Naghalo sa nanlilihamid kong mukha ang luha at mala-uling na singaw ng nagliliyab na Dulo. Tustado. Maitim. Wala ako sa sarili nang marating ang naturang lugar. Kung paano ako nakapunta rito ay hindi ko na rin maalala. Tumakbo ba ako o may nagpasakay sa'kin? Ang alam ko lang, butas ang sapatos ko nang ngumanga ang suwelas nito habang nakikipagsiksikan ako sa dagat ng taong natataranta sa dagling pagsiklab ng apoy.
Malabo at naging napakabilis ng mga pangyayari. Nabalot ng itim na usok ang lugar. Nakakasulasok. Kaliwa't kanan ang dagsa ng mga tao. Pasalubong kong binangga ang daloy makapasok lang sa looban. Nanunuot sa hangin ang palahaw ng mga nanghihingi ng tulong. Ganon din ang mga panaghoy ng nawalan at namatayan ng minamahal sa buhay.
Nagsidatingan ang mga ambulansya na atubiling na
