7
1717 Words
เรามาซื้อยาและเขาทำแผลให้อย่างเบามือมาก เธอดันล้มเข่ากระแทกซะแรงจนรู้สึกปวดไปหมด เธอกินยาแก้ปวดต่อจากนั้นก็เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ พี่ภาคินมองเธอตลอดเวลาแล้วเป็นคนถือตะกร้าเอง จากนั้นเขาก็ให้เธอนั่งรอส่วนตัวเองไปเข้าแถวรอจ่ายเงิน ผ่านไปราวๆห้านาทีเขาก็เดินมาจับมือเธอไปที่รถเพื่อจะกลับไปนอนพักที่คอนโดต่อทันที
“พี่ภาคินใจดีมากเลยนะคะ”
“พี่ก็หวังว่าน้ำขิงจะไม่ใจร้ายกับพี่นะ”
“ใครจะใจร้ายได้ลงเล่า!”
“พี่ดูออกนะว่ามันยังมีเยื่อใยอยู่ ถ้ามันมาง้อ…”
“สัญญาว่าจะไม่เอาหรอก เจ็บแล้วก็ต้องจำสิคะ ขืนกลับไปคบอีกครั้งฉันคงต้องกินหญ้าแทนข้าวแล้วแหละ” เธอพูดจริงๆนะในเรื่องนี้ เธอกล้าพูดได้เลยว่ามูฟออนจากคนเก่าแบบไม่เหลือเยื่อใยเลย พี่ภาคินหันมายิ้มกว้างให้กัน เธอเอื้อมมือไปกุมมือของเขาเอาไว้พร้อมกับยิ้มให้
“คนเราเจออะไรดีๆก็ต้องรักษาเอาไว้ ขืนปล่อยหลุดมือไปคงโง่เกินทน”
“คงไม่พยายามหาอะไรที่ดีกว่านะ เพราะถ้าพี่หยุดแล้วก็หยุดเลย”
“เวลาฉันได้หยุดที่ใครแล้วก็หยุดที่คนนั้นเหมือนกัน”
“พูดขนาดนี้แล้ว…คบกับพี่นะน้ำขิง”
“ค่ะ ฉันจะคบกับพี่ภาคิน”
“เราข้ามขั้นกันไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย แต่พี่โอเคนะที่เราได้คบกันสักที พี่จะเปิดตัวหนักๆเลยคอยดูสิ”
“พี่ดูเห่อนะคะ”
“พี่โสดมาตั้งหลายปีกว่าจะเจอใครสักคนที่ถูกสเปคแบบนี้”
“มิน่าล่ะถึงไม่ปล่อยฉันไปทั้งที่ได้กันไปแล้ว”
“ปล่อยก็โง่เต็มทนแล้ว!” เขาชอบคนอวบๆแบบเธอเพราะมันเต็มไม้เต็มมือที่สุดเลย แถมยังเป็นหุ่นที่หนุบหนับไปทุกสัดส่วน เวลาได้ลูบได้คลำแล้วรู้สึกดีเป็นบ้าเลย ไหนจะความสดใสร่าเริงไม่ยอมลดคุณค่าตัวเองไปสนใจอะไรเก่าๆที่มันเลวทรามอีก
เมียของเขาแม่งโคตรสวย
โชคดีของเขาจริงๆที่น้ำขิงยอมคบกัน
เขาขับรถพาเธอไปที่คอนโดของตัวเองแล้วจากนั้นก็หาเสื้อผ้ามาให้เธอเปลี่ยนจะได้สบายตัวขึ้นกว่าชุดนักศึกษา ในระหว่างรอก็ส่งข้อความบอกเพื่อนให้รู้ว่าขอคบได้สำเร็จแล้วหลังจากที่ตามจีบมาครึ่งเดือน เขารอให้เธอหายดีก่อนแล้วจะพาเมียไปอวดเพื่อนให้รู้จักกัน
น้ำขิงใส่เสื้อเชิ้ตแบบนี้มัน…โอ้ว!
เซ็กซี่ฉิบหายเลย
“กินขนมด้วยกันไหมคะ?”
“กินเสร็จจะได้นอนต่อ”
“ปรกติพี่ภาคินไปดูงานเองทุกวันเลยเหรอคะ?”
“ก็ไม่ทุกวันหรอก แต่ว่าช่วงนี้งานของพี่มันมีปัญหานิดหน่อยเลยต้องเข้าไปเคลียร์ให้จบดีกว่าปล่อยค้างคา แล้วเพื่อนพี่มันพึ่งกลับจากเมืองนอกมาเลยให้มันพักก่อนจะประชุมกันอีกทีว่าควรจัดการยังไง”
“งานนี้มัน…เทามากไหมคะ?”
“มันเป็นธรรมดาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ พี่ทำงานเกี่ยวกับของมึนเมายังไงก็ต้องมีเรื่องบ้าง แต่ว่าพี่จะพยายามไม่ให้เรื่องมันลามปามมาถึงเมียหรอก ถ้าเกิดอะไรขึ้นบอกพี่ได้เสมอนะน้ำขิง”
“ฟังดูเหมือนคำเตือนเลยนะคะ”
“แล้วที่บ้านน้ำขิงทำงานอะไรเหรอ?”
“ก็เยอะนะคะ แต่หลักๆที่พ่อแม่ทำคือนำเข้ารถค่ะ ส่วนพ่อเปิดร้านเครื่องเพชร” เธอไม่จำเป็นต้องปกปิดเรื่องงานที่บ้านเพราะมันไม่ได้เป็นความลับอะไรเลย เขาเองก็รู้ว่าเธอมีฐานะมากพอสมควรดูได้จากคอนโดที่เช่าอยู่ปัจจุบัน หรือรถคันละสิบกว่าล้านที่เธอขับไปเรียนทุกวัน
เธอคือคนสวยและรวยมาก
พี่ภาคินต้องดีใจที่ได้คนแบบเธอเป็นแฟน
“อร่อยไหม?”
“เค้กครีมสดแบบนี้คือดีมาก มาเดี๋ยวป้อนให้ชิม”
เขาอ้าปากกินขนมเค้กครีมสดหน้าสตอเบอรี่ที่น้ำขิงตักป้อนกัน เธอดูมีความสุขกับการกินมากซะจนเขารู้สึกดีไปด้วยเลย เห็นทีว่าต่อจากนี้จะต้องซื้อขนมเล็กๆน้อยๆมาไว้ที่คอนโดแล้วเผื่อเมียมาจะได้ชอบใจ พอกินเสร็จก็หยิบน้ำหวานของเธอมาดื่มล้างคอ จากนั้นถึงได้เดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นมายกกระดกดื่มอย่างสบายใจมาก ในขณะที่เธอก็ยังตักขนมป้อนกันอยู่
เบียร์เย็นกับเค้กมันก็เข้ากันดีนะ
เมียป้อนอะไรก็อร่อยหมด
หลังจากกินอิ่มแล้วเรานอนเล่นด้วยกันไม่นานน้ำขิงก็หลับ เธอเป็นคนสวย น่ารัก สดใสและรักตัวเองมาก เขานอนมองเธอบนเตียงด้วยความสงสัยมากกว่าเดิมว่าชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรถึงครอบครองได้นะ สถานะที่โสดมานานหลายปีพร้อมสละทิ้งตั้งแต่คืนแรกที่เจอกัน หลังจากนั้นก็วอแวตามจีบตามเอาใจตลอดแม้รู้ว่ามีสิทธิ์เจ็บสูงมากขนาดไหนหากว่าเธอไม่รู้สึกรัก
ชาตินี้เขาคงใช้แต้มบุญหมดแล้วมั้ง
เมียแม่งโคตรงานดี
เธอนอนกอดเขาเหมือนเด็กน้อยน่ารักไม่มีผิด ตัวก็นุ่มนิ่มไปทุกสัดส่วนเลย เขาชอบผู้หญิงอวบอยู่แล้วเลยไม่ใช่เรื่องยากที่จะตกหลุมรักคนอย่างเธอที่ให้ความรู้สึกว่าเขากำลังไล่ล่าอะไรบางอย่างเพื่อรางวัล ในวันนี้เขาได้รางวัลมาแล้วต้องดูแลให้ดี สนามนี้ของเรามันยังอีกยาวไกลกว่าจะถึงฝั่งฝัน เขากับเธอยังต้องเจอบททดสอบอะไรอีกมากมายที่ตัวเราคาดไม่ถึง
แต่เขาไม่มีทางปล่อยมือเธอเด็ดขาด
ครืดๆๆ…
เสียงโทรศัพท์สั่นขัดจังหวะโรแมนติกที่สุด เขามองดูเบอร์แล้วยิ่งหนักใจเพราะมันคือไอ้ไทม์โทรมาหาด้วยเรื่องงานแน่นอน หรือไม่งานที่เขาดูแลก็มีปัญหาขึ้นมาแล้วตามให้ไปดูแลด่วน เขากดรับสายทันทีแล้วเดินออกไปคุยนอกห้องนอนจะได้ไม่เป็นการรบกวนเวลาพักผ่อนของเมีย
“ว่าไงวะ?”
(มึงจำเด็กที่เคยซ้อมได้ปะ?)
“จำได้ ทำไมวะ หรือมันหาเงินมาคืนได้แล้ว”
(มันอยู่มหาลัยเดียวกับเมียมึงว่ะไอ้ภาคิน)
“ห่ะ!?”
(เตือนๆหน่อยแล้วกัน กูกลัวมันจะหาทางเล่นสกปรก)
“ลองแตะต้องเมียกูดิได้ไม่ตายดีแน่!”
(คืนนี้กูว่างนะ พาเมียมึงมาเที่ยวไหม?)
“กูจะเข้าผับว่ะ คงไม่ได้ไปหาแต่เดี๋ยวหาเวลานัดให้เจอเอง คนนี้กูโคตรจริงจัง!”
(เออ! ขอให้แฮปปี้หนักๆนะมึง)
ไอ้ไทม์มันพูดจบก็กดวางสายไปเลย เขาได้แค่ถอนหายใจแล้วกดอีกเบอร์โทรหาลูกน้องให้มันไปสอดแนมที่มหาวิทยาลัยของเมียสักระยะ เขาทำเพื่อความปลอดภัยของเมียแต่ไม่รู้ว่าถ้าน้ำขิงรู้เรื่องจะว่าอะไรไหมเพราะมันดูมากเกินไป
เธอใช้ชีวิตอย่างดีมากตลอด
แต่หลังจากนี้ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
แล้วบังเอิญพอดีว่าเขามีเด็กอยู่มหาวิทยาลัยนั้นพอดีเลยจะช่วยเป็นหูเป็นตาให้เพิ่มหากว่ามีอะไรเกิดขึ้นจะได้รู้ว่าควรทำอะไรต่อไป เขาไม่ไว้ใจแฟนเก่าของเธอที่เรียนอยู่คณะเดียวกันต่อให้มันจะมีเมียใหม่แล้วก็ตาม ส่วนเรื่องเตือนเมียยังไงก็ต้องเตือนแน่นอน แต่จะใช้คำพูดแบบไหนดีล่ะในเมื่อเราพึ่งจะคบกันได้วันเดียวก็จะหาเรื่องให้เธอต้องระแวงหรืออาจจะเจ็บตัว
เขาจริงจังกับน้ำขิงมาก
จะทำอะไรต้องถนอมน้ำใจให้มาก
เวลาล่วงเลยไปถึงช่วงค่ำที่เข้าผับมาตรวจเช็กงานพร้อมกับเมียที่สดใสร่าเริง เธอยิ้มให้กับทุกคนที่มองและเขาพูดกับผู้จัดการผับให้ชัดเองว่านี่คือคนรัก สิ่งที่เขาบอกมันชัดมากว่าน้ำขิงสำคัญขนาดไหนและลูกน้องที่นี่ต้องให้ความเคารพเธอด้วย เขาน่าจะพาเธอมาด้วยบ่อยๆดังนั้นต้องอย่าทำให้อึดอัดหรือกระอักกระอ่วนใจจนไม่อยากจะมาที่นี่ด้วยกัน
“เปิดผับกี่ที่คะเนี่ย?”
“สาม”
“เยอะจังเลยอะ!”
“พี่ทำเล่นๆกับเพื่อนแล้วมันดันทำเงินได้ดี พี่สั่งสปาเก็ตตี้เอาไว้ให้น้ำขิงแล้ว กินไปคุยกับพี่ไปด้วยจะได้ไม่เบื่อเพราะกว่าจะถึงเวลาเปิดก็อีกหลายชั่วโมงเลย”
“ขอบคุณนะคะ พี่ภาคินรู้ใจที่สุดเลย”
“พี่มีเรื่องจะถามด้วย”
“คะ?”
“รู้จักเด็กที่ชื่อไม้อยู่วิศวะปีสองไหม?”
“อืม…นึกออกแล้วค่ะ เคยเจอกันอยู่”
“ระวังมันหน่อยนะ”
“มีเรื่องอะไรกันเหรอคะ!?”
“เรื่องไม่ค่อยดีเท่าไร พี่ไม่อยากจะเล่าให้ฟังมันไม่น่าจะลื่นหูเท่าไร แล้วมันอาจจะทำให้น้ำขิงกินสปาเก็ตตี้ไม่อร่อยด้วย แค่ระวังมันกับเพื่อนไว้ก็พอ”
เธอพยักงานตอบด้วยความสงสัยและหวั่นใจนิดๆ เราพึ่งจะคบกันยังไม่ทันรู้จักนิสัยใจคอดีก็ต้องระวังตัวแล้วเหรอ เธอไม่มั่นใจว่าเขามีเรื่องบาดหมางอะไรกันมาก่อน แต่ก็มีบางอย่างที่รู้จากเพื่อนเล่าต่อๆกันมาเรื่องเด็กวิศวะโดนกระทืบจนเกือบตาย ไม่มั่นใจว่าใช่ไม้ไหม แล้วก็ไม่มั่นใจว่าใช่พี่ภาคินทำรึเปล่า เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่านอกจากผับเขาทำอะไรบ้างและทำงานที่ไม่ถูกกฏหมายไหม
บางทีเธอไม่ควรจะคิดมากเกินไป
คงไม่มีใครโชคร้ายซ้ำซ้อนแบบเธอหรอกมั้ง
- Writer
