Hayatımızda hep bir dönem en zorlu zamanları geçiririz. Girdiğimiz yollar taşlı ve engebeli olur. Ağlarız ama hiçbir faydası dokunmaz göz yaşlarımızın. Hep öyle bir dönemi olurdu değil mi insanların? Benimse öyle geçmeyen bir günüm dahi yoktu.
Neden?
Düşüncelerimi kaplayan en büyük soru.
İster istemez soruyordum bu soruyu kendime. Neden hep beni kanatacak, kıracak kadar zor yollardan geçmek zorundaydım. Neden hep ben?
Yorulmuştum artık gerçekten. Madem söz veriyordu, sözünde dururdu değil mi? Dediği gibi zamanla tanırdım onu. Bazen, öyle derin bakıyordu, öyle sıcak oluyordu ki ısınıveriyordu kalbim ona. Belki de çok severdi beni kim bilir?
Başımı aşağı yukarı ağır ağır sallayıp serçe parmağımı uzattım ona. Bu, çocukluktan beri biriyle sözleştiğimde yaptığım bir hareketti. Serçe
