อีกมุมของเธอ
ปุยฝ้ายสะดุ้งตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย หลังจากที่หลับไปนานเกือบสองชั่วโมง
เธอรีบดันตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย พลางขยี้ตาเบาๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องทำงาน ทว่ากลับไม่เห็นภูวินอยู่ในห้องเสียแล้ว แต่กลับเจอถุงอาหารที่สายฟ้าซื้อมา วางอยู่ที่โต๊ะกระจกตรงหน้า
“โอ๊ย นี่หลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย”
เธอถึงกับบ่น เมื่อเปิดมือถือดูนาฬิกา พบว่าเวลานี้บ่ายสองกว่าแล้ว
“เฮ้ย นี่สายมากแล้วเหรอเนี่ย”
หญิงสาวถึงกับอุทานออกมา แต่แล้วก็มีข้อความหนึ่งเด้งเข้ามาเสียก่อน ข้อความนั้นมาจากภูวิน
[ตื่นแล้วก็กินข้าวซะ]
[ส่วนแบบงาน ฉันรอได้ ไม่ต้องรีบ]
ปุยฝ้ายเลื่อนสายตามามองถุงอาหารบนโต๊ะ โดยมีเอกสารงานของเธอวางอยู่ข้างกัน
[แล้วคุณล่ะ ไปไหน]
[ฉันออกมาคุยธุระ เธอกลับไปก่อนได้เลย]
ปุยฝ้ายที่ได้อ่านข้อความจากเขาแล้ว ก็เผลออมยิ้มน้อยๆ เมื่อมองมายังถุงกระดาษอาหารที่มีป้ายชื่อแบรนด์ติดอยู่
“หมอนี่ก็ใจ
