โดมินิกพักผ่อนอยู่ที่บ้าน วันนี้เอณิการ์ไปเรียนตามปกติ เขาจึงเบื่อไปหมด ไม่มีอะไรทำ โหยหาคิดถึงกายสาวหอมหวาน อยากนอนแนบเนื้ออิงแอบบดขยี้หล่อนบนเตียง แต่แล้วปลายจมูกของเขาก็กระตุกเมื่อได้กลิ่นสาบของเผ่าพันธุ์เดียวกับตนลอยโชยมาเตะจมูก และกลิ่นนั้นก็ใกล้เข้ามา ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร
“ปีเตอร์” เอ่ยชื่อศัตรูของตนออกมาด้วยความเดือดดาล
“มึงตามกูมาถึงที่นี่เลยเหรอ ดอม...นายไปรอต้อนรับมันหน่อยสิ” บอกคนสนิทของตนเองออกไปรอต้อนรับแขกพิเศษของตนเองที่กำลังเดินทางมาหา
“ครับนาย” ดอมไม่รู้ว่าเจ้านายนั้นสัมผัสได้ถึงอีกฝ่าย ส่วนตัวเขาและบอดี้การ์ดคนอื่นๆ ที่เป็นมนุษย์ธรรมดาทั่วไปต่างก็เข้าประจำที่ตามจุดของตัวเองเพื่อดูแลความปลอดภัยให้เจ้านาย
โดมินิกนั่งเอนตัวกับพนักโซฟาด้วยท่าทางสบายทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกไม่กี่นาที ปีเตอร์จะมาหาตนเอง และก็รู้ด้วยว่าการมาของปีเตอร์ในครั้งนี้ไม่ได้มาแค่เยี่ยมเขาแน่ ในเ
