KORUYUCU

Hiçbir nota kalpten yükselen melodiye ezgi olamaz... R88 Rengârenk çiçeklerle dolu bahçede oğluyla birlikte koşan genç kadının yüzündeki mutluluk birçok kalbi ısıtacak kadar sıcaktı. Bir köşede rahat sandalyesine oturmuş sıcak çayını yudumlayan adam karısının ve oğlunun birlikte oyun oynarken oluşturdukları melodiyi zevkle dinliyordu. Anne oğlunu yakaladığında ikisi de nefes nefese kalmıştı. Dinlenmek için topraktan başlarını yeni çıkaran yeşil çimlerin üzerine yattılar. ''Hadi dünkü melodiyi bir daha oluştur.'' diyen çocuk annesine baktı. Annesi oğlunun isteğini kırmadı ve parmaklarını hareket ettirmeye başladı. Her hareket birbiri ile uyum içindeydi, bir parmağı inerken diğeri kalkıyor ve hepsi bir düzen içinde devam ediyordu. Her kıpırdanış esen rüzgâra çarpıp sessiz bir melodiye dönüşüyordu ve bu melodiyi sadece oğlu ve kocasına dinletiyordu. ''Anne, benim ne zaman bir ismim olacak?'' Genç kadın oğlunun sürekli sorduğu bu soruya artık alışmıştı. ''Bir yıl sonra yani on yaşına girdiğinde Koruyucu senin için oluşan yıldızı okuduğunda ismini geleceğine göre alacaksın.'' ''Beklemek çok sıkıcı.'' Oğlunun bu sabırsız hâllerine babası da gülümsedi. Elinde çeşitli meyvelerle dolu tabağı getiren henn cam masanın üzerine bırakarak birkaç adım geri çekilip sessizce gelecek yeni emri beklemeye başladı. Çocuk yattığı yerden kalkarak meyve tabağına koştu ve en üstte duran meyvelerden birini alıp iştahla yemeye başladı. Her ısırıkta meyvenin renkli suyu çenesine aşağı süzülüp tişörtüne leke oluşturdu. Güneş gökyüzünü ortalamıştı, hava nefes almayı zorlaştıracak kadar sıcaktı ama esmeye başlayan rüzgâr bahçede vakit geçiren ailenin ürpermesine sebep oldu. Karı koca Koruyucu'dan gelen duyuruyu dinlemeye hazırlanırken kulaklara dolan melodinin verdiği mesaj felaketi müjdeliyordu ve tekerleme gibi durmadan aynı şeyi tekrarlıyordu. Adam ve kadın birbirine baktığında yüzlerinde kalplerini saran korku iz oluşturmuştu. Kadın bir köşede bekleyen hizmetçiye seslendi. ''Henn, çocuğu içeri götür.'' Henn gelen emri sorgulamadan meyvesini yiyen çocuğun elinden tutup eve ilerledi. ''Bu felaket.'' Adam oturduğu yerden kalkmış korkuyla titreyen karısına sarılıyordu. Melodi mesajını Rin halkına ulaştırmaya devam ediyordu. 'Koruyucu öldü, Koruyucu öldü, Koruyucu öldü. Bilgin bu gece yıldızları okuyacak, bilgin bu gece yıldızları okuyacak, bilgin bu gece yıldızları okuyacak. Yeni Koruyucu seçilecek, yeni Koruyucu seçilecek, yeni Koruyucu seçilecek. Tüm Rin halkının evden çıkması yasaklanmıştır, tüm Rin halkının evden çıkması yasaklanmıştır, tüm Rin halkının evden çıkması yasaklanmıştır.' Kadın kocasına korkuyla baktı. ''Bu nasıl olur? Yeni koruyucu belirlenmeden Baş Koruyucu'nun ölmesi nasıl mümkün olur?'' ''Bir açıklama yapacaklarına eminim ama şimdilik kurallara uymalı ve yeni Koruyucu'nun seçilmesini beklemeliyiz. Hadi eve girelim.'' Karı koca eve girdiler ve diğer insanlar gibi beklemeye başladılar. Saatler saatleri kovaladı. Zaman kimisine göre yavaş kimisine göre hızlıydı. Henn isimsiz çocuğu erkenden uyuturken diğerleri melodiyi duymak için bekliyordu. Koruyucu demek her işlerini yapan hennlerin yetiştirilmesi demekti. Bir koruyucun kendinden sonra yerine gelecek kişiyi seçmeden öldüğü şimdiye kadar yaşanmamış bir olaydı. Beklenen an geldiğinde Rin halkı dalga dalga yayılan melodiyi dikkatle dinliyordu. 'Yıldızlar yeni Koruyucu'yu seçti. Yıldızlar yeni Koruyucu'yu seçti. Yıldızlar yeni Koruyucu'yu seçti. Yeni Koruyucu Pinra ailesinin isimsiz oğlu, yeni Koruyucu Pinra ailesinin isimsiz oğlu, yeni Koruyucu Pinra ailesinin isimsiz oğlu.' Aynı melodi boş sokakları arşınlarken karı koca şaşkındı. ''Oğlumu vermem.'' diyen kadın yere çökmüş ağlıyordu. Adam karısını teselli edebilmek için yaşlarla ıslanmış yüzünü elleri arasına aldı. ''Oğlumuz kutsal bir görev için seçildi.'' ''Hangi kutsal görev? O hennlere işkence edeceği görev mi?'' Kadının bu sözlerine sinirlenmişti. ''O hennler bizler gibi insan olabilir ama ilkel birer canlılar. Koruyucu onları evcilleştiriyor ve hizmetlerimize sunuyor.'' ''Rüzgârı anlayamadıkları ve melodi oluşturamadıkları için mi ilkeller? Kendi işimi kendim yaparım ama oğlumu benden almalarına izin vermem.'' Adam karısının düşüncelerine anlam veremiyordu. Oğlunun Koruyucu olarak seçilmesi gurur vericiydi. Kavganın şiddeti artarken dış kapının sesi ikiliyi susturdu. Adam, ''Henn kapıyı aç.'' derken kadın odada uyuyan oğlunun yanına koşmuştu. Çok geçmeden içeri giren iki asker çocuğu almak istediklerinde tüm gücüyle karşı koydu. ''Defolun buradan. Oğlumu asla size vermem.'' Kadını hiçbir söz ikna etmiyordu. İsmini bile almayan oğlunu onlara vermeyecekti. Askerler kullanabilecekleri bir silah oluşturduklarında kocası araya girerek engel oldu. ''Bize sadece bir gece verin. Bu çok ani oldu. Hiçbirimiz beklemiyorduk. İzin verin bu gece oğlumuzla vedalaşalım yarın sabah erkenden kendim getiririm.'' Askerlerden biri elini kulağına yaklaştırdığında yavaşça hareket ettirdi. Oluşan melodiyi sadece mesajın iletildiği kişi duyabilirdi. Kısa bir süre sonra gözlerini kapadığında sadece kendisine özel gelen cevabı dinliyordu. Gözlerini açtığında önce uykusundan uyanmış ve olanlara anlam veremeyen çocuğa baktı sonra anne ve babasına, ''Sadece bir gece ve sabaha kadar dışarıda bekleyeceğiz. Günün ilk ışıkları ile yeni Koruyucu'yu alıp götüreceğiz.'' Dışarı çıktıklarında kadın uyanan oğlunu uyutmak için en sevdiği melodiyi oluşturdu. Adam karısını bırakıp odadan çıktı. Oğlunu bir daha göremeyeceğini biliyordu ve oğlu da bir süre sonra ailesini unutacaktı ama her şeye rağmen Koruyucu olması gururunu okşamıştı. Kadın odada tek kaldıklarında oğlu uyuyana kadar bekledi ve sonrasında sadece kendisine sakladığı ve bugüne kadar kocasına bile hissettirmediği melodiyi kalbinde bir araya getirdi. Hem zaten neden kocasına hissettirecektiki severek evlenmemişlerdi gerçi kimse severek evlenmezdi konsey senin için kimi uygun görürse onunla evlenirdin. Odanın içindeki hareketsiz rüzgâr kımıldadı ve dönmeye başladı. Elle tutulamaz, gözle görülemez bu olay sadece kadının kalbinde oluşuyordu ve sonrasında uyuyan oğlunun kalbine aktarılıyordu. Bu melodi bugüne kadar can bulanların en güçlüsüydü. Aşk ile örülmüştü. Genç kadın bunu oğlunun kalbinin en ücra köşesine sakladı. Zamanı geldiğinde kendini hatırlatmasını ve sahibinin tüm acımasızlığını yavaşça silmesini umut ediyordu. Tüm bunlar kalbi evlat acısı ile yanan bir annenin son çırpınışlarıydı. Kalpleri siyaha dönen Rin halkının aksine genç kadının kalbinde hala sevgi vardı, merhamet vardı ve bu gece bunu melodiye dönüştürerek ilk defa kalpten kalbe fısıldamayı denemişti.