หลังจากคืนนั้นจวบจนเวลาผ่านมาหนึ่งสัปดาห์ หลี่ฮั่นตงเปลี่ยนการกระทำของตนเองไปโดยปริยาย จากที่มักจะเย็นชาให้กับผู้เป็นภรรยา กลายเป็นว่าเวลานี้ชายหนุ่มก็ตามติดภรรยาไม่ปล่อยให้ห่างกายห่างใจเลย
นี่จึงทำให้โจวเพ่ยชิงปวดหัวยิ่งนัก เนื่องจากเธอยังมีการค้าให้ดูแล กว่าจะปลีกตัวออกมาแต่ละครั้งจึงลำบากมาก
แต่ยังดีที่เธอยังหาข้ออ้างเรื่องที่ต้องไปส่งน้องสาวที่โรงเรียน ทำให้หญิงสาวจึงมีเวลาของตัวเองอยู่บ้างแม้จะไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม แต่เธอยังคงเข้าไปเติมของในโกดังจนเต็มในทุกครั้งที่เข้าเมือง และรีบกลับบ้านทันที โดยไม่ค่อยได้เข้าไปที่ร้านเพ่ยเพ่ยเลยในช่วงนี้
“เพ่ยชิง พี่จะขึ้นเขานะ วันนี้น้องสามกับพี่ภรรยาหยุดงานใช่ไหม ว่าจะไปล่าสัตว์กันเสียหน่อย” หลี่ฮั่นตงเอ่ยบอกกับภรรยา ในขณะที่ตนเองกำลังเตรียมอุปกรณ์เข้าป่าล่าสัตว์
“พี่จะเข้าป่าเสี่ยงอันตรายทำไม อาหารฉันเองก็ซื้อกลับมาทุกวันอยู่แล้ว” หญิงสาวเอ่ยถ
