6
1573 Words
หลังจากวันนั้นผ่านไปสองอาทิตย์ที่ชีวิตวุ่นวายนิดหน่อยเพราะตามงานไม่ทัน เรื่องคดีเกี่ยวกับรถก็ทำให้ได้เงินมาใช้เล่นๆอยู่หลายบาท แถมเธอยังช่วยทำให้ข่าวนี้มันดังมากจนอีกฝ่ายโกรธจัดเพราะอายในสิ่งที่ทำผิดลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในเมื่อเธอบอกให้จบแล้วแต่ว่าดันไม่จบเองก็ให้มันเป็นแบบนี้แหละ
อยากรู้นักว่าผีเน่ากับโลงผุจะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน
เลิกกันเมื่อไรจะหัวเราะให้ลั่น
เธอยังติดต่อกับพี่ภาคินเป็นปรกติเลย เราไม่ได้คบกันแต่เราก็ได้กันแล้ว ในพื้นที่ส่วนตัวอย่างผับที่เขาเป็นเจ้าของหรือคอนโดก็มักจะแสดงออกชัดว่าหวงเธอมากขนาดไหน ในช่วงเวลาปรกติเราไม่ค่อยได้ว่างเจอกันเธอก็เลยไม่มั่นใจว่าเขาเป็นคนนิสัยยังไงกันแน่ แต่ที่รู้อยู่หนึ่งอย่างคือเขาเป็นคนเอวดุมาก เวลาเมาแล้วเอากันทีไรแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลย ไหนจะร่องรอยบนตัวที่เขาขยันทำเหมือนต้องการป่าวประกาศให้รู้ว่าเธอมีคนของตัวเองแล้วทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน
เขาจีบเธอหนักมาก
แต่ว่าเขาเอาเธอหนักยิ่งกว่า
ภาคิน : คิดถึง
ภาคิน : คืนนี้อยู่ผับกับเพื่อนสนใจมาไหม
ภาคิน : อ่านแล้วทำไมไม่ตอบ
น้ำขิง : พิมพ์เร็วขนาดนี้ใครจะตอบทัน
ภาคิน : คิดถึงพี่ไหม?
น้ำขิง : ไม่
ภาคิน : พรุ่งนี้เดี๋ยวไปส่งมหาลัย
น้ำขิง : เลี้ยงข้าวด้วย
ภาคิน : ได้ครับ
ภาคินพิมพ์ข้อความต่อไปพร้อมกับยกแก้วดื่มเหล้าอย่างอารมณ์ดีมาก พักหลังมานึ้เราไปด้วยกันได้มากขึ้นกว่าช่วงแรกที่เธอเอาแต่คิดถึงแฟนเก่า เขาชอบพาเธอไปค้างที่คอนโดของตัวเองบ่อยๆ ส่วนเธอเคยให้เขาขึ้นห้องครั้งหนึ่งมั้ง แถมยังบ่นว่าหาคอนโดใหม่ถูกใจไม่ได้สักที
คอนโดของเขาไม่ถูกใจรึไง
อยากชวนมาอยู่ด้วยกันจริงๆเลย
“พิมพ์ไปยิ้มไปแบบนี้แสดงว่าคบกันแล้วดิ?” สกายถามเพื่อนที่ดูอารมณ์ดีตลอดเวลาเหมือนชีวิตมันไม่มีเรื่องเครียด เขาพึ่งกลับมาเลยยังไม่รู้เท่าไรว่าสถานการณ์ความรักเป็นยังไงบ้าง
“มันยังจีบไม่ติดเลยจะคบได้ไงห่ะสกาย?” ไทม์พูดขัดด้วยความหมั่นไส้นิดๆ
“เดี๋ยวก็ได้คบไหมวะมึง!” ภาคินตอบ
“เคยได้กันตอนไม่เมารึยังห่ะ กูเห็นเอากันแค่ตอนเมาตลอดเลยไม่ใช่รึไง!”
“ไอ้สัตว์ไทม์!”
“น้องเขาเก็บมึงไว้เป็นของเล่นรึเปล่าห่ะไอ้ภาคิน นี่ครึ่งเดือนแล้วนะเว้ย! สรุปน้องมันลืมผัวเก่าได้รึยัง?”
“ก็ให้เวลาคนเจ็บหน่อย ลำพังแค่เอากับกูแล้วไม่เพ้อถึงผัวเก่าก็บุญแล้วไหมวะ!?”
“บุญเหี้ยอะไรล่ะ! ถ้ามึงยังยอมแบบนี้ยังไงก็ไม่มีวันได้คบหรอกเชื่อกูดิ!”
“ปากหมาว่ะไอ้ไทม์!!”
สกายยกแก้วขึ้นมาดื่มแล้วหัวเราะเบาๆที่เพื่อนมันกัดกันไม่หยุด สภาพแต่ละคนมีความรักเอาตัวแทบไม่รอด ภาคินก็รักคนที่เขาพึ่งเลิกกับแฟนแล้วจีบไปเอากันไป ไม่รู้สิว่าจะสมหวังไหมเพราะเดาไม่ค่อยออกเลย ส่วนไอ้ไทม์ที่ด่าเพื่อนนักหนา ทำตัวเป็นไลฟ์โค้ชเรื่องความรักทั้งที่มันยังเอาตัวเองไม่รอดเลย คนเหี้ยอะไรทิ้งคนใหม่เพื่อกลับไปเอาคนเก่า ส่วนเขาน่ะแย่ไม่ต่างกันเพราะอยู่ในสถานะแอบรัก
แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม
ขอกินเหล้าก่อน
“สกายมีห้องดีๆไหมวะ?” ภาคินหันมาถามเพื่อนรักที่ชอบซื้อคอนโดเก็บไว้
“เอาแบบไหนล่ะ?” อยู่ๆก็เป็นการเป็นงานขึ้นมาซะงั้น
“ผู้หญิงอยู่คนเดียว ใกล้มหาลัยแล้วก็เดินทางง่ายๆหน่อย ส่วนราคาไม่มีปัญหา”
“เดี๋ยวกูส่งให้ดูแล้วกัน นี่มึงจะให้ใครมาอยู่ห่ะ?”
“ก็เมียกูไง”
“เมีย…คนที่มึงกำลังจีบใช่ปะ?”
“เออดิ! มึงคิดว่ากูจะมีใครอีกห่ะถ้าไม่ใช่น้ำขิง”
“ก็เห็นว่ายังไม่ได้คบกันนี่หว่า”
“เอากันแล้ว กูเป็นผัวได้” เพื่อนมันยกเหล้าดื่มรวดเดียวหมดแก้วทันที เขารู้แหละว่าเป็นห่วงกันมากแต่ทำยังไงได้ล่ะในเมื่อชอบตั้งแต่แรกเจอ พอได้เอากันก็รู้สึกติดใจ ในตอนนี้เขาถลำลึกลงไปในความสัมพันธ์ที่อันตรายมากและไม่รู้ว่าสุดท้ายจะเป็นยังไงเหมือนกัน
เจ็บแลกรักใครเขาอยากเป็นกัน
แต่ทำอะไรได้ล่ะ
เช้าวันต่อมาภาคินขับรถไปรับน้ำขิงที่แต่งตัวซะสวยเชียว เราไปกินอาหารเช้าด้วยกันที่ร้านไม่ไกลมาก จากนั้นก็ขับรถไปส่งเธอที่หน้าตึกของคณะ แต่ว่าน้ำขิงไม่ยอมลงจากรถ เธอชี้ให้เขาดูเพื่อนสารเลวกับแฟนเก่าชั่วๆ แววตาคู่สวยไม่มีความเสียใจออกมาเลย แต่มันเป็นความเกลียดที่ฉายชัดออกมาแทน
ในที่สุดก็ลืมมันไปแล้วสินะ
ถึงเวลาผัวใหม่ได้เฉิดฉายแล้ว
“เย็นนี้พี่มารับไปกินข้าวนะ”
“ว่างเหรอ?”
“ถ้าเพื่อน้ำขิงพี่ว่างเสมอ”
“โอเค แต่รีบมานะฉันขี้เกียจรอนาน”
“ตั้งใจเรียนนะ”
เธอยิ้มกว้างแล้วเปิดประตูลงจากรถเตรียมจะข้ามถนน แต่ในจังหวะนั้นมีรถคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วมากเหมือนลืมมองทางว่ามีคนอยู่ เธอถอยหลังหลบแล้วสะดุดเท้าล้มลงจนหัวเข่ากระแทกฟุตบาทถนนทันทีเลย รถคันนั้นจอดแล้วรีบเปิดประตูลงมา แฟนเก่าที่กำลังจะเดินเข้าตึกก็วิ่งมาหา พี่ภาคินที่พึ่งจะขับรถออกไปไม่ถึงสี่เมตรรีบจอดรถแล้ววิ่งมาหาทันที
ตอนนี้มีผู้ชายสามคนช่วยประคองตัว
“น้ำขิงเจ็บตรงไหนไหม พี่ขอโทษ พี่รีบไปหน่อย!”
“เอ่อ…ไม่เป็นอะไรค่ะ”
“น้ำขิงเข่าแตกนี่!! เราพาไปหาหมอนะ”
“โอ๊ต…”
“กูพาเมียไปหาหมอเองได้คนอื่นอย่าเสือก!!”
“พี่ภาคิน…เอ่อ…ไปทำแผลดีกว่าค่ะ”
“เลิกกันได้ไม่ถึงเดือนมีแฟนใหม่เหรอน้ำขิง!?”
“ใช่! กูเป็นผัวใหม่!”
เธอจับมือพี่ภาคินแน่นด้วยความไม่มั่นใจว่าจะมีเรื่องกันรึเปล่า แล้วตอนนี้คนก็เริ่มมองกันแล้ว ฝ้ายรีบวิ่งมาจับมือโอ๊ตเอาไว้แน่นแล้วจ้องมองเธอด้วยแววตาเกลียดชัง พี่ภาคินโอบไหล่ชัดว่าเธอเป็นของเขา และคนที่น่าอึดอัดในตรงนี้คงจะไม่ใช่ใครนอกจากรุ่นพี่ที่ทำหน้าเลิ่กลั่กมาก
ข่าวเรื่องถูกแทงข้างหลังดังจะตาย
ใครๆก็รู้เรื่องนี้
“มีคนของตัวเองก็ดีจะได้เลิกพาลไปทั่วสักที!” ฝ้ายจ้องมองน้ำขิงด้วยความโกรธมากยิ่งขึ้น โอ๊ตยังมีเยื่อใยอยู่ถึงขนาดสะบัดมือเธอวิ่งมาดูมันที่ไม่ได้เป็นอะไรมากขนาดนั้น ถ้ามันถูกรถชนตายก็ว่าไปอย่าง
“พอได้แล้วฝ้าย!” โอ๊ตกดเสียงต่ำเตือนแฟนที่จับมือเขาแน่นมาก
“ไปกันเถอะ พี่พาไปทำแผลเอง”
“ค่ะพี่ภาคิน”
เขาประคองเธอให้เดินไปที่รถ ส่วนรุ่นพี่ของเธอถือกระเป๋าให้แล้วพูดขอโทษแทบตลอดเวลาจนมาถึงที่รถเลย น้ำขิงดูไม่อะไรกับใครเลยนอกจากหันมายิ้มให้เขา เธอจับมือเขาโดยไม่สนใจใครหรือแคร์แฟนเก่าด้วยซ้ำ พอเข้ามานั่งในรถก็เริ่มแสดงสีหน้าออกชัดว่าเจ็บมาก
“ไปหาหมอไหม?”
“แค่ทำแผลนิดเดียวเอง ซื้อยามาฉันทำเองได้”
“พี่ก็ทำได้ งั้นวันนี้ไปคอนโดพี่แล้วกัน คืนนี้จะพาไปผับด้วย”
“ไม่คิดว่าฉันจะมีเรียนรึไง!”
“คิดสิ แต่วันนี้น่าจะปวดแผลนะ พี่ว่าไปนอนพักสักวันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง”
“ก็ได้ แต่แวะซื้อขนมไปด้วยสิ เวลาเครียดๆทีไรแล้วได้กินของหวานจะดีมากเลย”
“ได้สิ เรื่องคอนโดใหม่พี่หาให้ได้แล้วนะ เป็นของเพื่อนพี่เองรับรองว่าดีทุกห้อง มันซื้อไว้ปล่อยเช่าเยอะมาก พี่คิดว่าน่าจะมีสักห้องที่ถูกใจน้ำขิงนะ”
“อีกสักสองสามวันค่อยไปดู ฉันจะได้แจ้งเจ้าของห้องล่วงหน้าด้วยถ้าจะย้ายออก” เธอเปิดเพลงในรถตามใจตัวเองเสมอเวลาที่มากับเขา พี่ภาคินไม่เคยบ่นหรือว่าอะไรเลยสักครั้ง เขาค่อนข้างตามใจเธอมากแม้เราจะมีสถานะไม่ชัดเจน เขาไม่ได้กดดันเรื่องความรู้สึกมากเกินไป แต่สิ่งที่เขาแสดงออกมันก็ชัดเจนว่าต้องการอะไรและเขาอาจจะคิดไปไกลแล้วก็ได้
เขาพูดมาเต็มปากว่าเป็นผัวใหม่ของเธอ
ขี้หวงไม่เบานะเนี่ย
- Writer
