THE DEVIL'S DESIRE

CHAPTER SIX

Madilim!

Pero dinig na dinig niya ang pagmamakaawa ng mga kapwa niya bihag. Nagmamakaawang huwag silang gawan ng masama. Kaso ang bawat pagmamakaawa nila ay sinasalubong ng malulutong na sampal sa mga babae, suntok sa mga lalaki. Hindi man niya nakikita ang pinaggagawa nila pero alam niyang nagsimula ng mangghasa ang mga tauhan ni Satanas lalo at dinig na dinig pa nila ang ungol ng bawat isa sa mga ito.

"Ohhh yeah heaven! Yummmy aaahh!"

"Ohhh c'mon I want to f*ck you all night long."

"Sh!t! Aahhh I'm c*****g that fast!"

"No please! Don't do that, no."

Dinig na dinig niya ang pagmamakaawa ng mga kapwa nasa medical mission. It's not her first time to be in a mission because the truth even she was once in a mission too in Iraq. In North Africa as well. Pero wala naman siyang nakasalubong na gulo.

"What no? Hell, yeah sl*t! I want to cumm all over your damm face you wh*re!"

Wala siyang kilala sa mga dumakip sa kanila dahil sa unang tingin pa lamang ay mga local na mamamayan sa naturang bansa. Ngunit may pakialam siya sa mga kapwang galing sa London. Lalong-lalo na ang mga volunteers nurses. Kagaya niya ay siguradong trauma ang aabutin ng mga ito.

Mga ilan sa malalaswang salitang naririnig niya. May mga malalakas pa ang ungol kaysa ang pagmamakaawa ng mga bihag na huwag silang galawin iyon nga lang ay wala siyang magawa dahil kagaya lang niya silang mga bihag. Labis-labis ang pananalangin niyang huwag siyang pasukin.

KASO ang mundo ay wala sa kaniyang panig. Buong akala niya ay hindi siya nakatulog dahil dinig na dinig niya ang mga sari-saring emosyon ng mga kapwa niya bihag. Pero naalimpungatan siya nang may sumunggab sa dibdib at palad na pumipisil sa kaselan niya.

"Huwag ka ng sumigaw, honey miss beautiful. Dahil kahit may makarinig sa iyong pagsigaw ay wala ring tutulong sa iyo. Ay mali dahil wala nang makapansin sa iyo. Dahil lahat sila ay busy na sa kani-kanilang biyahe papuntang heaven. Huwag kang mag-alala dahil paliligayahin kita mula buhok hanggang sa dulo ng daliri mo."

Malademonyo nitong wika saka agad tinakpan ang bibig niya nang akma siyang sisigaw. Habang ang isang palad ay nagpapakasawa na sa kaselan. Doon niya napagtanto na nasa mismong harapan pala niya ito kaya't hindi niya mapagdikit ang hita sa kadahilanang nakabukaka siya at nasa harapan niya ito na handang manuklaw anumang oras.

Sa kawalan ng magawa upang isalba ang sarili ay kinagat niya ng pagkadiin-diin ang palad nitong nakatakim sa kaniyang bibig. Kung hindi pa siya sinampal ay hindi niya ito tinigilan. Halos tumabingi ang mukha niya dahil sa mag-asawang sampal na ibinigay nito matapos niyang kagatin.

"Hayop ka! Ikaw pa lang ang nakakagawa sa akin ng ganyan! Pero sige total ang santong paspasan naman nag gusto mo'y gagawin ko ng walang karoma-romansa, gag*!" anito.

"Hmmmm mahubog din pala ang katawan mong babae ka. Huwag mo kasing ipagdamot dahil gagawin ko naman lahat upang masarapan ka baka hihiling ka pa ng ilang round."

Nakangisi na nga ay dinila-dilaan pa nito ang sariling labi. Halatang walang balak magpapigil kahit ano man ang gawin niyang pagpalag.

"No! Go away! You pervert! God will punish you!"

Sigaw, angal at pagpapalag ng dalaga ng walang babalang dinakma ng demonyo ang dibdib niya na para bang sinasabing come and feel as you suck me.

Kaso...

Demonyo nga!

Hindi na nga siya nito pinakinggan ay sinuntok pa siya sa puson na halos ikawala ng ulirat niya. Hindi pa ito nakuntento dahil para na nga itong sanggol na gutom na gutom sa pagdede sa dibdib niya sa napakagaspang na paraan ay kinakagat-kagat pa ito. Laking pasasalamat niya nang tumigil ito pero ganoon na lamang ang panlalaki ng mata niya dahil mas ibinuka pa nito ang kaniyang hita at itinali sa magkabilang paa.

"Yummylicious! Ang alaga ko ay sabik na sabik nang makapasok sa maputi mong kuweba."

Mala-asong ulol na inilabas pa ang dila at walang pasabing sinunggaban ang kaselan niya. Kaya't napasigaw siya dahil sa hapdi ng ginawa nito. Maaring maglulundag pa siya sa tuwa kung asawa o kahit nobyo niya sana ang gumagawa noon sa kaniya pero diyablo eh! Kumain itong walang plato habang ang mga palad ay gigil na gigil sa dibdib niya na kahit nagsisigaw na siya upang magpasaklolo ay nilalamon na ng malalakas nitong ungol.

HINDI nga nagtagal ay tumayo ito at tinanggal ang kasuutan habang panay ang pagmasahe sa alaga nitong handa nang tuklawin ang kuweba niya. Patunay lang ang pagmamadali nitong pumaibabaw sa kaniya.

Kaso...

Tumilamsik sa kaniya ang fresh blood mula rito. Kung saan man nanggaling ang bala na tumama rito na naging sanhi ng pagkaligo niya sa dugo nito ay hindi niya alam. Kaso sa nanginginig niyang katawan idagdag pa ang dilim ay hindi niya napansin ang paglapit ng isang tao sa kaniya. Nalaman na lamang niya nang nagsalita.

"FIX yourself and we'll get out of here. Quickly!" Utos pa nito sa kanya na tinulungan pa siyang ayusin ang mga punit niyang damit.

Mabuti na nga lang at kahit punit-punit ang damit niya ay mayroon siyang doctor's coat. Hindi na niya nagawang alamin kung sino ang saviour niya. Dahil ang mahalaga ay makatakas siya sa mga demonyong humarang at pumigil sa kanila. At higit sa lahat ay mga taong sumira sa kanilang buhay bago pa man sila makatulong sa kapwa.

NAKAKALUNGKOT mang isipin pero sa bilang nilang hinarang ng mga kalakihan ay ilan lang din sa kanila ang nakaalis sa disyertong iyon na buhay at isa na siya roon. Nang iginala niya ang paningin sa mga kasama ay halos hindi siya makagalaw dahil sa hitsura nila. Halatang sapilitang kinuha ang mga dangal dahil bukod sa warak ang damit ay nakatali pa.

Kahit ang apat na lalaking kasama ay ganoon din, nakagapos nakatalikod ang mga palad habang nakababa ang pang-ibabang kasuutan. Pero mas kalunos-lunos ang ilang sa kapwa niya babae dahil may mga bakas pa ng pananakit sa katawan. Marahil ay kagaya niyang pumalag kaya't pinadapuan nang sampal at suntok. Marahil kung wala ang lalaking bumaril sa Saddam Hussein the second ay nawala na siguro ang dangal niyang para sa lalaking magmamahal sa kanya.

Sa kaisipang iyon ay napaluha siya. Dahil sa ilang taon niyang pagiging membro sa medical mission ay sa oras na iyon lamang siya nakaranas ng ganoon. Wala naman siyang ibang intensiyong iba kundi ang tumulong sa mga tao. Lalong-lalo na sa mga taong hindi pinagpala sa buhay.

"MISS, tayo na bago pa sumikat si inang araw."

Tinig ng lalaking sumagip sa kaniya mula sa mga demonyo. Sa narinig ay agad pinunas ni Faith Ann ang luhang nagsisimula nang maglandas sa pisngi bago hinarap ang lalaki.

"Hi, ano'ng pangalan mo upang alam ko ang itatawag ko sa iyo."

Bagkus ay tanong niya kahit may takot siyang nararamdaman lalo at hindi niya ito kilala. Pero dahil sa pagtulong sa kaniya ay pipilitin niyang labanan ang takot baka sakaling tulungan din siyang makabalik sa London kahit matagalan.

Kaso bago pa ito makasagot ay dumating naman ang isang lalaking habol-habol ang hininga.

"Pareng Ace! Pareng Ace! May mga kalaban! Hindi ko alam kung saan sila galing! Ano'ng gagawin natin?"

Hingal na hingal ito subalit marahil sa kagustuhang abisuhan kasama ay pinilit nitong tinapos. Kaya't imbes na sagutin nito ang tanong niya ay iba ang isinagot kasabay nang paghawak sa palad niya.

"Halika na, miss. Kailangan na nating makaalis dito."

SABI ni Ace sa babaeng halatang under shocked pa rin. Hinila niya ito hanggang sa natapat kay Ashton. Kaso mas umiksi ang maiksi niyang pisi dahil hindi ito kumilos.

"Sakay na, miss! Bilisan mo wala na tayong oras!"

Malakas niyang sigaw. Kaso talagang mauwi yata sa wala ang pinaghirapan nila ng mga kaibigan at tauhan. Nasa tapat na nga sila ni Ashton ngunit ayaw pa nitong kumilos. Inis na inis na siya ngunit mas minabuti niyang pakiusapan ito. Hindi rin biro ang pinagdaanan.

"Please, Miss. Wala akong oras makipaglokohan sa iyo. Kung gusto mo pa ang mabuhay ay makinig ka sa akin. Sumakay ka na kung may balak ka pang umuwi sa pinanggalingan mo." Pakiusap niya lalo at dinig na dinig niya ang yabag ng mga kapwa kabalyero.

Pikit-mata nitong tinanggap ang palad niyang nakalahad upang tulungan ito sa pagsampa kay Ashton.

"Kumapit na ng maayos sa akin, miss. Dahil mabilis ang takbo ni Ashton. Hawakan mo itong baril para may magamit ka kapag magkagipitan tayo." Baling niya rito sa kabila nang pagtakbo ng mahal niyang kabayo.

"Ha? Kailangan ko ba talagang pumatay ng tao?" tanong nito.

"Alam mo, miss hindi lahat ng pumapatay ay makasalanan, okay? Kinalaila-- Oh sh!t! Use the gun now!" Hindi na niya natapos ang sinasabi dahil pinaulanan na sila ng bala nang mga humahabol sa kaniya.

"Ano ba! Gusto mong mabuhay o hindi? Itong granada ang tanggalan mo ng pin at itapon mo sa kinaroroonan nila ngayon na!" muli niyang sigaw. Nakakairita na talaga ang babaeng hindi niya alam kung ano ba ang binabalak.

NANGINGINIG man ang kamay ni Faith Ann lalo at nakahawak dito ang isang kamay ay sinunod niya ang utos nito. Tinanggal niya ang pin nang hawak-hawak niyang granada saka ibinato sa likuran nila. Ayun nga! Halos mahulog siya sa takot nang sumabog ito.

"Humawak ka sa akin ng maayos para hindi ka mahulog. Kailangan natin silang mailiko dahil sigurado akong tayo ang habol nila."

Muli ay wika ni Ace sa babaeng nakayakap sa kaniya mula sa likuran. Kaso kahit anong oras na yata ay mahuhulog ito dahil sa panginginig. Naaawa siya rito pero wala siyang magawa dahil buhay din naman nila ang nakataya. Lalo na kapag maabutan sila ng mga taong humahabol sa kanila. Sigurado namang maraming kasamahan ang ibinagsak nilang magkakaibigan at mga tauhan. Kaya't kahit nawala ang karamihan sa mga kalaban ay mas magandang makalayo sila.

"Ashton, bilisan mo hindi tayo puweding makita ng mga iyan baka pati sa Paark ay sundan tayo," bulong niya sa kabayo kaya naman mas bumilis pa ang takbo nito.

"Good boy, Ashton. Sige lang tuloy lang pero nakikita mo ba ang bundok na iyan? Kailangang magtago muna tayo riyan upang mailiko natin sila at makapahinga ka rin."

LAKING pasasalamat niya dahil kahit hayop ito ay nakakusap niya. Nauutusan at higit sa lahat walang ibang nakakasakay dito kung wala siya. Unang beses nga niyang nagpasakay ng ibang tao dito at lihim siyang umaasa na patuloy itong mabait lalo at halatang takot na takot na ang parang baby na nakayakap mula sa likod niya.