7
1490 Words
“ขอบใจจ้ะเพื่อนรัก พรุ่งนี้จีนไปทำงานวันแรกใช่ไหม ดาอวยพรให้จีนโชคดีนะจ๊ะ ถ้ามีปัญหาอะไรโทรมาหาได้เลย”
พิรันดากำชับด้วยความตื่นเต้นที่เพื่อนสาวจะได้เจอกับพี่ชายเป็นครั้งแรก เธอแอบลุ้นว่าพลจะประทับใจหรือนึกชอบเพื่อนรักของเธอบ้างไหมหนอ
สำหรับเวลาที่เธอกับเพื่อนจะคุยกันก็ได้นัดแนะกันเป็นที่เรียบร้อย เพราะเธออยู่ประเทศไทย ถ้าพลเกิดโทรมาแล้วความแตกว่าเธอไม่ได้อยู่สเปน ต้องแย่แน่ๆ ดีที่เธอสั่งเบนจามิน น้องชายคนเล็กให้รับหน้าพลเอาไว้เวลาเขาโทรไป ไม่งั้นการที่เธอปลอมตัวมาเป็นแม่บ้านต้องรู้ไปถึงหูคนอื่นๆ แน่นอน
“เจ้าค่ะ จีนก็ขอให้ดาสมหวังในความรักนะจ๊ะ ขอให้พี่ดลขันแตก เอ๊ย! ให้ดาเอาชนะใจพี่ดลได้สำเร็จ ฮ่าๆๆ”
แม้จะเป็นคนขี้อาย แต่เวลาอยู่กับเพื่อน จิณห์จุฑามักพูดเล่นเสมอๆ เพราะความสนิทจึงไม่ต้องขัดเขินมากนัก
“จ้า... ฝันดีนะจีน พรุ่งนี้ดาต้องรีบตื่นทำอาหารให้พี่ดล พี่ดลทานอาหารเช้ามาก เจ็ดโมงก็ตั้งโต๊ะ”
“จ้าฝันดี ขอให้ทำงานบ้านอย่างมีความสุข มีความสุขทุกเวลาของชีวิตจ้าเพื่อนเลิฟ” จิณห์จุฑาอวยพรให้เพื่อนเสียงใส
“เช่นกันจ้า” เมื่ออวยพรกันเสร็จสรรพ พิรันดาจึงทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง
พรุ่งนี้เธอจะตื่นแต่เช้าทำอาหารเช้าให้เขาอย่างตั้งใจ พิรันดาพลิกไปมาอีกไม่กี่ครั้งก็เผลอหลับด้วยความเหนื่อย
อีกด้านของบ้าน ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้านกลับนอนไม่หลับ รูปร่างหน้าตา และรอยยิ้มสดใสของแม่บ้านคนใหม่กำลังรบกวนจิตใจอย่างหนัก เขากำลังนึกชอบหญิงสาวที่เพิ่งพบไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ เป็นไปได้ยังไงนี่
“สงสัยจะบ้าไปแล้ว คิดอะไรไม่ดีกับแม่บ้านของตัวเองแบบนี้นี่”
ดลรวีด่าตัวเอง แต่อดแปลกใจไม่ได้ว่าเขาไม่เคยจะหวั่นไหวกับใครแรกเห็นแบบนี้มาก่อน นอกจากแฟนที่คบกันหลายปีเพราะเธอปันใจไปให้ชายอื่น ตอนนั้นบริษัทกำลังระส่ำระสาย เขาต้องทำงานหนักมากกว่าเดิมหลายเท่า จนไม่มีเวลาให้ เขาไม่โทษที่เธอเปลี่ยนใจไปหาคนใหม่ แม้จะเสียใจมากก็ตาม แต่ถ้าได้เห็นเธอมีความสุข เขายินดีกับเธอด้วย
... ที่สำคัญ เป็นการพิสูจน์ความรักของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีต่อเขา
“พี่ดลขา... อุ้มน้องดาหน่อยสิ”
เด็กหญิงพิรันดาตัวอ้วนกลม แถมฟันหลอด้านหน้าสองซี่ออดอ้อนเพื่อนรักของพี่ชายให้อุ้มขณะเขามาหาที่บ้าน
“เราตัวหนักจะตายไปอ้อนพี่ดล พี่ดลจะอุ้มไหวเหรอ”
พลหัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดี ล้อน้องสาวคนเดียวยิ้มๆ
“พี่ดลว่าน้องดาอีกแล้ว น้องดาโป้ง โกรธร้อยปีเลยค่ะ”
พิรันดาที่ยังเด็กนักโป้งพี่ชายอย่างแสนงอน
“โอ๋ๆๆๆ มามาครับพี่อุ้ม”
ดลรวีอุ้มเด็กน้อยวัย 7 ขวบขึ้นด้วยความรักความเอ็นดู พิรันด กอดคอหนาของเพื่อนพี่ชายแน่น ก่อนหอมแก้มหล่อนั้นเบาๆ หนุ่มหล่อถึงกับหัวเราะชอบใจในความขี้อ้อนของน้องสาวเพื่อนรัก
“พี่ดลขา โตขึ้นน้องดาจะเป็นเจ้าสาวของพี่ดลนะคะ”
พิรันดาหยิกแก้มเพื่อนรักของพี่ชายเบาๆ จนดลรวีกับพลหัวเราะเสียงดัง
“แก่แดดจริงนะเรา” ดลรวีหยิกแก้มป่องเบาๆ หอมแก้มใสๆ นั้นอย่างไม่คิดอันใดมาก
“สัญญาสิคะ ว่าพี่ดลจะเป็นเจ้าบ่าวของน้องดา”
เด็กหญิงพิรันดายื่นนิ้วก้อยป้อมๆ ไปด้านหน้าเพื่อนพี่ชายเพื่อขอคำมั่น
“สัญญาครับ แต่ว่ากว่าน้องดาจะโต พี่คงแก่พอดีสิครับ”
ดลรวีเกี่ยวนิ้วก้อยสัญญาให้ตามประสา แบบไม่คิดอันใดจริงๆ
“น้องดาจะรีบกินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ ค่ะ”
“ถ้ากินเยอะเกิน แทนที่จะโตแต่จะอ้วนแบบนี้น่ะสิ”
พลตีก้นน้องสาวขี้อ้อนเบาๆ เขาใจหายที่มารดาเลี้ยงที่มีฐานะเป็นน้าสาวจะเดินทางไปอยู่ต่างประเทศหลังจากบิดาเขาสิ้น เพราะทนความกดดันของผู้เป็นป้าไม่ไหว ท่านจะหาผู้ชายมาให้น้องสาวคนเล็กแต่งงานอีกครั้ง อย่างไม่คิดจะถามความเห็นชอบจากพิสมัยเลย
พิสมัยจะพาเขาไปอยู่ต่างประเทศด้วย แต่พิมพ์แขไม่ยอม ดังนั้นอีกไม่นานเขาคงไม่ได้เล่นกับพิรันดาแบบนี้อีกแล้ว แค่คิดก็รู้สึกใจหายอยู่มาก
“แต่ต้องกินเยอะๆ ค่ะ คุณแม่บอกว่าจะได้โตไวๆ”
พิรันดายังเถียงพี่ชายตามคำสั่งสอนของมารดา
“เด็กๆ กินได้ แต่ถ้าโตๆ กินมากเดี๋ยวจะอ้วนเป็นตุ่มนะคะ” พลขยี้หัวน้องสาวเบาๆ
“พี่ดลสัญญาแล้วนะคะ อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับน้องดา ไม่งั้นน้องดาจะโกรธพี่ดลจริงๆ ด้วย”
พิรันดากอดคอดลรวีอย่างอ้อนๆ จนหนุ่มน้อยทั้งสองอดจะอมยิ้มในความน่ารักของน้องน้อยไม่ได้
พิสมัยย้ายมาอยู่ที่สเปนเพียงไม่นานเธอก็ได้ตัดสินใจแต่งงานกับเดวิด นี่ถือว่าเป็นรักครั้งแรกเลยก็ว่าได้ และทั้งสองร่วมลงทุนเปิดร้านอาหารไทยกันที่นี่
เดวิดเป็นรักครั้งแรกของพิสมัยเนื่องจากตอนที่นางแต่งงานกับพิชัยเพราะเหตุตกกระไดพลอยโจน เธอไปเลี้ยงดูพลหลังจากพี่สาวคนรองเสียชีวิต แล้วคืนหนึ่งเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเกิดได้เสียกับพิชัยโดยไม่ตั้งใจ เขาจึงขอเธอแต่งงาน และอยากให้พลมีแม่ พิสมัยสงสารหลานชายจึงตัดสินใจแต่งงานกับพิชัยด้วยความเห็นดีเห็นงามของพิมพ์แขพี่สาวคนโต
ดังนั้นเมื่อพิชัยเสียชีวิต เธอยังสาวยังสวย พิมพ์แขหวังดีอยากให้เธอมีคนดูแล แต่ไม่เคยถามความต้องการ เธอจำต้องหนีมาอยู่สเปนและได้พบกับเดวิดในที่สุด เขาเป็นผู้ชายที่ตลกเฮฮาและชอบทำอาหารมาก ที่สำคัญเขาเป็นคนดีทำให้เธอมีความสุขมากกว่านักธุรกิจหนุ่มใหญ่มากมายที่พี่สาวหาให้
พิรันดาในวัย 15 ได้เดินทางกลับมายังต่างประเทศ มาเยี่ยมพี่ชายที่ปกติพลจะเดินทางไปเยี่ยมเธอและมารดาเป็นประจำทุกปีที่สเปน สาวน้อยวัยสิบห้าอยากเจอดลรวี ชายหนุ่มในดวงใจมากที่สุด แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อดลรวีกำลังคบหาดูใจกับพราวดาวเพื่อนที่เปลี่ยนความสัมพันธ์มาเป็นคนรัก ดังนั้นพิรันดาจึงน้อยใจกลับต่างประเทศไปโดยที่ไม่ไปหาดลรวี เพราะเธอคิดว่าเขาคงลืมเด็กอ้วนๆ เหมือนลูกบอล ฟันหลอไปเสียแล้ว
ตลอดระยะเวลาพิรันดาติดตามข่าวคราวของดลรวีอยู่ตลอด เธอแอบถามพี่ชายแต่ไม่ให้พลสงสัย เพราะถามแค่สารทุกข์สุขดิบทั่วไปเท่านั้น และตั้งปณิธานว่าเธอจะต้องกลับมาเป็นเจ้าสาวของเขาให้ได้ เมื่อได้รับข่าวว่าทั้งสองเลิกกัน
... แต่ระยะหลังพลได้รู้ความในใจของน้องสาวจนได้
พิรันดาสะดุ้งตื่นจากเตียงเพราะนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงดังขึ้นบอกเวลาตีห้า เธอรีบสลัดผ้าห่มและพับเรียบร้อยก่อนรีบเข้าห้องน้ำทำภารกิจส่วนตัว เพื่อเข้าครัวเตรียมอาหารเช้า เมื่อคืนเธอฝัน... ฝันถึงความผูกพันวัยเด็กที่เธอกับเขามีต่อกัน ถ้าดลรวีไม่เลิกรากับพราวดาว เธอคงไม่คิดกลับมาประเทศไทยเป็นแน่
ร่างสูงร้อยแปดสิบเก้าเซนติเมตร ผิวขาวเรียบตึงอันอุดมไปด้วยมัดกล้าม ทำให้พิรันดาถึงกับยืนมองด้วยความชื่นชม
“โห... พี่ดลของน้องดาหล่อบาดใจจริงๆ อยากลากไปปู้ยี้ปู้ยำให้หนำใจ”
พิรันดาทำตาลอยขณะลอบมองรูปร่างของชายหนุ่ม วันนี้เธอทำโจ๊กหมูสับใส่เห็ดหอมเป็นอาหารเช้า อีกเกือบครึ่งชั่วโมงจะได้เวลาตั้งโต๊ะ ยอมรับว่าเขาเป็นคนตื่นเช้าพอสมควร แถมดูแลสุขภาพเป็นอย่างดีด้วยการออกกำลังกาย
ดลรวีซับเหงื่อที่ผุดพรายตามใบหน้า เขาออกกำลังกายเป็นประจำทุกวัน วันละสามสิบนาที ทำให้รู้สึกสดชื่น ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ในตอนเช้า ก่อนที่จะอาบน้ำและทานอาหารเช้าเป็นกิจวัตร หลายวันมานี้ต้องทำอาหารทานเอง แม้จะเป็นคนชอบทำอาหารอยู่บ้าง แต่การมีแม่บ้านก็ทำให้เขาสะดวกขึ้น
- Writer
