บทที่7
1440 Words
"พี่ปาร์ตี้ละ..ลืม คุณ"แพรวาเบิกตากว้างพลางลุกขึ้นยืนด้วยความเร็วเมื่อเห็นใครบางคนยืนอยู่ที่หน้าประตู
"คะ.คุณมา ดะ..ได้ยังไงกัน"น้ำเสียงที่สั่นจนแทบจะจับใจความไม่ได้ของหญิงสาวทำให้มอร์แกนถึงกับแสะยิ้ม
"ผมมาได้ยังไงไม่สำคัญมันสำคัญตรงที่ว่าผมมาทำไมมากกว่า"เท้าแกร่งย่างสามขุมเข้าประชิดตัวของหญิงสาวอย่างอุกอาจร่างบางลอยละลิ่วกระแทกแผงอกแกร่งเข้าอย่างจัง ความร้อนระอุแผ่ออกมาจากอ้อมกอดหนาจนแพรวาสัมผัสได้
"ปะ..ปล่อยฉัน"แรงดิ้นเท่ามดไม่สามารถทำให้หลุดออกจากพันธนาการที่แน่นหนาได้แพรวามองผู้ชายร่างยักษ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เอาเรื่องเมื่อเธอไม่สามารถที่จะดิ้นหลุดออกจากอ้อมกอดของมอร์แกน
"คุณต้องการอะไรจากฉันมิสเตอร์มอร์แกน"น้ำเสียงติดเหวี่ยงตวาดใส่มอร์แกนอย่างเหลืออด
"ผมต้องการร่างกายของคุณครับมิสแพรวา"คำตอบที่แสนจะตรงของมอร์แกนทำเอาแพรวาเกือบหน้าหงายเธอลืมข้อนี้ไปได้ยังไงกัน
"ที่ฉันหนีออกมาแบบนี้ยังไม่เข้าใจอีกเหรอคะว่าฉันไม่ต้องการที่จะมีอะไรกับคุณ"แพรวาพยายามใจเย็นก่อนที่จะอธิบายเหตุจำนงของตัวเองให้ชายหนุ่มฟังแต่ดูเหมือนว่ามาเฟียแห่งแดนคนบาปคนนี้จะเข้าใจอะไรอยากเหลือเกิน
"และที่ผมตามคุณมาแบบนี้คุณรู้รึเปล่าว่าผมมีความต้องการที่จะเสพสมกับร่างกายของคุณ อะ ๆ อย่าพึ่งด่าฟังผมให้จบก่อน"มอร์แกนยกนิ้วขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดเริ่มอ้าปากที่จะด่าเขา
"หนึ่งน้ำแลกกับหนึ่งหมื่นดอลลาร์คุณว่ายังไง"ข้อเสนอของมอร์แกนทำให้แพรวาเลือดขึ้นหน้าเธอสะบัดตัวออกยามที่มอร์แกนเผลอมือเรียวบางตบเข้าหน้าของมาเฟียหนุ่มฉาดใหญ่
ใบหน้าคมเข้มที่มีหนวดเคราขึ้นเคราครึ้มสะบัดไปตามแรงตบของหญิงสาวมอร์แกนกัดกรามแน่นด้วยอารมณ์โทสะเพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าที่จะตบหน้าเขาแบบนี้
"เลว ระยำ คุณมันชั่วมิสเตอร์มอร์แกนคุณเห็นฉันเป็นตัวอะไรฉันไม่ใช้ผู้หญิงที่คุณอยากจะหิ้วขึ้นเตียงตอนไหนก็ได้พอเสร็จคุณก็เอาเงินฟาดหัวขอโทษนะคะมิสเตอร์มอร์แกนฉันไม่ใช้โสเภณี"แพรวาชี้หน้าด่ามอร์แกนอย่างเหลืออดการกระทำและคำพูดของมอร์แกนนั้นเหมือนเขากำลังเปรียบเทียบเธอเหมือนผู้หญิงขายตัวยังไงก็ไม่ปาน
"ฮึก ปะ..ปล่อย อึก"มือหนาบีบเข้าลำคอขาวร่างบางลอยขึ้นสู่พื้นมอร์แกนจ้องหน้าของหญิงสาวที่ตอนนี้แทบจะขาดอากาศหายใจ
"กล้ามากนะแพรวมาที่มาตบหน้าคนอย่างผม"น้ำเสียงเข้มกัดลอดไรฟันสายตาคมกริบจ้องสีหน้าที่เริ่มจะไร้สีเลือดของหญิงสาว
"อึก ๆ "แพรวาใช้แรงที่เหลือแค่เพียงน้อยนิดพยายามแกะมือที่แข็งราวกับคีมเหล็กของมอร์แกนออกอย่างอยากลำบาก
"ในเมื่อคุยกันดีๆ ไม่ชอบสงสัยคงจะต้องคุยกันด้วยภาษากายเสียแล้วล่ะ"ร่างระหงถูกปล่อยลงสู่พื้นแพรวาสูดอากาศเข้าเต็มปอดเธอเกือบจะตายไปแล้วถ้าเขาปล่อยเธอช้ากว่านี้อีกสักนิด
"กรี๊ด"โกยอากาศเข้าปอดได้ไม่ทันไรร่างบางก็ลอยขึ้นจากพื้นอีกครั้งแขนเรียวโอบลำคอแกร่งเอาไว้เพราะกลัวจะตก
"คุณทำบ้าอะไรมิสเตอร์ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"แพรวากด่ากราดเมื่อเห็นว่ามอร์แกนอุ้มเธอเข้ามาในห้องนอนก่อนที่จะโยนเธอลงบนเตียงด้วยความรุนแรงจนเธอจุกจนตัวงอ
"ก็ทำให้คุณเป็นของผมไงที่รักแต่คุณไม่ต้องกลัวสำหรับผู้หญิงแบบคุณแค่น้ำเดียวก็เหลือเฟือแล้ว"
แคว๊ก
มอร์แกนกระชากชุดคลุมอาบน้ำของหญิงสาวออกก่อนที่จะโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดีร่างอวบอิ่มผิวขาวผ่องของหญิงสาวที่ไร้สิ่งปกปิดทำให้มอร์แกนถูกใจเป็นอย่างมากไม่เสียแรงที่เขายอมลงทุนบินมาตามเธอถึงที่นี้
"กรี๊ด ปล่อยฉันนะปล่อย ใครก็ได้ช่วยด้วย"แพรวาร้องเรียกหาคนช่วยแต่ความกลัวที่มีอยู่เธอคงจะลืมไปเสียแล้วว่าห้องที่เธอพักอยู่นั้นเป็นห้องเก็บเสียงชั้นดีต่อให้มีเหตุการณ์ยิงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครได้ยินหรือรับรู้
"ร้องให้คนช่วยแล้วอย่าลืมร้องครางเรียกชื่อผมดังๆ ล่ะ"มอร์แกนแสะยิ้มเมื่อเห็นแพรวามีอาการหวาดกลัวจนต้องเรียกร้องหาคนช่วยอกอวบอิ่มยอดถันสีสดมันล่อตาล่อใจเสือหิวจากแดนคนบาปเหลือเกินไหนอีกจะกลีบอูมที่อวบอูมไร้ขนให้กวนใจนั้นอีกมอร์แกนถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบากเมื่อเห็นกุหลาบสีแดงสดที่บานแย้มอยู่ด้านใน
"ไอ้เลว ไอชั่ว ไอ้อุ๊ป"ริมฝีปากบางที่พ้นคำด่าเป็นอันต้องหยุดชะงักเมื่อถูกริมฝีปากร้อนระอุทาบทับบดขยี้มันลงไป แพรวาเม้นปากกัดฟันของตัวเองเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มรุกล่ำปลายลิ้นเข้ามามอร์แกนรู้สึกขัดใจที่หญิงสาวขัดขืนฝันแหลมคมกัดเข้าที่ริมฝีปากเรียวเข้าอย่างจัง ความเจ็บที่ก่อตัวทำให้แพรวาเผลอร้อง ตัวสะดุ้งเผลอปล่อยฟันที่ขบออกจากกันมอร์แกนใช้จังหวะนั้นซอกซอนลิ้นหนาของตัวเองเข้ามาควานหาความหวานในปากของหญิงสาว
"ปล่อยนะ ปล่อย"แพรวาร้องอู้อี้อยู่ในลำคอกำปั้นเล็กทุบลงบนหน้าอกที่แกร่งดังหินผามอร์แกนไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดแต่เขารู้สึกรำคาญเสียมากกว่าที่มีกำปั้นเล็กๆ ของเธอมาคอยรบกวน
มือหนาจับข้อมือบางทั้งสองข้างแนบลงไปกับที่นอนหนานุ่มมอร์แกนตะบันจูบจนแพรวาเจ็บไปทั่วทั้งปากลิ้นของเธอรู้สึกชาเมื่อถูกริมฝีปากหนาของมอร์แกนดูดดึง
"เฮือกปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอหนวด"แพรวาสูดอากาศเข้าปอดเมื่อถูกมอร์แกนถอนจูบเมื่อเขาจูบปากของเธอจนพอใจปากบวมเจ่อของแพรวามอร์แกนกลับดูว่ามันเซ็กซี่ดี
"หึมาถึงขนาดนี้อย่าหวังว่าผมจะปล่อยคุณไปง่ายๆ มิสแพรวาไม่มีทาง"เขาบินข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาเอาตัวเธอโดยเฉพาะจะให้เขาปล่อยเธอโดยที่เขาได้เพียงแค่จูบที่แสนหวานเท่านั้นแล้วปล่อยตัวเธอไปน่ะเหรอฝันไปเถอะแม่คุณ
"ปล่อยฉันไปเถอะนะคุณมอร์แกน คุณมีผู้หญิงตั้งมากมายแค่คุณกระดิกนิ้วผู้หญิงพวกนั้นก็พร้อมถอดผ้าอ้าขาให้คุณอยู่แล้ว ฮึกปล่อยฉันไปเถอะนะ"เมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้ผลแพรวาก็บีบน้ำตาออกมาให้ดูน่าสงสารแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลกับคนอย่างมอร์แกน
"หยุดบีบน้ำตาแล้วหันมาบีบน้ำหวานดีว่านะครับคนสวย"
พรึ่บ กึด
"กรี๊ด"มอร์แกนใช้จังหวะควักเจ้าโลกที่แข็งโด่พร้อมที่จะออกรบออกมาต้นขาแกร่งดันขาเรียวของแพรวาให้อ้าออกกว้างก่อนที่เขาจะโถมตัวลงมากระแทกเจ้าโลกใส่กลีบสวาทของหญิงสาวอย่างสุดแรง
เหยื่อพรหมจรรย์ที่ขาดสะบั้นเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาชโลมแก่นกายทำให้มอร์แกนถึงกับตกใจนิ่งงั้นเขามองหน้าหญิงสาวที่ร้องไห้ออกมาปานแทบขาดใจด้วยสายตาที่หลากหลาย ความรู้สึกมากมายประดังเข้ามาทั้งตกใจ ดีใจ และเสียใจ เขาตกใจที่ไม่คิดว่าเธอจะยังบริสุทธิ์อยู่ เขาดีใจที่ได้เป็นคนแรกของร่างกายเธอ และเขาเสียใจที่เผลอทำร้ายเธอไปเพราะคิดว่าเธอคงจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ
"มิสแพรวาผะ..ผม"
"มิสเตอร์มอร์แกน ฉันเกลียดคุณ"
- Writer
