ดุจดาวโอบดิน

EP.06 ลองของกันหน่อย

“จะมาเมื่อไร” คนที่อารมณ์ดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อเอ่ยถาม

“พรุ่งนี้ค่ะ ว่าแต่จะให้สอนงานอะไรบ้างล่ะคะ พรุ่งนี้ผู้จัดการมีไปพบผู้จำหน่ายข้างนอก ยุรีจะได้สอนได้ถูกใจไงคะ”

น้ำเสียงประจบประแจงเพราะเริ่มเห็นแววตาขวางๆ มองมาที่เธอ มยุรีจึงรีบเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองในทันที เพราะรู้ว่าไพโรจน์นั้นชอบนักหนาที่จะให้เธอแทนตัวว่า ‘ยุรี’ เขาว่ามันเร้าอารมณ์อย่างแรงเวลาเธอใช้แทนตัวยามอยู่เหนือร่างของเขา

“ฉันจะสอนเอง” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าอย่างไม่คิดจะปกปิดสักนิดยามนิ้วมือค่อยๆ ลูบไล้ไปมาบนรูปเล็กจิ๋วที่ติดมากับใบสมัครงาน

“แล้วไม่ไปพบผู้จำหน่ายหรือคะ”

“ไม่ใช่เรื่องของเธอ ฉันจัดการเองได้”

มยุรีสะบัดหน้าพรืด น้ำเสียงขุ่นๆ นั้นเธอคงไม่คุ้มที่จะไปแลกเพราะไม่ว่าจะทำยังไงก็คงจะรั้งไพโรจน์ให้มีแต่เธอไม่ได้ หรือแม้อยากจะกรี๊ดให้สุดเสียงเพราะความอัดอั้นก็ต้องระงับไว้ให้จงได้ นิ้วมือจึงรัวเร็วบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างระบายอารมณ์ ในสถานที่ทำงานเธอจะทำอะไรได้นอกจากต้องระบายกับเครื่องใช้สำนักงาน แต่ถ้าเป็นที่บ้านในเวลานี้คงมีอะไรแตกหักบ้างบางชิ้นล่ะนะ

ดวงตาเรียวรีเจ้าเล่ห์มองมายังพนักงานจัดซื้อที่เป็นทั้งลูกน้องและเป็นทั้งนางบำเรอชั่วคราวที่เขามักจะใช้ระบายอารมณ์ใคร่อยู่เสมอ แม้จะไม่ถูกใจใบหน้าหมวยๆ ที่แต่งแต้มเสียจนเกินงามนั้นสักเท่าไร ทว่าความขาวอวบและเต่งตึงไปทั้งตัวก็ยังให้อภัยได้เสมอ เสียดายที่มุกดาชิงลาออกไปเสียก่อนไม่งั้นคงได้มาสนองความใคร่อีกคน จะว่าไปแล้วเด็กนั่นก็ใจเสาะเหลือทนแค่แตะนิดแตะหน่อยทำเป็นทนไม่ได้ แต่เขารู้ว่าไม่ใช่เรื่องนี้เพียงเรื่องเดียวที่ทำให้มุกดาอยู่ไม่ได้คงจะเป็นเพราะเรื่องนั้นด้วย

‘เอาน่า...ฉันจะให้เธอมากกว่าที่เคยให้ใคร เก็บไปคิดดูก่อนก็ได้ ถ้ามันน้อยไปแล้วเธออยากได้อะไรเพิ่ม บ้าน คอนโด รถหรูสักคัน หรือว่าเงินฝากในธนาคาร ทุกอย่างที่เธอต้องการเลือกได้เลย ขอแค่เธอทำตามที่ฉันบอก...ทุกอย่าง’

‘มุกคงไม่มีความสามารถหรอกค่ะ มุกไม่กล้าด้วย มุกกลัวติดคุก’

‘ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันรอบคอบเสมอ แค่เธอทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เท่านั้น ยุรียังทำได้เลย เธอเห็นมั้ยเขาน่ะมีแต่เฟอร์นิเจอร์ดีๆ ใส่ทั้งนั้น เธอไม่อยากมีเหมือนเขารึไง’

‘ไม่ค่ะ มุกไม่เอา มุกกลัว มุกไม่กล้าด้วย ผู้จัดการอย่าให้มุกทำเลยนะคะ’

‘โง่! คงไม่มีคำไหนเข้ากับเธอได้มากกว่าคำว่าโง่แล้วล่ะมุกดา สวยแต่โง่ เชอะ! เงินมากองตรงหน้าไม่เอา ไม่เรียกว่าโง่แล้วจะเรียกว่าอะไรได้’

หญิงสาวที่ดูอ่อนต่อโลกน่าจะเกลี้ยกล่อมได้ง่ายทำหน้าเหมือนคนจะตายเสียให้ได้แล้วเธอก็หายเข้ากลีบเมฆ มีแค่ใบลาออกส่งมาจากฝ่ายบุคคลให้เขาเซ็นเท่านั้น แล้วคนหน้าจิ้มลิ้มนี่ล่ะจะ ‘ฉลาด’ หรือว่า ‘โง่’ กัน

“หวังว่าจะอยู่ด้วยกันได้นานนะสาวน้อย หึหึหึ...” ไพโรจน์กระหยิ่มยิ้มย่องนิ้วมือเกลี่ยอยู่บริเวณริมฝีปากล่าง เมื่อนึกถึงรสชาติความหวานที่จะได้ลิ้มลองในไม่ช้าเขายิ่งรู้สึกตื่นตัวมีความสุข

ผู้จัดการคนใหม่ภายใต้บุคลิกสูงใหญ่ดูดีและหล่อเสียจนสาวๆ ในฝ่าย QA. และฝ่ายใกล้เคียงแทบจะละลายสลายตัวเป็นหมอกแล้วมากระจายกันอยู่รอบตัวผู้จัดการสุดหล่อนั้นทำให้เขาหมั่นไส้อย่างที่สุด

‘สวัสดีครับ ผมขอแนะนำตัวก่อนเลยละกัน ผมชื่อกฤปมัย ทองภูผา ชื่อเล่นดินครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนอีกครั้งนะครับ ผมยังใหม่กับงานนี้ มีอะไรก็แนะนำได้ไม่ต้องเกรงใจ หากผมพิจารณาหรือตัดสินใจอะไรไปที่ไม่เหมาะสมรบกวนแจ้งผมด้วย เพราะพวกคุณทุกคนเก่งกว่าผมแน่นอน ขอบคุณครับ’

คำแนะนำตัวของผู้จัดการคนใหม่สร้างทั้งความรู้สึกดีและไม่ดีในสายตาของพนักงานแตกต่างกันออกไป บางคนคิดว่าหัวหน้าอ่อนน้อมถ่อมตนและพร้อมจะให้เกียรติลูกน้องให้สิทธิ์ที่จะพูดในสิ่งที่ผิดหรือถูกตามความคิดของตัวเองแต่บางคนกลับไม่คิดเช่นนั้น

"เป็นผู้จัดการแต่ไม่รู้งานด้าน QA. เลย จะเอามาทำอ่าวอะไรวะ อย่างนี้มีปัญหาจะพึ่งพาอะไรได้ กูไม่เข้าใจท่านจริงๆ เล้ย หรือเส้นมันใหญ่นักวะ” สยามพนักงาน QA. ในตำแหน่งผู้ช่วยของวีระยุทธ อดไม่ได้ที่จะต้องเปรยเรื่องนี้ให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ฟัง เพราะหน้าตาหล่อแต่ท่าทางไก่อ่อนแบบนั้นจะมาสู้อะไรกับจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ได้ ยิ่งรู้ว่าพนักงานซุบซิบกันเรื่องเส้นขนาดใหญ่เขายิ่งไม่ชอบใจ

“เออว่ะ กูก็ว่าอย่างนั้น เห็นเมื่อวานพนักงานพูดกันว่า ท่านพาเดินชมทั่วโรงงานเองเลยนะโว้ย!” พนักงานอีกคนเอ่ยสนับสนุน

“อย่างนี้ กูอยากลองของว่ะ มึงว่ามั้ย”

“เยี่ยมเลยมึง น่าสน แล้วมึงจะทำไง ไหนฝอยมาดิ” น้ำเสียงและสีหน้าเจ้าเล่ห์ของสยามทำให้เขานึกอยากมีส่วนร่วมด้วย

“ไม่ต้องทำไงหรอก เดี๋ยวของก็มีมาให้ลองแล้ว กูจะดูซิว่าผู้จัดการคนใหม่ของกูจะตัดสินใจยังไง”

สิ่งที่สยามนึกถึง ‘ของ’ ก็คือชิ้นงานไม่ได้คุณภาพจากฝ่ายการผลิตที่จะมีส่งเข้ามาในฝ่าย QA. ทุกวันตามรายการที่พบปัญหา ไม่รวมงานที่ตีกลับมาจากลูกค้ากรณีที่พบปัญหาเมื่อสินค้าส่งถึงมือลูกค้าแล้ว ซึ่งถือเป็นกรณีเร่งด่วน! ที่อาจต้องนำสินค้าไปแลกเปลี่ยนหรือต้องไปคัดแยกสินค้าที่บริษัทของลูกค้าให้ทันท่วงที และในวันนี้เหตุการณ์ไหนล่ะที่จะมาก่อน แล้ว ผจก.เส้นใหญ่จะรับมือไหวหรือเปล่า