“ไม่ไหวแล้วค่ะ แค่สามรอบต่อคืน..นิ่มก็แทบหมดแรงแล้ว” นับว่าเป็นครั้งแรกที่นลิสาเลือกที่จะตอบเขากลับไปตรงๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงได้ ‘เพิ่มรอบ’ กับเธออย่างที่พูดจริงๆ
“หมดแรงอะไรกัน ตัวแค่นอนอ้าขาเฉยๆ คนโยกคือฉันอื้อ!” ไม่ทนให้เขาได้พูดจาสองแง่สองงาม ทำให้เธอต้องอายออกมาอีก หญิงสาวก็จัดการปิดปากเขาด้วยมือของตัวเอง
“คุณพิชญ์! พูดจาไม่น่ารักอีกแล้วนะคะ!” พิชญ์ได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างเอ็นดู เขาไม่เคยอยู่กับใครแล้วรู้สึกสบายใจเท่านี้มาก่อน นลิสาเป็นคนแรก ที่ทำให้เขารู้สึกแบบนั้น จึงไม่แปลกเลยสักนิด ที่เขาจะชอบใช้เวลายามว่างอยู่กับเธอบนเตียง คงแปลกดีไม่น้อย ถ้าได้เห็นเด็กตัวเล็กๆ ที่มีใบหน้าคล้ายเขาและเธอออกมาวิ่งเล่นไปทั่วบ้านสวนของย่า แค่เพียงคิดภาพตาม เขาก็แทบทนรอให้ถึงเวลานั้นไม่ได้แล้ว
“ทำลูกกันเถอะ” เป็นอีกครั้งแล้วที่คำชวนของเขาทำให้เธอหน้าแดง แต่กระนั้นเธอจะกล้าห้ามเขาได้อย่างไร
