ขณะที่ปุยฝ้ายกำลังเดินตามหลังสายฟ้ามาติดๆ นั้น รถหรูของภูวินก็ขับเข้ามาจอดหน้าบริษัทพอดี หลังจากที่เขาใช้เวลาอยู่กับครอบครัว เขาก็ขอตัวกลับมาทำงานต่อ แต่เมื่อเห็นว่าปุยฝ้ายยังไม่กลับ จึงขับเข้ามาจอดดักหน้าหญิงสาว
“นี่เธอยังไม่กลับอีกเหรอ” ชายหนุ่มลดกระจกด้านข้างเอ่ยถามเธอ
“ฉันกำลังจะกลับพอดีเลย”
“ใช่ครับ ผมว่าจะขับรถไปส่งอยู่พอดี”
“...ขึ้นรถมาสิ”
หญิงสาวหันไปมองหน้าสายฟ้า เมื่อภูวินชักชวนเธอ ก่อนที่สายฟ้าจะเป็นคนเปิดประตูให้เธอเข้าไปนั่ง
“เชิญครับ”
“เอ่อ ไหนคุณจะไปส่งฉันไง”
“ใครไปส่งมันก็เหมือนกันนั่นแหละ” ภูวินโพล่งตอบกลับมาเสียก่อน ทำเอาปุยฝ้ายกระอักกระอ่วนเล็กน้อย แต่ก็จำยอมเข้าไปนั่งในรถของเขา
“ยังไงก็ขับรถดีๆ นะครับนาย” สายฟ้าก้มหน้ามองเจ้านายหนุ่ม ทั้งยังส่งยิ้มมองตาปริบๆ ก่อนที่ภูวินจะขับรถออกไป
“คุณไม่ต้องไปส่งฉันก็ได้นะ เดี๋ยวฉันกลับเอง”
เธอหันมาบอกกับมาเฟียหนุ่ม ด้วยเพ
