Chapter 8
1173 Words
Serene’s POV
“I’m so sorry Serene, Are you OK? Kasalanan ko to!” he said umiiyak narin siya.
Umiyak lang din ako. ‘Thanks Lord, he saved me’ I cried hard in his chest and with a smile muntikan na ako dun.
“I’m really sorry, sorry sorry I shouldn’t have left you” he cried. Napaiyak ako ng sobrang lakas dahil dun. Ang laki ng kasalanan ko sa lalaking to, I don’t deserve this man, pero mahal na mahal ko siya.
“How did you find me?” iyak ko.
“I find my ways to look for you” iyak niya parin. Napangiti ako sa sinabi niya. He never fails me always.
“Serene, I’m sorry di kita nagawang protektahan, pinabayaan kita” todo iyak niya habang nakayakap saakin.
“It’s my entire fault, ako ang may kasalanan nito *huk” iyak ko. ako naman talaga diba?
“di ko man alam ang buong kwento, pero dahil saakin nangyari ito I’m so sorry” yakap yakap niya ako ng mahigpit.
“Serene I’m happy you’re now in my arms” sabi niya.
“Neither I, *sobs “ nasasaktan talaga ako, dahil sa saakin. Dito ko na hahayaang masaktan pa kami, that’s why I am choosing the right person now.
“J—“
*krriinnggg
*kriinnggg
Kinuha niya ang phone niya.
“Mom?” sabi niya. I heard her mom says “Did you already found her?”
“I---“ pinagdilatan ko siya ng mata.
“I’m still looking for her......Yes mom..... I’ll call tita Selene pag nakita ko na siya” matapos nilang mag usap eh nagyakapan kami, I missed this man. I really do. Napangiti ako.
“hmmm, wala ka bang balak bitawan ako? Eh wala kang jacket oh, ang ginaw kaya” I smiled
“gusto mo namang palagi akong kayakap eh kunyari ka pa dyan ang HOT ko kaya, feel na feel mo nga abs ko eh!” napatawa ako dun, kahit kelan ang hangin niya, this is what I love him the most.
“I’m sorry Serene, sana kanina pa ako, sana eh nailigtas kita” malungkot ang mga mata niya.
“J---“ sabi ko.
“SSSSHHH! Wag ka ng magsalita, malamig na, alis na tayo dito, takot ka pa naman sa dilim” sabi niya, nakayakap parin saakin.
“tss. Oo na tara na” nag salute pa ako, napatawa siya na ginulo ang buhok ko.
“Maligo ka nga, ang baho mo, nakakapit ang mikrobyo sayo, baka magkasakit ka” sabi niya habang tinatayo ako.
“Oo na tapos ikiss mo ako ha?” sabi ko na naka pout.
“hanggang ngayon di ka parin nagbabago” tawa niya habang tinatakpan ang bibig ko.
At kinarga niya ako sa likod like we used to do when we we’re young. Na miss ko siya, sobra sobra. Alam kong nasaktan ko siya, pero nandito siya hinanap ako, minamahal ako.
“I love you” I murmured.
“Iloveyouuuu too Serene I’ll always be” pagkatapos nun nakangiti akong nakatulog. Kumalma ako, siya ang dahilan he saved me. He love me. I do the same.
**
Jonathan’s POV
Umabot ako sa malayo sa paghahanap kay Serene. Kailangan maunahan ko si JA, baka mahanap niya ito agad, di pwede akin lang si Serene, akin lang, ako lang ang mamahalin nun. Makakasama ko na siya,
Nakita ko ang kakambal ko na sumakay ng taxi, kaya sinundan ko siya.
Papunta ang lintik sa istasyon ng bus. Alam niya kung saan siya pupunta, sigurado akong alam niya kung nasaan si Serene. Dapat ko siyang sundan uunahan ko siya kay Serene di pwedeng siya ang unang makakita sa reyna ko. tanginang akin lang siya.
“Serene I’ll find you” I smiled. Namimiss ko na siya. Yung nangyari saamin.
Nakaupo si JA sa likuran ng bus, halatang pagod. Tss matulog lang siya dahil sa paggising niya nasa akin na si Serene.
“Serene.....”
Sa mahabang byahe papuntang Baguio , ako ang pinaka unang bumaba at sinimulang hanapin si Serene, sa mukha ni JA hindi niya alam kung saan sa Baguio niya makikita si Serene. Buong araw ko siyang hinanap, hanggang sa umabot ako ng gabi doon sa iskinitang di dapat dinadaanan ng mga tao. Mukhang di naman pupunta dito si Rene-Rene pero gusto kong makasigurado. Baka masaktan siya di ko kakayanin yun.
“I want to see you my Queen” patakbo kong sabi. Pinakauna palang akin na siya.
**
JA’s POV
Baguio, yan ang unang lugar na naisip kong pupuntahan ng mahal ko. Sana nga ligtas siya dahil di ko mapapatawad ang sarili ko. sana di pa huli ang lahat saamin, sana akin lang siya matapos ang lahat. Dahil tanggap ko siya kahit ano mang nangyari sa kanila ng kakambal ko.
MAHAL na MAHAL ko siya.
“Serene, be strong. I’m coming” yun lang ang nasabi ko pagsakay ng bus.
Mataas ang byahe, habang nag iisip kong saan ko siya mahahanap, pero di ako susuko ibabalik ko siya sa piling ko. magiging masaya kami.
“Serene, Iloveyou” hanggang sa nakatulog ako.
Pagdating sa Baguio. Inayos ko ang sarili ko, at kalma na hinanap siya. Ayokong magpadalos dalos baka makaligtaan ko siya. At kung para saamin nga ang panahon nato.
Magkikita at magkikita kami. Sana mahal niya ako, kahit walang kasiguraduhan sana mahal niya ako.
“Ale, nakita nyo tong babaeng ito?” tanong ko sa matandang babae sa Burham Park. Pinatingin ko ang picture ni Serene sa phone ko.
“hindi po sir eh” sabi ng babae.
“Salamat po” sabi ko na nakangiti.
“Serene, saan ka na ba?” naiiyak na ako. Kailangan ako ng Mahal ko. kailangan ko siyang mahanap.
buong araw ko siyang hinanap, pero wala parin. Walang Serene na nakikita ko. Nakadaan ako sa iskinitang hindi nino mang dadaanan ng matinong tao. Pero wala na yata ako sa sarili kung bakit dito ako dumaan.
“Nathan?” nasabi ko nalang bigla. I saw my twin brother in a place like this. How does he find this place? Di pwede, marami na akong sakripisyo para sa amin ni Serene. Hindi to pwede akin lang siya.
Kaya binilisan ko ang paglalakad ko, kailangang maunahan ko siya.
**
Serene’s POV
Pag gising ko, nasa isang hotel room kami. Bigla akong napabangon ako tinignan bgla ang katawan ko. *sighed kala ko, ano na.
“You OKAY?” natawa siya bigla. Hmm may konting smirk?
“hmmp. Ofcourse I am” tumayo ako. Nakangiting lumapit sa kanya.
“tss. You think I’m going to do it right?” he smirked!
“hmmm, I heyt tssooo” sigaw ko.
“HAHAHAHAHAHA Imissyou so much MAHAL” lumapit siya saakin at niyakap ako.
“Imissyou MAHAL ko!” I blushed.
- Writer
