Telefonumun cebimde durmaksızın titremesi gözlerimi aralamama neden oldu. Gözlerimi açtığımdaysa gördüğüm ilk kişi Ahu’ydu. Geldiğimde nasıl gördüysem hala aynıydı ama en azından ben yanındayken uyuyabilmişti. Kollarım beline dolanmıştı ve saçma bir şekilde hayatımda hiç olmadığı kadar huzurlu hissediyordum kendimi.
Saçmaydı çünkü Ahu’yu göreli, onunla tanışalı daha kaç gün olmuştu? Bazen onun yanında hiç olmadığım kadar iyi hissediyordum kendimi. Asla gülümsemeyen, insanlara karşı daima soğuk olan ben, o yanımda olunca gülümsüyor ve sıcak davranıyordum. Ona karşı merhametli ve ilgiliydim. Oysa Ahu benim hiçbir şeyimdi.
Aramızda sevginin yokluğu benim için en iyi seçenekti çünkü bana karşı bir şey hissetsin istemiyordum. Beni sevmesi onun zararına olurdu. Ben insanlara zarar vermekten
