CHAPTER ELEVEN
1296 Words
YADIEL HART'S POV
SA SUNOD-SUNOD NA PAGPATAK NG ORAS, ganoon din kabilis ang daloy ng init na nananalatay sa aking katawan at p*********i. Someone giving me a plum job before the day ends. Ramdan na ramdam ko ang pagkawili na tila ayoko nang tumigil ang oras na ito.
As she deepened her mouth on my manhood, my mouth form an 'o' shape. I held her head and forcefully pulling her mouth to the tip of my manhood.
“Oh! Come on!”
As I moaned, I looked up. I could feel it. It was about to come out.
Idiniin ko ang ulo niyong babae hanggang sa lumabas na ang mainit na katas na nagmula sa loob ko. My body weakened, and it felt like I just wanted to sleep at an unusual time.
Naalarma ako nang may marinig akong isang tunog mula sa labas ng opisina. Kinabahan ako sa mga oras na ito kaya dali-dali kong isinara ang zipper ko at pinatayo iyong babae sa pagkakaluhod sa sahig.
“Wala bang nakasunod sa iyo kanina?” seryosong tanong ko sa kanya.
Umiling-iling ito. “Wa-Wala naman—”
Hindi pa man nito natatapos ang sasabihin niya nang ihagis ko iyong pera sa kanya. "We're the only ones who know about this. Leave now before someone sees you," sambit ko at tumalikod na patungo sa mesa ko.
Pagkalabas at pagkalabas niyong babae ay dinampot ko na rin iyong susi ng kotse ko. Kanina pa ako hindi mapakali. Pakiramdam ko ay tila mayroong nakasubaybay sa amin kanina. O di naman kaya, nag-o-overthink lamang ako?
Paghila ko ng pinto ay bumungad agad sa akin ang mga nagtumbahang mga kahon sa sahig. Iyon ang mga nilabas kong mga kahon ng papel na hindi na kakailanganin sa office para sana maikolekta na niyong janitor at mailagay sa bodega.
Wala sa sarili akong napangisi at isinara na iyong pinto ng opisina ko.
Tama nga ang hinala ko, may ibang tao sa labas. Hindi ako sigurado kung anong ginagawa niya roon pero isa lang ang alam kong kailangan niya.
“THAT'S IMPOSSIBLE!” reaksyon ni Pierre sa ikinuwento ko sa kanya na tungkol sa nangyari kanina. “Bago ko kayo iniwan niyong babae, nakakasiguro akong walang ibang tao roon pati sa hallway. That time, uwian na ng mga estudyante.”
Nagsalin akong muli ng alak sa baso ko at ininom iyon. Kasalukuyan kaming nasa club ni Pierre. Nangako kasi ako na dadalhin ko siya rito upang magpakasaya.
"I still can't calm down, Pierre. I know someone was watching us while we were doing that thing," nakakunot-noong sambit ko. Nakatingin pa ako sa kawalan na animoy nag-iisip.
“Ano ka ba?! Baka pusa lang 'yon. At saka, we are here to have fun, hindi para isipin kung paano susulusyunan 'yang pinoproblema mo!” natatawang aniya at nilagok iyong alak sa baso nito. “Oh, here comes the two hottie chicks!” Nanlaki ang mata niya sa saya nang makita niyang papalapit na iyong dalawang babae sa amin.
Tumabi iyong isang babaing maigsi ang buhok kay Pieree habang iyong isa naman ay tumabi sa akin. Agad niyang hinaplos ang hita ko pataas sa dibdib at inilapit ang mukha niya sa pisngi ko. Nanatili lamang akong nakatingin sa kawalan habang umiinom.
“Hindi ka ba nilalamig? Baka gusto mong... magpainit muna sandali?” mahinang bulong nito sa tainga ko. Naramdaman ko rin ang paghalik nito sa leeg at balikat ko.
Nilingon ko sa gilid si Pierre. Hindi na ito umimik. Nakapatong na sa hita niya iyong babae habang pinagsasaluhan nila ang init ng halik.
Hindi ako mapakali. Kailangan kong malaman kung mayroon bang tao sa labas ng opisina ko kanina o wala. Kung sakaling hindi ko aaksyunan ito, lalabas na kahiya-hiya ako sa pamilya ko.
Inilabas ko iyong cellphone ko at tumawag sa security office ng unibersidad.
“Good evening, President. Napatawag ho kayo?” rinig kong bati niyong guwardya.
“Ahh, may ipapasuyo lang ako sandali. I want you to check the cctv footage in front of my office. Around six o'clock ang oras bago ako lumabas.”
“Okay, sir. Just stay on the phone line.”
Ramdam ko pa rin ang pinaggagagawa niyong babae sa leeg ko kaya umiwas ako nang bahagya at inirapan ito ng tingin. Napansin niya iyon dahil napangisi siya sa inis.
“Sir, we saw a girl filming a video in front of your window.”
Tumaas ang dugo ko dahil sa narinig kong sinabi niyong guwardya. “Who is that girl?!" tanong ko nang may pagdidiin.
“Sir, hindi po namin makita ang mukha niya.”
“Pupunta ako riyan, hintayin niyo 'ko,” sambit ko at ibinaba na iyong linya. Tumayo na ako at nilagok iyong natitirang alak sa baso ko.
“Teka! Saan ka pupunta? 'Di pa 'ko tapos dito, eh!” pagrereklamo niPierre.
“Stay then. Pero ikaw ang magbabayad ng mga in-order ko...” walang emosyong sambit ko at nagpatuloy na sa paglalakad.
“Hoy! Hintayin mo 'ko! Sandali!"
We are on our way back to the university. Hindi talaga ako makukuntento hangga't mayroon pa ring gumugulo sa isip ko. Malaman ko lang na tama ang hinala ko, hindi ko talaga tatantanan ang buhay niya.
“Seryoso? Alas-nwebe ng gabi babalik tayo ng university? Haist! Iba ka talaga, Yadiel!”
Iniliko ko iyong manibela at pinark ng maayos iyong sasakyan ko. "Don't complain about it. Follow me and bring my laptop," mabilis na utos ko sa kanya at dali-daling bumaba ng kotse.
Agad akong pumasok sa loob ng security office. Bumungad naman iyong dalawang security sa akin at bahagyang yumuko upang magbigay ng galang.
“Can I see the footage?” panimula ko na ikinatango niyong isa.
Seryoso akong tumingin sa monitor habang fina-flash niya iyong bidyo. “As you can see, itong babaing 'to ay naglalakad papunta sa tapat ng opisina ninyo. I don't know her intensions. Nakahinto lang siya sa tapat ng pinto hanggang sa sumilip na siya sa bintana at nag-film ng kung ano sa loob.”
Habang pinapanood iyon ay tila umiinit ang ulo ko. Naniningkit ang mga mata ko sa babaing iyon. Akala niya ba maiisahan niya ako?
“Matanong ko lang po kayo, President, ano ho bang mayroon sa loob ng opisina ninyo?” seryosong tanong niyong isang guwardya.
“Yadiel is preparing certificates for the exchange students. 'Yon ang ginagawa niya,” pagtatanggol sa akin ni Pierre. Tama iyong ginawa niya. We need to cover this up.
“So, do you know who that girl is?”
“I know her. Ako na ang bahala sa kanya. I want you to transfer that footage to my laptop,” utos ko.
Agad na kumilos si Pierre at inihanda iyong laptop. Hindi naman ako nabigo at ginawa nila iyong pinag-uutos ko.
“Kalimutan niyo ang nangyari. And, delete the copy you have. Ayaw ko nang lumaki at lumabas pa 'to.” Inilabas ko iyong pera mula sa coat ko at inilapag sa mesa nila.
“Makakaasa po kayo, President Hart. Maraming salamat po,” sambit niyong isang guwardya at dinampot iyong pera.
“Tapos na,” rinig kong ani Pierre at kinuha na iyong laptop ko.
“We have to go,” paalam ko at saka lumabas ng opisina.
Habang naglalakad ay napansin ko iyong trash can sa gilid. Dahil sa inis na nararamdaman ay wala sa sarili ko na lang itong sinipa hanggang sa tuluyan itong matumba.
“Damn it!” sigaw ko sa labas. Napahinto ako at napahawak sa noo ko. “That girl! She's getting into my nerves!”
“Calm down! She's just a girl. I know you can do something to punish her. Nakapagtataka lang talaga, hindi ko inaasahan na magagawa ni Samantha 'yon.”
“Lagot talaga sa akin 'yang babaing 'yan!”
- Writer
