“เฮือก!” แต่แล้วจู่ๆ ตอนนั้นเองร่างทั้งร่างก็ต้องสะดุ้งเฮือกหลุดจากคำถามค้างคาของนิค เมื่อรู้สึกถึงสายตาของใครบางคนกำลังมองจ้องมา จำต้องเหลียวขวับหันมองไปยังวิถีสายตาของจุดที่น่าจะเป็นทันที
ขวับ!
“เป็นอะไรไปเทียร์ร่า?” ฉันได้เสียงของนิคแม้ว่าสายตากำลังปรายมองไปยังจุดที่ความรู้สึกรับรู้ถึงความไม่ปลอดภัย ความรู้สึกที่เกิดเฉกเช่นเดียวกับที่รู้สึกเมื่ออาทิตย์ก่อนไม่ผิด มันไม่ใช่สายตาของนายอสุรา เพราะความรู้สึกที่ได้รับนั้นล้วนแต่เต็มไปด้วยความไม่ประสงค์ดี อันตราย ไม่ปลอดภัยและน่ากลัว
ยิ่งด้วยผู้ร้ายที่เคยดักทำร้ายฉันเมื่ออาทิตย์ก่อนยังลอยนวลอยู่ด้วยแล้วล่ะก็ ร่างกายก็เผลอขยับเคลื่อนไหวไปเองโดยอัตโนมัติ มือข้างถนัดเลื่อนกำกระชับอาวุธที่เหน็บไว้ข้างกายแน่นทั้งที่ปากก็ตอบ นิคกลับไปเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจและคลายความเป็นกังวล
“ไม่มีอะไร เรารีบไปโรงเรียนกันเถอะ”
เวลา 14.55 นาฬิกา
“รายงานความคืบ
