“Anne, vanilyayı bulamıyorum.” O güzel anın büyüsü annemin beni yardıma çağırmasıyla bozulduğunda Yekta salona geçerken ben de üzerimi değiştirmiş, elimi yüzümü yıkamış ve darmadağın olmuş saçlarımı düzettikten sonra annemin yanına gitmiştim. Bardakları masaya koyarken annem ne tatlı yapacağı hakkında söylenip durmuş ve o anda Yekta’nın uzun zamandır yemediği ay kurabiyeleri aklıma gelerek onu yapma kararı almıştım. Tüm malzemeleri tezgaha çıkarmışken vanilyanın eksik olduğunu görerek pasta malzemelerini koyduğumuz dolapta vanilya aramaya koyulmuştum. “Sonunda buldum.” Başımı dolaba gömmüş vanilyayı ararken en dipte olduğunu fark ederek paketin içinden bir tane çıkartmıştım. İşte şimdi her şey hazırdı. En güzel yaptığım kurabiyelerden biriydi üstelik ay kurabiyesi. Hem çok bir zahmeti