When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"นี่ค่ะกาแฟ" ปุยฝ้ายนำกาแฟที่เพิ่งชงมาร้อนๆ วางให้บนโต๊ะทำงานของภูวิน "ดูเหมือนเธอ จะไม่ค่อยชอบฉันเท่าไหร่นะ" "อะไรกัน ดูออกด้วยเหรอคะบอส" หญิงสาวไม่ได้ดูตกใจที่ภูวินมองท่าทีของเธอที่มีต่อเขาออก เพราะเธอเองก็ไม่ได้ชอบเขาจริงๆ นั่นแหละ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำแสร้งดีต่อหน้าเสมอ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะมองออก ถ้าเขาไม่เสนอเงินเดือนให้ล่ะก็ เธอก็ไม่มีทางมาทำงานกับเขาแน่ "ฮึ" เขาแค่นหัวเราะเบาๆ แล้วยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ "หวานไป ไปชงมาใหม่" ภูวินวางแก้วลง เมื่อกาแฟที่เธอปุบฝ้ายชงมานั้น มีรสหวานเกินไป "อะไรกัน ฉันยังไม่ได้ใส่น้ำตาลเลยนะ" หญิงสาวถึงกับขมวดคิ้ว แล้วยกแก้วกาแฟของเขาขึ้นมาจิบชิม กลับพบว่ามันขมเสียมากกว่า ทำเอาภูวินชะงักกับการกระทำของหญิงสาวเล็กน้อย ไม่คิดว่าปุยฝ้ายจะกล้าจิบแก้วกาแฟของเขา ปกติไม่เคยมีใครทำแบบนี้สักคน "ไม่เห็นหวานเลย นี่ลิ้นคุณมันมีปัญหาเหรอ" ปุยฝ้ายเท้าเอวพูดอย่างลืมตัว