดเจ้าสาวและไม่เกรงใจหุ่นอวบๆ ของตัวเองเลย... “ไอ้เล็กพอเถอะ” ศุภณัฐพยายามดึงไมโครโฟนออกจากมือเพื่อน เพื่อจะได้พากันกลับบ้านสักทีหลังจากที่มันร้องและเต้นมาหลายเพลงแล้ว แต่วรฤทธิ์ก็โวยวายไม่ยอมท่าเดียว “ไม่พอ กูไม่กลับ!” “มันดึกแล้วไอ้เล็ก” “กูไม่กลับ กูจะไม่ยอมให้พี่กูเหงา” วรฤทธิ์ว่าอย่างแข็งขัน แม้จะซัดวิสกี้ไปจนมึน แต่น้ำเสียงยังคงดังกังวาน ร้องเพลงได้อีกเป็นอัลบั้ม “คืนนี้กูจะอยู่กับพี่คิงทั้งคืน ยาวไปๆ ๆ” พูดเองเออเอง ไม่ได้ถามเจ้าบ่าวเลยสักนิดว่าเขาอยากให้มันอยู่ด้วยไหม “ไอ้เล็ก มึงจะป่วนกูไปถึงไหนวะ” ขุนพลพึมพำอย่างอ่อนใจ ก่อนจะหันไปมองคนข้างกายด้วยสายตาดุๆ เมื่อเห็นว่าเจ้าหล่อนขยับกายโยกย้ายไปตามเพลงที่นักร้องประจำวงดนตรีอีกคนบรรเลงขึ้นมา และเมื่อเห็นว่าเขามองดุ อาทิตยาก็หยุดขยับกายโดยพลันแล้วยืนสงบเสงี่ยมทันที นานๆ จะได้เต้นเลยลืมตัวไปหน่อย สนุกมากไปจนเสียภาพพจน์ในสายตาเจ้าบ่าวเสียแล้ว “ผมรักพี่...ผมจะไม่ทิ้งพี่คิง...” วรฤทธิ์ว่าพลางโวยวายพลางเมื่อโดนศุภณัฐลากลงมาจากเวที แต่ยังไม่ถึงขั้นบันได คนที่ตั้งใจจะอยู่จนเช้าก็สลัดตัวออกจากการเกาะกุมของเพื่อน แล้ววิ่งกลับเข้าไปเต้นเดาะเต้นด่องกับนักร้องที่มาพร้อมวงดนตรีนั้นทันที เล่นเอาศุภณัฐส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ก่อนจะเดินลงจากบันไดเวทีเตี้ยๆ นั้น แล้วบอกกับบ่าวสาวว่าไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวคงจะต้องขอตัวพาคนอื่นๆ กลับก่อน ซึ่งขุนพลและอาทิตยาก็พยักหน้าเห็นด้วย สุดท้ายทั้งหมดก็กลับบ้านกันไป มีแต่วรฤทธิ์เท่านั้นที่ตามมาป่วนจนถึงตอนเข้าหอ แต่สุดท้ายชลิตาก็สามารถพาเขากลับบ้านไปจนได้... “เฮ้อ เหนื่อย” คนที่เป็นเจ้าบ่าวและวุ่นอยู่กับพิธีการต่างๆ นานามาตั้งแต่เช้าจนถึงงานเลี้ยงเลิกถึงกับบ่นพึมพำออกมาอย่างอดไม่ได้ และแม้จะเข้าใจว่าตัวเองบ่นคนเดียวเบาๆ แต่กลายเป็นว่าคนบางคนกลับได้ยินด้วยซะอย่างงั้น และเธอก็เอ่ยถามเขาอย่างห่วงใย “หิวไหมคะ” “ไม่หิว ง่วง” อาทิตยาเพียงอมยิ้ม ก่อนจะเดินมาหาเขา พร้อมกับช่วยแกะชุดสูทให้อย่างไม่เกี่ยงงอน “จะบ้าตายกับไอ้เล็ก ไอ้เวร!” อีกครั้งที่ขุนพลอดด่าวรฤทธิ์อีกไม่ได้ ก็มันเล่นป่วนเขามาตั้งแต่เช้ายันดึก เช้าน่ะไม่เท่าไหร่เพราะเป็นพิธีสงฆ์และมีแต่ญาติผู้ใหญ่มาเป็นสักขีพยาน แต่ตอนงานเลี้ยงเย็นนี่สิ เขาล่ะอยากเอาปี๊บคลุมหัว และไหนจะมากวนประสาทตอนคนจะเข้าหออีก คือมันคิดว่าอยากกีดกันไม่ให้เขากับยัยอวบทำศึกสงครามรักหรือยังไง มันไม่ต้องพยายามอะไรเลยด้วยซ้ำ ด้วยว่าให้ตายวันนี้เขาก็ไม่มีแรงเหลือแล้ว ง่วงจะตายห่า คิดว่านะ! “ดูท่าเล็กจะสนุกกว่าใครเพื่อนเลยนะคะ ทั้งร้องทั้งเต้นไม่หยุด” อาทิตยาเปรยอย่างหาเรื่องคุยระหว่างที่ช่วยเขาแกะกระดุมแขนเสื้อเชิ้ตตัวใน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more