Sessizliğin sınırında kalmış, kapılarını açmasını bekliyorken arabanın yavaşlamasıyla bakışlarımı ondan çekip dışarı çevirmiştim.
Şu sıralar farkında olmadan yaptığım en büyük hata buydu sanırım. Ona bakıyor ve onda kalıyordum. Bende olmayan güzel gözlerini, zaman zaman farklı ve anlamlandıramadığım duygularla dalgalanan yüzünü incelerken buluyordum kendimi.
Araba büyük demir kapının önünde durduğunda kapı otomatikman iki yana açıldı ve karşımıza büyük, çeşit çeşit çiçekler ve büyük bir çınar ağacının bulunduğu bahçe önümüze serildi. Arabanın geçtiği taştan güzel yol ileride genişliyor ve küçük bir süs havuzuyla süsleniyordu. Bulutların arasından sızan günbatımının son ışıkları bahçeye yansırken mükemmel bir seyir sunuyordu bize.
Araba üç katlı büyük evin önünde durduğunda ikimiz de ay
