พ่ายรักคนเถื่อน

บทที่9

ร่างเปลือยเปล่านอนหลับสนิทอยู่บนเตียงหลังจากที่มอร์แกนจับจูงมือเธอไปแตะขอบสวรรค์ในรอบสุดท้ายในเช้าวันรุ่งสางสายตาที่เฉียบคมมองร่างบางที่หลับใหลไปด้วยความอ่อนเพลียสมองที่ปราดเปรี่ยวหวนคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาสดๆ ร้อนๆ ระหว่างเขาและเธอ

นิ้วโป้งเกลี่ยไปรอบวงหน้าอย่างแผ่วเบาแพรวาเป็นผู้หญิงที่สวยมากหน้าที่การงานที่เธอทำอยู่นั้นทำให้เขาเหมารวมว่าเธอคงจะเป็นเหมือนกับผู้หญิงอื่น ๆ ที่เขาเคยมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งด้วย แต่มันกลับไม่ใช้อย่างที่เขาคิด เธอยังคงบริสุทธิ์ใสสะอาดคำพูดของเธอทุกคำพูดยังดังก้องอยู่ในหูของเขาไม่จางหายน้ำตาแห่งความเสียใจของเธอนั้นมันยังคงตราตรึงอยู่

ความผิดถ้าโถมเข้ามามอร์แกนจ้องหน้าของแพรวานานอยู่หลายนาทีความรู้สึกตอนแรกที่ก้าวผ่านเส้นเยื่อบ้างๆ ที่เรียกว่าพรหมจรรย์ของเธอนั้นทำให้เขารู้สึกตกใจปนดีใจทำอะไรไม่ถูกมือไม้สั่นไปหมดเมื่อได้รู้ว่าเธอยังไม่เคยผ่านมือชายใดและดีใจที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวถูกจับสวมลงบนร่างบางที่หลับสนิทวงแขนแกร่งซ้อนร่างของหญิงสาวขึ้นมาอุ้มเท้าแกร่งย่างก้าวออกจากห้องโดยที่ไม่ลืมจะให้แม็กมือขวาคนสนิทอำพรางเหตุการณ์ทุกอย่างให้เหมือนว่าหญิงสาวต้องการไปพักใจหลังจากที่งานหายไปทั้งปี

'พี่ปาร์ตี้แพรขอไปพักผ่อนที่ต่างประเทศนะคะไม่ต้องโทรตามไม่ต้องตามหาถ้าพร้อมเมื่อไหร่แพรจะกลับมาเอง'ข้อความที่เป็นตัวอักษรถูกส่งไปให้ผู้จัดการส่วนตัวอย่างปาร์ตี้ก่อนที่โทรศัพท์เครื่องนั้นจะถูกปิดการใช้งานลงกระเป๋าลากใบใหญ่สองใบพร้อมกับเสื้อผ้าครึ่งค่อนตู้และเครื่องสำอางอีกจำนวนถูกจับยัดลงไปในกระเป๋าก่อนที่แม็กจะลากกระเป๋าทั้งสองใบของแพรวานั้นตามหลังของผู้เป็นนายที่เดินอุ้มร่างของแพรวาไปยังรถที่จอดรออยู่ทางด้านหลังของคอนโด

โบอิ้งลำใหญ่เคลื่อนตัวขึ้นสู่น่านฟ้าของไทยร่างบางที่นั่งอยู่บนตักซบเข้าอกแกร่งเพราะความหนาวมอร์แกนมองหญิงสาวคนแรกที่ไร้รับสิทธิพิเศษด้วยสายตาที่อ่อนแสงความรู้สึกบางอย่างกำลังคืบคลานเข้าสู่หัวใจแกร่งโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่อาจรู้ได้

การเดินทางที่ยาวนานกินเวลาไป12ชั่วโมงก็ได้สิ้นสุดลงเมื่อโบอิ้งลำโตบินลงที่ท่าอากาศยานนานาชาติแมคคาร์แรนในรัฐเนวาดาซึ่งมีเมืองลาสเวกัสเป็นที่ตั้ง

ประตูเหล็กสูงตระหง่านถูกเปิดออกก่อนรถสัญชาติยุโรปสองคันจะขับเคลื่อนที่เข้าสู่คฤหาสน์หลังใหญ่สีขาวสะอาดตาซึ่งตั้งตระหง่านอวดโชว์ความสวยงามและยิ่งใหญ่ให้กับผู้เป็นเจ้าของ คฤหาสน์สไตล์ยุโรปถูกตั้งอยู่บนเนื้อที่สองร้อยไร่สนามหญ้าลานน้ำพุที่ตั้งประดับอยู่ที่หน้าคฤหาสน์ให้มีขายชุดดำหลายสิบคนกำลังเดินตรวจตราเพื่อสังเกตการและเฝ้าอารักขาความปลอดภัยให้กับเจ้าของคฤหาสน์ที่กำลังเดินทางมาถึง

รถคันหรูเคลื่อนตัวมาจอดตรงทางขึ้นบันไดตรงหน้าคฤหาสน์แม็กซึ่งนั่งอยู่ด้านข้างคนขับรู้หน้าที่ของตัวเองผู้เป็นลูกน้องรีบลงเดินมาเปิดประตูให้ผู้เป็นนายที่นั่งอยู่ด้านหลัง เหล่าแม่บ้านนับสิบซึ่งรอคอยการกลับมาของผู้เป็นนายยืนเรียงแถวกันเป็นระเบียบตรงหน้าประตูเพื่อต้อนรับผู้เป็นเจ้านาย

วงแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามกระชับร่างบางในวงแขนไว้แน่นก่อนที่จะก้าวเท้าลงจากรถโดยมีแม็กมือขวาเปิดระตูรถรออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

ก้าวแรกของผู้เป็นนายทำเอาเหล่าแม่บ้านสาวที่แอบปลื้มและหลงใหลในตัวของเขายิ้มย่องออกมาอย่างพึงพอใจแต่เมื่อเห็นใครบางคนที่กำลังหลับอุตุอยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นนายนั้นหน้าตาของพวกเธอที่ยิ้มแย้มอยู่ในตอนแรกก็ตึงขึ้นมาอย่างถนัดตา

"คุณหนูกลับมาแล้วเหรอคะ"มิเชลแม่บ้านเก่าแก่เป็นผู้ดูแลที่นี่เอ่ยถามผู้เป็นนายที่เธอเลี้ยงดูมาตั้งแต่แบเบาะด้วยน้ำเสียงเอื้ออาทร

"ผมกลับมาแล้วครับป้ามิเชล"มอร์แกนก้มลงไปหอมแก้มที่หยุ่นตามกาลเวลาของมิเชล

"แล้วมิสคนนี้เธอเป็นใครเหรอคะ"มิเชลถามถึงหญิงสาวแสนสวยผิวพรรณดีที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ในอ้อมแขนของมอร์แกน

"นี่แพรวาครับเธอเป็นคนของผม"ประโยคสุดท้ายมอร์แกนพูดเสียงเน้นย้ำสายตาเฉียบคมตวัดไปมองแม่บ้านสาวสองนางซึ่งยืนอยู่ท้ายแถวสุด พวกเธอสองคนก้มหน้าลงเพราะกลัวสายตาที่คมกริบของผู้เป็นนาย

มิเชลมองหน้าของแพรวาที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของมอร์แกน ใบหน้างดงามประดับอย่างลงตัวตอบรับกับผิวพรรณขาวนวลไร้ริ้วรอยให้รำคาญใจ แพรวาจัดเป็นผู้หญิงที่สวยมากในความคิดของมิเชล

"ป้ามิเชลให้เด็กเตรียมห้องให้เธอหน่อยนะครับเอาห้องที่ติดกับห้องของผม"มอร์แกนกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นเขารู้สึกล้าตรงบริเวณไหล่สาเหตุมาจากการที่เขาอุ้มหญิงสาวเป็นเวลานานถึงเขาจะตัวใหญ่และบึกบึนมากแค่ไหนแต่ลองอุ้มเธอจากเมืองไทยมาจนถึงสหรัฐดูสิถึงแพรวาจะตัวเล็กแต่ถ้าอุ้มเป็นเวลานานก็เหนื่อยล้าได้เหมือนกัน

"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าให้เด็กจัดการให้"

"ขอบคุณครับ"มิเชลคงจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่มอร์แกนเคารพนับถือรองจากผู้เป็นบิดาและมารดาของเขาที่ตอนนี้พวกท่านคงจะไปดื่มด่ำน้ำผึ้งพระจันทร์อยู่ที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้

ร่างบางของแพรวาถูกวางลงบนเตียงคิงไซซ์หนานุ่มภายในห้องของมอร์แกนเพื่อรอให้ห้องของเธอเตรียมให้เสร็จผิวขาวนวลที่อยู่ในชุดคลุมสีขาวสะอาดตาถูกวางอยู่บนที่เตียงนอนสีดำที่สีตัดเข้ากับตัวของหญิงสาวเธอเปรียบเหมือนนางฟ้าตัวน้อยที่แสนบริสุทธิ์ที่ต้องมาอยู่ท่ามกลางปีศาจร้ายอย่างเขาตอนแรกเขาคิดอยากจะได้ตัวของเธอเพียงเล่นๆ เพราะคิดว่าเธอนั้นจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่เมื่อเขาได้เผลอทำร้ายเธอเองด้วยน้ำมือมันทำให้เขารู้ว่าสิ่งที่เขาคิดไว้ในตอนแรกมันผิดไปเสียหมด

นิ้วชี้แกร่งเกลี่ยปอยผมที่ลงมาปรกใบหน้างามออกอย่างแผ่วเบาใบหน้าขาวใสที่มีส่วนประกอบอันลงตัวทำให้มอร์แกนละสายตาไม่ได้สมองที่ฉลาดล่ำเหลือกำลังขบหาวิธีทำให้หญิงสาวยอมเป็นนกน้อยที่อยู่ในกรงทองของเขาโดยที่เขาไม่ต้องออกแรงทำอะไรแต่มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันล่ะ เมื่อเธอตั้งท่ารังเกียจเขาอยู่ร่ำไปคำพูดร้ายกาจของเธอตอนที่อยู่ประเทศไทยเขายังจำได้ไม่เคยลืม

เรื่องธุรกิจของตนเองมอร์แกนบริหารได้อย่างเก่งกาจไม่แพ้ใครสมองที่ชาญฉลาดของเขาทำเอาคู่แข่งล่มจมมาหลายนักต่อนักแล้วแต่เมื่อมาเจอเรื่องของหญิงสาวนั้นความคิดอันชาญฉลาดของมอร์แกนถึงกับติดลบใบหน้าคมเข้มตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัดเพราะไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมหญิงสาวได้อย่างไรมอร์แกนล้มตัวลงนอนข้างกายก่อนจะคว้าร่างของแพรวาดึงเข้าสู่อ้อมกอดใบหน้าหวานซุกเข้ากับแผงอกใหญ่ มอร์แกนนอนกอดร่างบางของเธอเอาไว้อย่างแนบแน่นสมองของเขายังคงขบคิดเรื่องนั้นจนเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ความเหนื่อยล้าจากการอดหลับอดนอนเพื่อไปตามตัวเธอกลับและร่วมกิจกรรมรักกับเธอจนสว่างคาตาไหนจะพาตัวของเธอกลับมาที่นี่อีกทำให้มอร์แกนหลับใหลได้อย่างง่ายดายโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่ามีแม่บ้านสาวนางหนึ่งเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องของเขาอย่างอุกอาจสายตาเฉี่ยวมองใจกลางลำตัวของมอร์แกนอย่างหื่นกระหาย