เอ็นดูยัยเด็กแสบ
“ดื่มน้ำก่อนนะพ่อหนุ่ม”
มณียกแก้วน้ำมาวางให้ภูวินที่นั่งอยู่โซฟา ขณะที่ปุยฝ้ายและกานต์ก็นั่งอยู่เก้าอี้ด้านข้าง โดยที่หญิงสาวเอาแต่มองเขา
“ขอบคุณครับ” ภูวินถอดแว่นตาและเหน็บไว้ที่กระเป๋าเสื้อสูทของเขา หลังจากที่เหตุการณ์เมื่อครู่สงบลง มณีก็อยากจะตอบแทนเขาที่ช่วยครอบครัวหล่อนเอาไว้
“ปุยฝ้ายเล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ฟังหมดแล้ว ขอบคุณมากเลยนะคะ ที่ให้งานกับยัยฝ้ายมัน แล้วยังช่วยใช้หนี้ทั้งหมดให้อีก แม่ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดีเลยค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ถือว่าผมเป็นเจ้านาย ช่วยเหลือลูกน้องแล้วกันนะครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทั้งยังส่งยิ้มบางๆ ให้อย่างถ่อมตัวและอ่อนน้อม ทำเอากานต์และปุยฝ้ายหันมองหน้ากัน
“ไม่ได้หรอกค่ะ พ่อหนุ่มช่วยไล่พวกมันไป แถมเงินนั่นก็ตั้งสามแสน ไว้แม่หาเงินได้จะทยอยใช้คืนทุกบาทเลยนะคะ” มณีไม่อยากเอาเปรียบ อย่างน้อยลูกสาวก็ได้รับโอกาสที่ดีจากเขา
