บทที่ 11

1080 Words

ทันทีที่เท้าแตะพื้นของเมืองไทย ร่างสูงใหญ่ที่มีดวงตาสีฟ้าอมเทามองไปรอบๆ ตัว ผู้คนเดินกันวุ่นวายไปหมด เป็นครั้งแรกของเขาที่มาเมืองไทย เขาจึงหันไปหาลูกน้องคนสนิทของตนเองเพื่อให้เดินนำตนไปยังรถส่วนตัวที่สั่งสายที่ส่งมาก่อนเตรียมไว้รอ และพอขึ้นมานั่งบนรถแล้วรถเคลื่อนตัวออกไปจากสนามบิน เขาก็เริ่มถามถึงเป้าหมายของการมาครั้งนี้ของตนทันที “มันอยู่ที่ไหนตอนนี้ชาลี” “คนของเราบอกว่าอยู่บ้านครับ” “ดี ไปทักทายมันหน่อยดีไหม” “ครับ” แล้วชาลีก็สั่งให้คนขับรถพาไปยังบ้านพักของโดมินิก “แล้วคนของเราล่ะ บอกทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมทุกเวลา เพราะฉันอาจจะจู่โจมฆ่ามันตอนไหนก็ได้” “ครับนาย” “ดีมาก ระหว่างนี้ฉันขอนอนพักผ่อนก่อน ถึงแล้วปลุกฉันด้วยล่ะ” “ครับนาย” แล้วปีเตอร์ก็หลับสนิททันทีที่สั่งความชาลีจบ เอณิการ์มาเรียนปกติวันนี้ แม้จะรู้สึกอ่อนเพลียและตามร่างกายเต็มไปด้วยร่องรอยของโดมินิก แต่เธอก็ใช้ครีมรองพื

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD