พ่ายรักคนเถื่อน

บทที่8

"มิสแพรวาผะ..ผม"

"มิสเตอร์มอร์แกน ฉันเกลียดคุณ"

คำว่าเกลียดที่ออกมาจากปากของแพรวากระแทกเข้าหน้าของมอร์แกนเข้าอย่างจังสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่แพรวามองมามันทำให้ใจของมอร์แกนหวิวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"มิสผะ..ผมไม่รู้ว่ามิส"

"อย่าเอาคำว่าไม่รู้มาเป็นข้ออ้างในสมองของคุณมีแต่อยากเอาชนะไม่อย่างนั้นคุณคงไม่กระเสือกกระสนมาเอาฉันถึงที่นี้หรอกจริงมั้ย"แพรวาพูดด้วยความคับแค้นใจตอนนี้สายตาของทั้งคู่กำลังจอดจ้องกันอย่างไม่วางตาโดยที่ท่อนล่างของทั้งคู่ยังคงเชื่อมต่อกันอยู่แบบนั้น

"ขอบคุณจริงๆ มอร์แกน ขอบคุณที่ทำให้ฉันเป็นโสเภณีได้อย่างเต็มตัว"ตอนนี้ไม่มีแล้วน้ำตาแห่งความเสียใจมีแต่น้ำตาแห่งความอัปยศเท่านั้นที่หลั่งไหล

"เงียบอยู่ทำไม ห๊ะ อยากได้นักไม่ใช้เหรอตัวฉัน อยากได้นักไม่ใช้เหรอ ขยับสิ เอากูสิ เอาเลย เอาให้สมใจไปเลย"แพรวาดึงใบหน้าของมอร์แกนให้ก้มลงมาซุกไซ้ซอกคอของเธอมือบางคว้าเอามือหนามาบีบขย้ำอกอวบตอนนี้แพรวาไม่ต่างอะไรกับคนบ้าที่ดึงร่างของมอร์แกนให้ลงมากระทำต่อตัวของเธอ

"เอากูสิเอากู อยากได้ตัวกูมากไม่ใช้เหรอห๊ะ"เสียงของแพรวาตวาดลั่นมอร์แกนซุกนิ่งตรงที่ซอกคอหอมทำไมใจเขาตอนนี้รู้สึกผิดต่อหญิงสาวคนนี้เหลือเกินทั้งที่เขาผ่านผู้หญิงบริสุทธิ์มาไม่น้อยแต่ทำไมแพรวาถึงมีอิทธิพลต่อใจของเขา

"อย่าทำแบบนี้เลยมิสอย่าทำให้ตัวของมิสดูไร้ค่า"

"เป็นคุณไม่ใช้เหรอที่มอบสิ่งนั้นให้กับฉัน ตอนนี้ฉันไม่ต่างจากผู้หญิงที่ไร้ค่าคนหนึ่งที่โดนย่ำยีอย่างไร้ศักดิ์ศรี"น้ำเสียงที่สั่นเครือทำให้ใบหน้าคมคายที่ซุกอยู่ตรงซอกคอค่อยๆ เงยขึ้นสายตาที่คมกริบปะทะเข้ากับน้ำตาที่ไหลออกมาผ่านหางตา

"มิสผมขอ...."ปากของมอร์แกนมันหนักเกินไปที่จะกล่าวคำขอโทษออกมาในใจของเค้าตอนนี้มันรู้สึกกระวนกระวายอย่างน่าแปลกประหลาด

"คุณขยับเถอะถ้าคุณต้องการ อย่ามาเสียใจในตอนที่ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว"เปลือกตาบางปิดลงเธอไม่อยากที่จะเห็นใบหน้าของมอร์แกนใจที่บอบบางได้แต่ภาวนาให้เรื่องอัปยศนี้ผ่านพ้นไปให้โดยเร็ว

มอร์แกนมองหน้าของหญิงสาวอย่างคิดหนักถึงปากเธอบอกว่าไม่เป็นอะไรแต่ในใจของเธอก็คงเจ็บปวดไม่น้อยแต่อารมณ์ปรารถนาและความต้องการของเขานั้นมีมากจนล้นเหลือมันทำให้มอร์แกนเลือกที่จะเดินหน้าต่อไป

แก่นกายที่ใหญ่โตดันเข้าไปในกลีบกุหลาบจนสุดโคนความเจ็บแปลบตรงบริเวณของรักทำเอาแพรถึงกับต้องกัดปากแน่นมือเรียวกำผ้าปูที่นอนเอาไว้

"ผมสัญญาว่าผมจะถนอมมิสให้มากที่สุด"เอวสอบขยับเข้าออกอย่างเนิ่นนาบ เขาไม่กล้าที่จะรุนแรงเพราะเธอยังสดใหม่กับเรื่องนี้มากนักความคับแน่นของโพรงสวาททำให้มอร์แกนขยับแก่นกายเข้าออกอย่างยากลำบากร่องสวาทที่ไม่มีน้ำหล่อลื่นมันฝืดเคืองจนทำให้เจ้าโลกแทบจะขยับไม่ได้

"มะ..มิส"มอร์แกนดันร่างขึ้นเสื้อเชิ้ตที่สวมอยู่ในคราแรกถูกถอดเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ไยดีเจ้าโลกเริ่มขยับได้ง่ายเมื่อเริ่มมีน้ำหล่อลื่นไหลปริ่มออกมา

ความเจ็บในคราแรกถูกแปลเปลี่ยนเป็นอีกความรู้สึกเข้ามาแทนที่แพรวาข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้เปลือกตาบางยังคงปิดสนิทแรงถาโถมมันทำให้เธอโยกขึ้นลงตามแรง

เต้าอวบที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกทำให้ลำคอแกร่งแห้งผากมอร์แกนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากสายตาคมเหลือบขึ้นไปดูสีหน้าของหญิงสาวก่อนที่มอร์แกนจะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง

'ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วเอาให้ครบสูทไปเลยก็แล้วกัน"ปากหนาก้มลงครอบครองยอดถันสีแดงสดอย่างอุกอาจลิ้นหนาตวัดเลียอย่างพลิ้วไหวดูดดึงเต้าอวบขาวนวลจนเกิดร้องแดงแต่งแต้มตรงฐานยอดถัน

"ฮึ"แพรวาสะดุ้งเกร็งไปทั้งตัวเมื่อมอร์แกนปรนเปรอเธอทั้งด้านบนด้านล่างความเสียวที่เล่นเข้าสู่ร่างกายทำให้ร่องสวาทขับน้ำสีใสออกมาแพรวายังคงหลับตานิ่งนอนแข็งเป็นท่อนไม้ให้มอร์แกนระบายอารมณ์ความต้องการลงบนร่างกายของเธอ

แรงกระแทกเร่งเร็วขึ้นมุกเม็ดเล็กๆ ที่ถูกฝังอยู่ครูดไปกับผนังมดลูกยามเมื่อขยับเข้าออกมอร์แกนแหงนหน้าครางอย่างอดไม่ได้ความคับแน่นที่เขาได้รับทำให้เขาแทบจะหลังน้ำคาวออกมาแต่ยังก่อนเขายังอยากที่อยากเล่นสนุกอยู่กับร่างกายของเธอ

เจ้าโลกที่เคลือบไปด้วยน้ำรักมันวาวถูกถอดถอนออกจากช่องทางรักกางเกงสแล็คตัวแพงถูกถอดออกก่อนที่จะทิ้งลงข้างเตียงมือหน้าจับขาเรียวทั้งสองข้างของหญิงสาวพาดบนบ่าเกร็งร่องสวาทที่แดงและบวมเป่งจากการกระแทกทำให้มอร์แกนนึกสงสารหญิงสาวที่ต้องทนกับอารมณ์ดิบเถื่อนและเจ้าโลกอันใหญ่ยักษ์ของตน

ร่างหน้าหมอบลงตรงกลางหว่างขาลิ้นหนาแลบออกก่อนที่จะเลียไปตามกลีบเกสรที่บวมเป่งอย่างต้องการประโลมความเย็นชื้นจากลิ้นที่กำลังสัมผัสกับเกสรรักทำเอาแพรวาสะดุ้งด้วยความอยากรู้เปลือกตาบางหรี่ขึ้นมาดูก็เห็นเพียงลุ่มผมสีดำอยู่ตรงกลางหว่างขาของเธอ

"คะ..คุณ"เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาว่ามาเฟียใหญ่แห่งแดนคนบาปจะกล้าทำถึงเพียงนี้แต่ก็อย่างว่าเขาเจนจัดในเรื่องแบบนี้เธอเป็นคนที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้ว่าเขาทำกับเธอเป็นคนที่เท่าไหร่เปลือกตาบางปิดลงอีกครั้งนอนรับความเสียวที่อีกฝ่ายมอบให้ภาวนาให้เรื่องอุบาทว์นี้จบไวๆ เสียที

ลิ้นหนาแทรกแซงสู่ร่องสีสดอย่างหน้าเอร็ดอร่อยน้ำหวานที่หลังออกมาถูกซดกลืนไปจนหมดมอร์แกนดันตัวลุกขึ้นคุกเข่าตรงหน้าขาเรียวทั้งสองข้างถูกพาดลงบนบ่าอีกครั้งเจ้าโลกที่พร้อมสำหรับเกมรักกระทุ้งเข้ากลีบผกาจนสุดแรงตามอารมณ์ปรารถนาอย่างไม่สามารถกู้กลับได้

เอวสอบขยับเข้าออกตามจังหวะมือหนากอบกุมเต้าอวบก่อนที่จะขย้ำมันใบหน้าแกร่งเชิดขึ้นคำรามเสียงดังลั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ร่วมรักกับเขาไม่เคยมีใครได้ยินเสียงเขาคำรามเลยสักครั้งนอกเสียจากผู้หญิงคนที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขาตอนนี้

มวลผีเสื้อจำนวนมากบินวนอยู่ในท้องน้อยท้องหน้าท้องที่แบนราบไร้ไขมันบิดเกร็งเมื่อใกล้จะถึงขอบสวรรค์ฟันซี้เล็กขบแน่นเพื่อกลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ปลายหัวบานหยักกระแทกถูกจุดเสียวซ้ำแล้วซ้ำเล่าช่องทางรักบีบรัดตัวจนทำให้เจ้าโลกที่ใหญ่โตแทบขยับไม่ได้

มอร์แกนกัดฟันแน่นเมื่อช่องทางรักของหญิงสาวตอดรัดจนท่อนเอ็นใหญ่แทบจะขยับไม่ได้มือหนาจับเอวบางไว้อย่างยึดมั่นกระแทกเอวสอบเข้าออกอย่างเน้นย้ำมวลน้ำรักสีขาวขุ่นมากมายไหลมารวมตรงบริเวณส่วนหัว มอร์แกนเสียวไปทั่วทั้งร่างจนต้องเกร็งหน้าขาเอาไว้กัดฟันกระแทกเจ้าโลกเข้าไปจนในที่สุดทั้งเขาและเธอก็ต่างปลดปล่อยน้ำรักออกมาร่างหนากระตุกเกร็งฉีดน้ำรักเข้าสู่มดลูกของหญิงสาวโดยไร้การป้องกัน

มอร์แกนฟุบหน้าลงบนหน้าอกของหญิงสาวอย่างเหนื่อยหอบเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหนแล้วมีความสุขจนได้มาเจอกับเธอแพรวาผู้หญิงคนนี้ที่เขาต้องการเธอตั้งแต่แรกเห็น

"ในเมื่อคุณได้ร่างกายของฉันอย่างสมใจคุณแล้วคุณก็กลับไปเสียเถอะตอนนี้ฉันไม่มีอะไรจะเสียให้กับคุณอีกต่อไปแล้ว"แพรวาหนีหน้าหันไปอีกทางมือเรียวกำไว้แน่นในที่สุดเธอก็ตกเป็นของผู้ชายคนนี้จนได้

"มิสแพรวาผม"

"ถ้ายังไม่พอจะเอาอีกก็ได้นะเอาให้พอตามที่คุณต้องการแต่หลังจากเสร็จแล้วก็กรุณากลับไปด้วยนะคะเพราะฉันไม่ต้องการเห็นหน้าคุณ"คำพูดของแพรวามันทำเอามอร์แกนเจ็บในหัวใจอย่างแปลกประหลาดสายตาที่ชิงชังของแพรวานั้นทำให้มอร์แกนเริ่มจะอยู่ไม่เป็นสุขทั้งที่ตอนแรกเขาต้องการแค่ร่างกายของเธอเพียงเท่านั้นแต่ทำไมตอนนี้เขาถึงต้องเจ็บกับคำพูดของเธอด้วยก็ไม่รู้

"อย่าช้าอยู่เลยค่ะสนุกกับร่างกายของฉันตามที่คุณต้องการให้สมกับการที่คุณต้องบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพื่อย่ำยีร่างกายของฉันให้ไร้ศักดิ์ศรี"เปลือกตาบางหลับลงอีกครั้งแพรวานอนแน่นิ่งเพื่อที่จะรองรับอารมณ์ของมอร์แกนครั้งต่อไปเหมือนกับร่างที่ไร้วิญญาณ

"ในเมื่อมิสต้องการแบบนั้นก็อย่ามาโทษผมก็แล้วกันนะครับมิส"มอร์แกนเริ่มที่จะโกรธกับคำพูดประชดประชันของหญิงสาวความสิ้นคิดไร้สติทำให้มอร์แกนเผลอรุนแรงกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนทำให้แพรวาเจ็บไปทั่วทั้งร่างกายรอยร้าวที่มอร์แกนฝากฝังเอาไว้แดงไปทั้งตัวแพรวาหลับตาเล็บจิกบนที่นอนเอาไว้แน่นน้ำตาแห่งความพ่ายแพ้ไหลออกมาประจานความอ่อนแอของเธอ